Share
Chapter Forty Seven
Kaugnay na kabanata
A Love So Wild Chapter Forty Eight
Mataman niyang minasdan si Simon habang abala ito sa ginagawa doon sa may lababo. He was busy washing some kitchen utensils. Maybe he was done his cooking. Namalengke siguro ito kanina habang tulog siya. Kahapon bago sila tumungo roon sinabi na niyang huwag na silang mag groceries dahil hindi naman sila magtatagal doon. Nag suggest siyang magpapa-deliver nalang sila ng pagkain or pupunta nalang sila sa restaurant. Pero hindi ito pumayag."I can cook sweetheart and you know that I am a better cook than those chefs in this hotel.." "I just don't want to waste our time and energy in going on groceries store and cooking Clark.. Hindi rin naman tayo magtatagal--" Napatigil siya ng makitang nakangisi ito. She ceased her brows."Kung inaalala mong baka mawalan na ako ng time at energy para sayo, don't worry.. Marami akong reserba kaya kahit ako pa ang gumawa ng lahat, the groceries, the cooking and other stuff, I'll assure you, marami pa ring matitira para sayo." Pilyo nitong sabi na ikina
A Love So Wild Chapter Forty Nine
PORMAL na siyang ipinakilala ng kanyang Papa sa board at mga empleyado bilang kahalili nito sa Sofia Grand nang sumunod na araw, sa isang simpleng selebrasyon na inilunsad ng mga kaibigan at empleyado bilang pagpupugay at pasasalamat sa kabutihan ng kanyang Papa. Naka-wheelchair man ay halata ang kaligayahan nito ng umakyat sa stage para magbigay ng konting pahayag sa kanilang lahat. He look at the crowd and a gentle smile crossed his lips. "It was maybe my last words and my last goodbye too to all of you.." simula nito. Napalunok siya. Hindi niya sana gustong marinig ang bagay na iyon, but it was his request to give that speech. Naramdaman niya ang marahan na pag-abot ni Simon sa kanyang kamay at hinawakan iyon."Alam kong, alam na ninyong lahat ang kalagayan ko ngayon. Mamaya, bukas, o sa susunod na linggo, maaaring tuluyan na akong magpapaalam sa mundong ito, but before I leave this world, gusto ko sanang ihabilin ang kaisa-isa kong anak sa inyo." Sabi nitong nakatingin sa kan
A Love So Wild Chapter Fifty
Puno ng simpatiya at pag aalala niyang minasdan ang asawa habang tahimik na nakatunghay sa libingan ng ama. Katatapos lang ng libing at sila na lamang dalawa ang naiwan doon sa pribadong museleo ng mga Santana. He take a step much closer to her and hold her hand gently. Bahagya niya pa iyon pinisil, wanting to assure her that he was just at her side. That he will always be at her side no matter what. He wanted to share her pain. Pero gaya ng mga nauna na niyang pagtangka, wala pa ring reaksyon siyang nakikita mula rito. She was silent, calm and expressionless the whole time of Don Armando's wake. Ni hindi niya ito nakitang umiyak. She talk less, maliban sa iilang mga pagbati at pasasalamat sa mga kakilala at taong dumalo sa libing ay wala na itong iba pang mga sinabi. Kahit nga sa kanya ay hindi ito nag-oopen up, and seeing her so calm worries him so much. He rather see her scream or cry hard gaya noon sa ospital kaysa ang makita itong tahimik gaya ngayon. Umakto man ito ng ganoon
A Love So Wild Chapter Fifty One
NAPAPITLAG siya ng maramdaman ang unti-unting paghubad ni Simon sa kanyang suot. Napatingin siya rito. She met his eyes. All she saw there was worries and concern. Gusto sana niyang tutulan ang ginagawa nito pero hindi niya mahanap ang sariling boses. She was weak to muttered even a single word. Her knees were trembling. She was so drained that she can't almost stand beneath the shower kaya wala siyang magawa kundi hayaan na lang ito na magpaligo sa kanya. Iniwas nito ang mata sa kanya partikular sa kanyang katawan saka kinuha ang container ng liquid soap. He open it and pour some on the bath sponge saka marahan na ini-apply sa kanyang katawan, from her arms, her neck, down to her stomach, sa mga hita niya pababa sa binti. Sinundan niya ito ng tingin. Basa na rin ito, nakabakat ang likod sa puting long sleeve na suot but he didn't mind it. Naka-focus ang buong atensyon nito sa ginagawa. Her eyes became gentle as she watch him. Nakaramdam siya ng pinong kirot sa kanyang puso. He neve
A Love So Wild Chapter Fifty Two
Marahan siyang napasandig sa swivel chair saka unti-unting ipinikit ang mga mata matapos na maibaba ang kanyang cellphone. It was another usual call from him, checking her and reminding her again about eating her lunch on time. It was as if it became his routine on always calling her in that certain time. Alas onse y medya. Hindi na rin siya magtataka kung maya-maya lang ay tatawag si Mildred at sasabihing naroroon na ang padalang pagkain ni Simon, o kaya naman ay magugulat nalang siya at susulpot ito doon sa opisina niya na may dalang pagkain para sabay silang mag tanghalian.Mahigit isang linggo na mula ng mag take over siya sa Sofia grand, and because of the busy schedule ay halos nawalan na siya ng oras pati sa pagkain, but Simon never let her skip a single meal. Their schedule are both hectic. Magdadalawang buwan ding halos na hindi sila pumasok sa Sofia's dahil sa nangyaring kasal at sa pagkamatay ng kanyang Papa. Ipinagkatiwala niya rito ang pamamahala sa iba pa nilang branch
A Love So Wild Chapter Fifty Three
"Hello beautiful.." Agad na bungad ni Erick sa kanya.Tumayo siya and with a wide smile she walk towards him.Isang mabining yakap ang ibinigay nito sa kanya.. "How are you?""I'm fine Rick.." Sabi niya ng kumalas. "Ikaw kumusta? Its been a long time since we last see each other. Ano? may bumihag na ba sa lagalag mong puso?" Natatawa niyang sabi saka iminuwestra rito ang sofa.Tumawa rin ito bago umiling. "Wala eh, walang nakapantay sayo."Mahina niya itong tinampal sa balikat "Baliw!" Natatawa niyang sabi bago lumihis sa kabilang bahagi ng sofa paharap dito."Totoo kaya iyon. Magmula noong halikan mo ako hindi na kita nakalimutan." He chuckled.Umiling-iling nalang siya. Alam niyang nagbibiro lang ito. Naipaliwanag na niya kung bakit niya nagawa ang bagay na iyon noon. Higit sa lahat alam niyang alam nito kung hanggang saan lang ang kaya niyang ibigay, kaya hindi na ito nagtangkang lumagpas pa doon.They became friends even after she went to states. They used to call each other some
A Love So Wild Chapter Fifty Four
For a moment she was stunned. Sa dinami-dami ng tanong na pwede nitong itanong, bakit iyon pa ang naisip nito?"W..When did you arrived? Akala ko ba bukas ka pa makakauwi?"Hindi niya gustong ma- intimidate sa presensiya nito pero dahil sa nakikita niyang dilim ng mukha at pagtagis ng mga bagang nito ay hindi niya maiwasang makaramdam ng kaba lalo na at magkasama sila ni Erick sa buong maghapong iyon. Wala naman silang ginawang labag sa kagandahang asal, pero noon pa man ay alam niyang selos na selos na ito kay Erick lalo na at nakita nito na naghahalikan silang dalawa noon. He maybe even think that she and Erick was a thing. At base sa dilim ng mukha nito alam niyang hindi maganda ang mga nasa isip nito ngayon patungkol sa kanilang dalawa.Hindi niya alam kung anong nangyari sa mga ito matapos ang insidenteng iyon four years ago, pero sa sinabi ni Erick kani-kanina lang ay napagtanto niyang hindi naging maganda ang kinalabasan ng kapangahasan niya noon. "Is that why you had a date
A Love So Wild Chapter Fifty five
Napadilat siya saka napa-angat ang tingin. She swallow hard and cried even more as she saw him standing on the front door. Unti-unti siyang tumayo, napahawak pa siya sa barandilya ng hagdan dahil sa panghihina. She step down slowly without taking her gaze of him. Natatakot siya na kapag kumurap siya ay bigla itong maglaho sa kanyang paningin. Hindi na rin niya alintana ang sunod-sunod na pag agos ng kanyang mga luha. She just let her tears fall freely down her cheeks while watching him closely. "I'm sorry baby, I didn't mean to leave. I was just mad and hurt and.. God.." Napapikit ito. "I'm such an idiot!"Mas lalo lang siyang napahagulgol. Ang kani-kaninang mahina niyang paghakbang ay unti-unting bumilis hanggang sa tinakbo na niya ang pagitan nilang dalawa. She run their distance and as she reach him, she hug him desperately. "Y..You don't understand. I.. I didn't mean it that--""Shh, Its alright.." He whisper and hug her too.. much tightly. "I'm sorry, I promise, No matter how
Pinakabagong kabanata
