Isang purple daisy cami dress na lang ang sinuot ko dahil sabi ni Riel ay dadaan lang naman raw kami sa isang mall. Doon raw kami sa malapit na stuff toy store sa west entrance.Sa totoo lang, gusto kong bawiin 'yung sagot ko sa kaniya. Aba, after noong meet up namin kaninang umaga, he rushed me to go home. Ngayong hapon daw magkita kami sa harap ng McDo na malapit lang sa bahay namin. Hindi raw niya ako susunduin directly sa amin dahil baka raw makita pa kami ni Creed.Talagang siguradong-sigurado siya na papayag ako dahil ayan na nga, may plano na kaagad siya.Umiinom siya ng McFloat nang bigla akong sumulpot sa harap niya at nameywang. Pinasadahan niya muna ang suot kong damit bago nangiwi."Ang ikli naman niyan pero sige, pwede na."Nagtaas ako ng kilay sa sinabi niya at pinakatitigan siya. "Ano?""Hehe, wala naman. Tara na?"Nilibot ko ang tingin ko sa buong lugar bago siya binalingan ulit. Umirap ako. "'Di mo 'ko in-orderan? Peyk prends.""Syempre meron. Ikaw na 'yan, e." Taas-b
Hindi pinapansin ang komento ko, nanatili ang panunuod niya kay Sas na ngayon ay malapit na sa bend at paliko na. Tinungga ko ang Iced Coffee ko bago ulit binalingan si Riel.Ibubuka ko palang ang bibig ko, bigla namang lumingon siya sa akin kaya bahagya pa akong nagulat."Mukhang hindi sila titingin sa direksyon natin." Hinawakan ni Riel ang kamay ko. "Tara!"Bored akong nagpatianod, not really minding the rush in the tone of his voice. Hindi naman ako interesado sa plano niya but to stay at home and endure the painful moments, I'd rather do something downright stupid. Like participating in Riel's plans, for example."Sas!" Medyo malakas na tawag ni Riel.Lumingon naman kaagad si Saskia sa amin. Bahagya pa siyang nagulat nang makita kami. Naglakbay ang mga mata niya sa kung saan-saan hanggang tumigil ito sa mga kamay namin ni Riel na magkahawak.Napansin kong nanatili ang titig niya doon kaya balak ko na sanang paghiwalayin ang mga kamay namin nang higpitan naman ni Riel ang pagkakah
Ilang beses ba akong muntik mabilaukan? Hindi ko na'rin talaga alam. Grabe naman pala kasi ang acting skills ni Riel, hindi ko alam na ganoon siya ka-talented.Kapag tumatayo si Saskia para humingi ng tissue o kaya ay para mag-banyo, todo acting si Riel para lang lalong mapaniwala si Creed na bading nga siya. Unang-una, hindi ko alam kung ano ba talaga ang tumatakbo sa isipan niya. Nagkita na sila ni Creed noon, nagkausap, at muntik pa nga'ng mag-away. Hindi siya bading noon sa paningin ni Creed kaya paano naman niya mapapaniwala na totoo nga'ng ganoon siya ngayon? Ano 'yon, na-realize niya lang biglaan?Siniko ko siya nang nagpipigil pa'din ng tawa.Si Kent naman ay parang walang pakialam na kumakain. Hindi na'rin niya kami tinatapunan ng tingin at si Saskia lang ang binabalingan kapag may mga tanong ito.Natapos kaming kumain na hindi napapansin kung nariyan pa ba sila Creed o wala na. Nakatalikod rin kasi ako sa entrance ng café kaya hindi ko alam kung umalis na sila o nandiyan pa.
Sandaling katahimikan ang bumalot sa amin matapos kong itanong iyon."Saan pa ba?" Tanong niya na para bang ang tanga-tanga ko para itanong pa iyon. "We're going home." Nanahimik nalang ako, takot na baka lalo ko siyang magalit kung magsasalita pa akong muli. Tumingin na lamang ako sa labas ng bintana at napakagat sa aking labi.Sobrang sakit na."Saan tayo pupunta nanaman, Creed?" Tanong ko habang inaayos ang mascara ko sa maliit na salamin sa harap ko.Niliko niya muna ang sasakyan pa-kaliwa bago niya ako nilingon. "Guess where, baby?""Guess where ka diyan." Umirap ako, natawa naman siya dahil nahuli niya pala. "Saan nga!"Sasakmalin ko na'to. Kung 'di ko lang mahal, e.Bahagya kong natigil ang pagma-mascara nang maramdamang lumapat ang labi niya sa siko kong nakaangat sa ere. "Just any guesses will do, baby.""Tch!" Siniringan ko siya. "Wala akong alam. Saan nga?""Sa puso mo kasi 'yon, baby."Nangunot ang nuo ko. "Anong puso ko? Napra-praning ka nanaman diyan, Creed.""Sa puso m
"You know what? I think we should go travel, you know."Nabaling kay Kanya ang paningin ko mula sa pagtitig ko sa labas ng café. She suddenly popped in my Instagram chats kaya magkasama kami ngayon. Sabi niya ay magkita naman raw kami since the last interaction we had was a year ago."Travel? Where?"After namin maka-graduate ng college noon, her parents migrated to States kung saan siya nagtrabaho bilang guro. It was hard at first to be away with my bestfriend pero kalaunan ay nagkaroon na'din talaga ng katahimikan between us. Hindi na kami nakapagkita uli after noon. Ngayon nalang ulit after niya ipaalam na lumipat na siya dito para magturo sa next school year."Ayaw mo ba? Magsa-summer na'rin, oh."Hindi ako nakaimik sa sinabi niyang iyon. Even to that particular season of the year, I am now sensitive talking about it. Parang last year lang, kami pa ni Creed ang magkasama sa bakasyon. Ngayon...Ngumiti ako nang malawak. "Sige ba!"Sumubo siya ng cake na in-order niya bago ngumisi s
Grey stones, concrete grounds, blowing wind. What happened, Kanya? Why did you leave me like that?Dahan-dahan kong pinasada ang likod ng kamay ko sa mga mata kong hilam sa luha habang nakatitig sa pangalan niyang nakaukit sa bato. A year had past and it still hurts. Five days ago, it was me visiting Halter.Now, it's me visiting you, Kanya.Bakit? Bakit lahat na lang yata ng sakit ay sinalo ko na? All the possible emotional torture, inako ko na? Bakit kapag hindi pa natatapos ang isa, may dadagdag na naman? Bakit ba ayaw niyong maubos na lang?Hindi ko ba deserve maging masaya? Bakit nagsunod-sunod? Bakit kailangan sa akin mangyari lahat ng 'to? Ba't parang sa akin lang?"I miss you. You were the only sunshine in that dream I had last night. You just... you never fail to make me remember that this is your day, girl. I love you."Noong unang mga linggo na mamatay siya, I was frequently with her in my dreams. She never really left me, even after she died. She accompanied her up to the
Looking back at how I pathetically felt the hope earlier breaks my heart. Pati sarili ko, I couldn't take reign fully. I don't want to feel pathetic, nor the hopes building up inside me again.Kinapa-kapa ko ang paligid ko sa kama only to catch a glimpse of the bedside table where my bag rests gently, its strings falling off the sides. Inabot ko iyon at dinukot ang cellphone ko sa loob niyon.I tried reaching Saskia's but she's prolly too busy with her boyfriend. I called Riel next who, in just like about 5 seconds, already answered his phone with a yawn."What's up and why disturb my sleep?"Namilog ang bibig ko nang bahagya dahil halata ngang galing pa siya sa pagkakatulog. I immediately felt the regret of having to call him just because I'm feeling lonely."Oh... sorry to disturb you. I'll call you back—""No. Ikaw pala, Aisha." mabilis niyang bawi. "It's okay. What's up?""Uhm. Okay naman ako. Just wanted someone to talk to. Pero you can go back to sleep na. I'm sorry for disturbi
Nag-iwas ako ng tingin, not knowing what to do. I don't want to assume. I can't assume."M-May pupuntahan lang k-kami saglit. C-Creed." nakayuko kong turan sa kaniya. Humigpit ang hawak ko sa likurang hem ng suot na shirt ni Riel. Pinagpapawisan na nga yata ang mga palad ko sa hindi ko maintindihang dahilan."Sure. Don't ever expect me to cook for you ever again, then." seryoso niyang saad. He shoved us with his hand. "Go on."Nagulat qko nang tapikin ni Riel ang kamay ni Creed. "Stop shoving us. Aalis kami kung kailan namin gustong umalis. And it seems to me na hindi ka niya sinabihang paglutuan mo siya to threaten her with that."Nakita kong tumaas ang kilay ni Creed. "Hindi nga. But it is my duty as her boyfriend.""Uh, yeah? We're talking about duties now? I do believe you haven't been fulfilling them lately because you were too busy doing it to somebody else, didn't you?"Riel..." tawagko sa pangalan niya para pigilan siya.Creed just tsked and turned hia back from us, entering o