Ang reception ng kasal ay inayos sa likod ng simbahan, sa isang open field. May isang malaking puting kubol upang protektahan ang mga tao at ang pagkain mula sa araw.Nakarating sina Helen at James sa venue at nakita nilang may mga kumakain na. Hinanap niya sa lugar si Charles at nakita niyang nakikipag-chat siya kay Freddie. Mukhang masaya sila."Kakausapin ko ang tatay mo. Hanapin ang iyong asawa. Kakausapin kita kapag tapos na ako."Tinapik niya ang balikat nito at lumapit kay Charles. Nakita ni James si Amelia na nakaupo sa isa sa mga upuan, gutom na gutom itong nakatingin sa pagkain sa harap niya.Ngumisi si James at lumapit sa kanya."Kung gusto mong kainin, kumain ka na lang." Bulong niya at umupo sa harap niya.Ngumiti siya ng mahina at tumingala.“Hinihintay kita. Sinabihan ako na hindi ako makakain hangga't hindi ka nandito."Tumaas ang kilay ni James at tumawa. "So you decided na hintayin ako? Bakit?"“Errmm... Para sabay na tayong kumain.”"At kung hindi ko hinintay ang re
Kinuha ni Amelia ang kanyang telepono at tumakbo palabas ng silid matapos niyang makitang nakatungo si James na hubaran ang kalapating mababa ang lipad sa harapan niya.Iyak siya ng iyak habang tumatakbo sa kung saan-saan. Pakiramdam niya ay nadudurog ang puso niya sa loob niya.‘Bakit ko ba naisip na may nararamdaman siya para sa akin?! Bakit ba ako naniwala na may gusto siyang gawin sa akin! He has always made it so clear but I keep giving myself stupid hopes! Ang tanga mo Amelia.'Tumakbo siya paakyat sa ikatlong palapag at pumasok sa isa sa mga silid. Binuksan niya ang ilaw at mabilis na tumingin sa paligid.Naglakad siya patungo sa maayos na nalatag na kama at umupo doon. Napayuko siya at nagpatuloy sa pag-iyak. Sa puntong iyon, kailangan niya ng isang kaibigan, ngunit alam niya."Hindi ba dapat ay ginawa niya ito sa ibang araw? Mas gugustuhin ko pang hindi niya ako pinansin at pinalabas ako ng kwarto mag-isa. Hindi sa ibang babae!" Naiiyak na bulong niya.Biglang tumunog ang pho
Tapos na si Amelia sa paghahanda ng almusal, at inihain niya ito sa isang puting ceramic plate.Inilagay niya ang ilan sa mga durog na itlog sa isang gilid ng plato at ang giniling na pabo sa kabilang panig.Inilagay niya ito sa isang puting tray at ngumiti ng malawak habang nakatitig sa pagkain. Natikman na niya ito, at naniniwala siyang magugustuhan niya ito.Nilagyan niya ng tubig ang basong pitsel at naglagay din ng takip ng baso sa tray. Lumabas siya ng kusina at pumunta sa dining table.Maingat niyang itinaas ang kanyang mga paa para wala siyang matapon. Lumapit siya sa dining table at tumingala at nakitang nakaupo na si James.Katabi niya ang babaeng kasama niya kagabi. Natigilan siya sa gulat at napatingin sa kanilang dalawa.‘Wag mong sabihing gusto mo rin akong pakainin.’ Napaisip siya."Ano pa ang hinihintay mo? Serve the meal,” sabi ni James, at dahan-dahang ni-bounce ang ulo niya.Inilapag nito ang tray sa harapan niya at muling tumingin sa babae. Siya ay tumingin tunay m
Si Amelia na mismo ang nagmaneho papunta sa kumpanya. Masaya siyang naaalala pa rin niya ang lahat ng itinuro sa kanya sa paaralan tungkol sa pagmamaneho.Umalis si James sa bahay kasabay ng pag-alis niya. Hindi ito umimik sa kanya ngunit nauna itong bumati sa kanya. Hindi siya nag-abala na hindi siya nito sinagot. Gusto niyang mag-focus sa mga positibong bagay.Pumunta siya sa desk niya sa opisina at inayos ito. Sobrang na-miss niya ang mesa. Kung hindi dahil kay Helen, hindi na siya magkakaroon ng pagkakataong magtrabaho sa kumpanya nito.Ilang sandali pa ay nagsimula na siyang magtrabaho sa kanyang laptop, nang may narinig siyang papalapit. Inangat niya ang ulo niya at nakita niya si Tina na nakatayo sa harapan niya.“Hi, Tina. Magandang umaga." Isang matingkad na ngiti ang pinakawalan niya."Hm," sagot ni Tina at pinaningkitan siya ng tingin.Napakunot ang noo ni Amelia at tinitigan siya. Hindi niya alam kung bakit 'Hm' ang naging sagot niya.“Mukhang masaya ka. I wasn’t expecting
Tapos na si Amelia sa kumpanya kung saan ginanap ang meeting at tumungo sa kanyang sasakyan.Hindi pa niya nakakausap si James simula nang dumating sila sa Florida. Hindi siya sigurado kung makakabalik siya sa Alabama nang wala siya.Umupo siya sa kotse niya at tinawagan si Elena. Hindi niya mapigilang mag-isip kung paano makakarating sa kanyang apartment nang hindi nalalaman ni James."Hello, Elena.""Hi, Amelia. kamusta ka?"“Magaling ako. At kamusta ka?""I guess magaling din ako.""I'm very sorry about kagabi. Hindi ko sinasadyang paiyakin ka.""Tara na, Elena. Hindi mo kasalanan. Kasalanan ito ni James. Siya ang nagpaiyak sa akin. Makakadalaw ka ba ngayon?""Hindi ako sigurado, Elena. Nasa Florida ako habang nag-uusap kami. Katatapos ko lang ng meeting."“Florida? Wow. So, pumunta ka mag-isa?""Hindi. Si Mr. James ay nasa Florida din, ngunit hindi niya ako kasama sa ngayon. Siya ay nasa kanyang Casino. Hindi ko alam kung makakabalik ako sa Alabama nang wala siya. Kahit babalik ak
Tumingala si James at nakita niya si Amelia at ang isa pang lalaki mula sa kinatatayuan niya. Tiningnan niyang mabuti at napansin niyang mas malapit sila kaysa dati.'Naghahalikan ba sila?'Sumugod siya sa kinaroroonan nila, ang kanyang puso ay parang tren, lumakas ang kanyang paghinga, at siya ay pawis na pawis.‘Bakit naman sasamantalahin ng ibang lalaki ang asawa ko sa ganitong lugar? Sa aking Casino!'Nakarating siya sa kinaroroonan nila, hinawakan niya ang kamay ng binata at hinila palayo dito."Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?!" Tanong niya, at hindi na siya hinintay na sumagot bago niya binato ng suntok ang mukha niya."Ginoo. James!” Takang-takang tawag ni Amelia."Wag kang maglakas loob na tawagin ang pangalan ko! Ano sa palagay mo ang iyong ginagawa? Ipinulupot mo ang iyong mga kamay sa kanya, na para bang nag-e-enjoy ka sa anumang ginagawa niya sa iyo?!""Wala siyang ginawang masama, okay? Sino ka pa rin?!" Sagot ng binata, nilinis ang dugong lumabas sa gilid ng labi niya.
Si Amelia at James ay lumipad pabalik sa Alabama sa parehong eroplano, ngunit lubos nilang hindi pinansin ang isa't isa. Sinubukan ni Amelia na maghanap ng mga paraan para makausap siya, ngunit hindi pa handa si James na tingnan siya.Bagama't nalungkot si Amelia na tuluyan na siyang hindi pinapansin sa pagkakataong ito, abala si Fred sa pagte-text sa kanya sa telepono. May mga sinabi siyang nakakatawang bagay na nagpapangiti sa kanya at minsan ay humagikgik ng malakas.Madalas ay nakaagaw ng sulyap sa kanya si James at nakita siyang nakangiti habang sinusuri ang kanyang telepono. Iniisip niya kung ano o sino ang makakapagpasaya sa kanya sa telepono.Wala pang dalawang oras nakarating sila sa Alabama at dumiretso sila sa kumpanya. Marami silang trabahong dapat gawin.Mahigit tatlong oras na nakadikit si Amelia sa kanyang upuan, nag-aayos ng mga file, naghahanda ng mga dokumento, nag-aayos at namamahagi ng mga mensahe mula sa iba't ibang departamento.Si James naman ay umalis para sa i
"Anong ibig mong sabihin na kasama mo siya? Nandito ang asawa mo, dapat ikaw ang kasama, hindi siya!” Wika ni Helen.Ngumisi si James at tumingin kay Amelia na may namumuong luha sa mga mata niya.Bago pa man siya makapagsalita ay tumalikod na si Amelia at tumakbo palabas ng bahay."Amelia, wait!" Tawag ni Helen sa likod niya at nagsimulang tumakbo din. Nagmamadaling bumaba ng hagdan si Charles matapos marinig ang malakas na boses ng asawa.Nakarating siya sa sala at nakita niya si James sa sala, may hawak na estranghero. Hindi niya mahanap si Helen kahit saan."Hoy, kailan ka pa nakarating dito? Bakit hindi mo ako tinawagan? At nasaan ang iyong ina? Ngayon ko lang narinig boses niya.""Hindi ko alam kung anong nangyari, Dad. Tumakbo lang siya palabas kasama si Amelia. Babalik din siya kaagad, huwag kang mag-alala."Binitawan niya ang kamay ng babae at bumalik sa sofa."Bakit nandito si Madison?" Tanong ni Charles, nakatingin sa babae na mukhang naguguluhan sa reaksyon ng lahat, pati