Chapter 32

Chapter 32

It's been a month when I left Bohol. Pag-alis ko lang ang nagbago, ang sakit ay ganoon pa din. Masakit pa din, tila ba hindi ko pa din matanggap ang nangyare. Araw-araw naghahanap ako ng pagkakaabahalan para lang makalimot. I remember how I end up in this place. Madami akong pinuntahan bago nakarating dito.

Nakatingin ako sa dagat, kakadating ko lang ng Romblon at nag check-in sa isang hotel malapit sa dagat. Dito ko na pagdesisyunang manatili pansamantala habang sinusubukang kalimutan ang nangyayare, pero mali yata ang napili kong lugar.

Bawat alon, bawat pagdaong ng baryo o tunog nito, bawat tawanan ng mga taong nagsasaya sa beach na ito ay naalala ko siya. Lahat ng sakit ay lumalalim, lalong sumususugat at nagdurugo. Kaya imbis na sa dalampasigan ako magsenti ay pinili kong magkulong ng kwarto. Pero kahit yata sa aking paghiga ay siya pa din ang naaalala ko. Sa bawat kumot, unan at dingding ng kwarto ay nak