2 Years later“OMG, nakalimutan ko, wait, omg, paano na gagawin ko, mamaya na yung presentation!” muntik na akong matawa dahil sa pagiging panic lord ni Cassandra, makakalimutin kasi talaga sya, pero ito ang unang beses na wala talaga syang nagawa na presentation.Umiling ako at inabot sa kanya ang isang itim na flash drive, “You better hurry, mag ayos ka na.”Parang nag hugis puso ang mga mata nya nang marealized na ligtas na sya para sa afternoon presentation mamaya, at hindi sya matatanggal ng bossing naming manyak.“OMG! Thank you besywap! Grabe, you’re my life savior!” tuwang tuwa na sabi nya at niyakap ako, “Thank you talaga! Hayaan mo, sa sahod, ililibre talaga kita! I love youuu!!”Tumawa na lang ako nang bitawan niya ako at dali daling bumalik sa table nya sa kabilang office, umiling na lang ako at bumalik sa table ko, sa company na to, may mga kasamahan talaga ko na nangyayari sa kanila yon, sa sobrang dami ng workloads, may iba talaga na nakakalimot gawin ang mga presentati
“Saan nanaman kayo galing?” bungad ko sa mga kapatid ko nang makita ko sila na nakaupo sa sala at may mga branded paper bags na nakalagay sa lapag. “Oh hello, my bff!” napalingon agad ako sa direksyon nang hagdan, kung saan bumababa si Kei habang dala ang apat na paper bags, “Bakit late ka na yata nauwi?” “Bakit nandito ka? Kala ko umalis ka at next month ka pa babalik dahil nag eexpand ka ng new business mo? Bat nandito ka nanaman?” usisa ko at pumunta din sa kusina at kumuha ng malamig na tubig sa ref, dumako ang tingin ko sa braso ko na may pasa. Mga sira ulo yung dalawang bonak sa bar, mga bastos talaga, nakakita lang nang ng nakapalda papatusin na, kahit poste yata yan, pero anon ga ba inaasahan ko, eh nagpunta nga ako sa bar, dapat inexpect ko nang may mga ganon talaga na klase ng lalaki, mga hayok. “May pinapirmahan ako sa boss ko, eh nasa bar pala, letchugas na yon, napaaway pa ko don sa m,ga hindi ko kilala, alam na may pipirmahan, umalis nang maaga,” nanggagalaiti ko na
“Ate, okay ka lang ba?” bungad ni Jane pag uwi ko. Hindi, I’m not okay. Something terrible happen today. Inaasahan ko naman na mangyayari to, pero hindi naman ganito kaaga. “Yup, kamusta naman ang thesis mo?” imbes ay sagot ko, tsaka tuluyan nang pumasok, naabutan ko si Macoy na nilalapag ang sinandok niya na kanin, nakahain na ang dinner namin, mukhang maaga sila nakatapos sa school works nila at nakapag luto. “Okay naman, medyo nakakainis lang talaga yung isa namin na kagrupo, lakas, nakikita pa naming sa tiktok, sayaw ng sayaw, tapos walang ambag sa thesis, ayun nag comment kami nang mga kagrupo ko, tapos ilang minute lang tumawag samin, bakit daw naming sya binubully,” “Kasalanan naman nya yon ah,” singit ni Macoy, kaya natawa na lang ako. “Oo nga, besides, hindi kami nagkulang nang pag papaalala sa kanya, na magpasa sya on time, two weeks nan ga yung grace period na binigay naming sa kanya, hindi naming maipasa agad yung papers due to her, yung part nya vital, nag sisi tuloy
“Explain everything now,” naiinis na sabi ni Kei, habang nakahalukipkip sa harapan, ang mga kapatid ko, nakatingin lang sakin, bakas ang sobrang gulat sa mga mata nila. “I don’t know what exactly happen,” simula ko, tinaasan lang ako nang kilay ni Kei, “Remember, nang nasa isla tayo, nung nalasing ako, tapos pag gising ko, may katabi na kong lalaki,” mukhang iniisip nya ang sinasabi ko, “OMG! That’s the guy?” I nod, “The guy you slept in was Ravi Lincoln Spencer?!” sigaw nya, bigla naman tumakbo sakin sila Jane at Macoy. “Bakit hindi mo sinabi samin yon, ate?” “Nirape ka nya?! Rape victim ka?!” “Sobrang yaman non, hindi mo sya kilala?!” Sabay sabay sila nagsasalita, kaya hindi ko na alam kung sino ang sasagutin kong una, halos nakadikit na ang mga mukha nila sa akin. “Hindi ko na rin naalala dahil night after mangyari yon, umuwi na ko dahil tumawag ka Jane,” paliwang ko sa tanong ni Jane na bakit hindi ko sinabi sa kanila, “Ayun yung inaatake na si mama, sa tingin nyo ba maalal
“Ito, gawin mo yan, i-print mo, tapos ibigay mo sakin,” utos ni Kiray, ang lakas mag utos, eh parehas lang naman kami ng trabaho, nakakaloka naman po talaga oh. “Diba sayo inuutos ni Sir yan, bakit ipinapasa mo sakin?” tanong ko habang nakatingin sa kanya, kitang kita ko kung paano nagpalit ang kulay nang mukha nya, mula sa maputlang kamatis, naging kulay sunog, hehe. “Eh may ginagawa ako! Gawin mo na lang! napaka tamad mo!” sigaw nya at tumadyak sa, rinig na rinig iyon dahil mataas ang heels na suot nya, na akala moa attend sya ng pang malakasan na party, every day is fashion day. Umay, tapos di tapos trabaho, excel lang, di alam kung paano gamitin, diba, nakakainis. “Ayoko,” simpleng sagot ko at tinalikuran sya, tsaka ipinagpatuloy ang page encode ng mga account number. Sa two months nap ag tatrabaho ko dito, halo halo na ang trabaho ko. Minsan nag eencode, minsan nag dedAddiver, minsan naman wala talaga. Kaso sa tagal ko dito, hindi ko alam kung para saan ang mga account number
“Let her out,” hindi ko alam kung normal na boses niya lang ba yon, o para syang mangangain ng buhay, nag dilim ang mga mata nyaa, at parang kahit sino ang bumangga sa kanya sa mga oras na to, sasaksakin nya. “Bossing, hindi pwede, isa sya sa mga suspect sa il-“ hindi na sya pinatapos ni Ravi at hinila agad ang pulis papunta sa harap ko. “Let her out, she’s my wife!” lahat nang tao sa presinto ay nakatingin samin, maging ang mga kasama ko sa loob ng rehas, “Even if she kills someone. Let her out, I’ll bail her,” Sira ulo ba to? Hindi ba nya alam na non bailable ang murder? Gagi. Hindi na nagsalita ang pulis at mabilis na binuksan ang rehas tsaka ako pinalabas, nakatingin lang sakin si Ravi, hindi ko alam kung paano ko sya kakausapin. Two months ago nakita ko sya sa sa tv, hinahanap ako, tapos dito pala kami magkikita. Pero baliw na yata talaga ko, sinagad ko na ang pagiging lokret ko, kusa na lang gumalaw ang katawan ko at yumakap sa kanya, tsaka diretsong umiyak, mixed emotions
“Look, ayoko pa ikasal, marami pa akong kailangan gawin sa buhay ko, at hindi ko priority ang maging asawa mo, hindi moa ko ganon kakilala, wala ka masyadong alam sa buhay ko, at ganon din naman ako sayo, parehas lang tayo,” para akong nagpapaliwanag sa five years old na bata. “Why?” nakatingin pa rin sya sakin, “I’m not a free loader, I can give you a life, I can even support you, so why not,” Tinignan ko sya, hindi makapaniwala sa sinasabi niya ngayon, “Hindi ako nagpapakasal for convenience, a akala mo sakit lang ng tyan, I want to know the man I want to get married,” “Then do as you please,” lagi ba talagang may sagot ang lalaki na to? Sa lahat ba nang sasabihin ko, may rebat sya? Ganon ba talaga businessman, hindi nagpapatalo? “I want to get married to the man I love,” natahimik sya dahil don, hah! I got him. Tignan mo nga naman, kaya ko naman pala sya patahimikin. “Then you can love me,” what the f? “I won’t, sa tv nga lang kita nakita, okay ka lang?” minsan, pangit din pa
“Ate, kanina pa nag riring phone mo, pakisagot naman! Nagising na kami parehas ni Ate Jane sa kwarto!” Nagising ako dahil sa sigaw ni Macoy sa tapat ng pinto ko, doon ko lang naririnig nag riring nga ang phone ko, dumako ang tingin ko sa side table kung saan nakapatong ang table watch, alas otso na ng umaga, at dahil wala na nga akong trabaho, hindi ko kailangan gumising ng maaga. Bukas pa ako ulit maghahanap ng trabaho. Hinayaan ko muna mapahinga utak ko, kung ano ano na nangyayari sakin nitong mga nakaraang lingo, hindi na talaga nakakatuwa, kawawa naman ang mental health ko sa kanila. Mama ang Papa visit Parang mas lalo akong nalungkot nang makita ko na hindi tawag, kung hindi reminder every year, today is papa’s 12th year death anniversary and now, it’s mama’s 2nd year death anniversary. Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwala na ulila na kami sa mga magulang. “Okay, Addi, time to start your day,” kahit tamad na tamad ay tumayo ako at inayos ang kama ko, nag ayos ako n