Chapter Sixteen
Daxton's Perspective
Matapos nang pagtatalo namin ni dad ay hindi ko na sila hinarap sa tanghalian, I just want to be at peace and just wanted to get away from everyone, especially from my dad. He just put away my trust in him. I think it's a good thing to go in the ranch na rin para makalayo muna but it would be best if hindi ko kasama ang babaeng iyon, but I could do nothing but take her with me!
Ilang oras na ang lumipas at nakakulong pa din ako dito sa kwarto, gusto kong bumilis ang oras. I wanted to go out but it's useless dahil alam kong di naman ako hahayaan ni dad and if he will, I am sure he will let me go with a bodyguards following me around like a stalker. Sino naman may katahimikan kung ganun."We have to go," sabi ni dad nang buksan niya ang pinto.
Bumuntong hininga ako at saka tumayo, "Finally," I whispered at tumingin ako pababa
Chapter Seventeen Daxton's Perspective "Daxton, late na bakit nandito ka pa din sa ibaba? Can't sleep?" sabi ng isang boses at napairap ako dahil alam ko na agad kung kanino nanggagaling ang boses na iyon. "Leon?!" nakataas kong kilay na nilingon siya. "Why so grumpy? Kamusta na?" pagbibiro pa niya. Niliitan ko siya ng tingin at nagpipgil ng inis... "What the hell are you doing here?" tanong ko at natawa naman siya. "What else for? Dito ako nakatira ngayon," sagot niya at mas lalo akong naiinis sa kanya, he knows what I mean. "Don't be stupid, Leon. Alam mong ayaw kitang malapit sa akin, so why bother coming near me?" tanong ko at bumuntong hininga naman siya at inabot ang isang wine glass na nakasabit sa may taas ng bar table may drawer kase ito at sa baba ng drawer ay may mga nakahung na holder at may mga nakasabit na mga luxury wine glass sa
Chapter Eighteen... Zoe's Perspective Nagulat ako nang hilain niya pababa ang damit ko hanggang sa balikat ko. Kulang na lang punitin niya ito pero mas nagulat ako nang itulak niya ako pahiga ng kama at saka ako hinawakan ang magkabilang kamay ko. Sinubukan niya din akong pigilang sumigaw nang hihingi ako ng tulong, at hindi ko na alam kung ano ba ang dapat kong gawin. Heto na ba? Dito na ba matatapos lahat ng paghihirap kong alagaan ang bagay na kinaiingat-ingatan ko? Sobrang lakas niya at ang tanging nagawa ko ay lumuha lalo nang ilapit niya ang ulo niya sa leeg ko. Huminga ako ng malalim at takot na takot. 'Please, Lord, tulungan niyo po ako!' tanging iyon na lamang ang aking nagawa, ang manalangin. Napapikit ako nang maramdaman ko ng paghinga niya malapit sa leeg ko. I bit my lips as I clenched my fists in anger and fear. "This is
Chapter Nineteen Zoe's Perspective Lunch na at kumakain kami ni Leon dito sa dining area. Napakasarap ng mga nakahain na pagkain. "So, where is your husband?" tanong sa akin ni Leon at bigla naman akong nagulantang sa tanong niya. Nakalimutan ko nga pala si Daxton bilang asawa ko sa paningin nilang lahat. Ngumiti ako at sinubukang lusutanang tanong niya, "Hmm, mamaya pa daw siyaz," sagot ko. Pero sa totoo lang matapos namaing magkape at matapos kong maligo hindi ko na nakita si Daxton. At wala rin akong balak hanapin o kausapin siya matapos ang nangyari kagabi. "Ganun ba, so let's eat?" yaya niya at ngumiti naman ako at saka tumango. Matapos naming kumain ay hindi pa rin dumating si Daxton. Kaya inisip ko na lang na bala lumabas siya. "Ate Edna, tapos na kami," tawag ni Leon at nagtaas naman ako ng kilay dahil di ko alam kung bakit tinawag ni Leon si Ate Edna. Lumapit sa amin ang katulong at nagulat ako nang ligpitin ni
Chapter 20Daxton's PerspectiveIlang minuto ang lumipas nang naisipan kong silipin si Alice, pinapalit ko kase ang sapatos ni Alice nang mapansin kong mukhang luma na ang mga ito at agad kong kinausap si Mang Conrad dahil sa kanya ko ibinilin noon si Alice pero mukhang napapabayaan niya si Alice and I can't tolerate that. Dahil ni minsan hindi ko nakalimutang alagaan si Alice at iba pa sa mga hayop na nandito noong narito pa kami nina dad and mom.Habang papalapit ako kung saan si Alice ay agad naman nahagilap ng mga mata ko si Zoe nang abutin niya ang kamay ni Leon at sumakay sa kabayo. Kumapit siya sa balikat ni Leon pero hinawakan naman ni Leon ang kamay ni Zoe at ipinalibot ito sa may bewang niya. Natatawa na lang ako sa kanilang dalawa. I don't know why Leon is with her but it doesn't bother me. Pinagmasdan ko naman si Zoe at mukhang kumportable naman siya sa lalaking iyon. 'Yeah, you better go away,' I thought and just went near Kibby.
Chapter 21 Leon's Perspective Nang abutin ni Zoe ang kamay ko ay agad naman itong umangkas at humawak sa magkabilang balikat ko. Napangiti ako dahil ramdam ko ang hiya niya sa akin sa paraan ng paghawak niya sa akin, masyadong hindi mahigpit ang pagkapit niya at baka mahulog pa siya sa ginagawa niya kapag nag-umpisa ng tumakbo si Stan. Hinawakan ko ang mga kamay niya at inilipat ang mga ito sa may bewang ko. "If you didn't want to fall, better hold me here," sabi ko at hindi ko siya narinig umimik, pero mas lalo akong natutuwa sa kanya ng iusog niya ng kaunti ang kamay niya para hindi niya ako mukhang niyayakap, tanging t-shirt ko lang ang hinawakan niya, para bang isang bata. "Ready ka na ba?" tanong ko. "Oo," maikli namang sagot niya at agad ko nang pinatakbo si Stan. Ilang minuto
Chapter Twenty-two Daxton's Perspective Matapos kong lumayo sa dalawa ay agad narinig ko ang phone ko na tumutunog. Hinugot ko ito sa may bulsa at nagulat ako dahil ang tawag ay galing kay Stella. I ignored her calls, pero nang itext niyang nasa loob siya ng ranch ay agad ko siyang tinawagan. "Where are you?" I said in an stern voice, and I was furious to find out that she is already inside the ranch so I hurriedly let Alice went immediately to where she at before she could go near the ranch house. Agad kong pinahinto si Alice at bumaba nang makita ko na si Stella. Agad hetong lumapit sa akin at niyakap ako. "I thought you'd going to ignore me forever," she said. Itinulak ko naman siya sa balikat at seryosong tumingin sa mga mata niya. Gusto kong makita niya sa mg
Chapter Twenty-Three Zoe's Perspective Abalang-abala ako sa pagluluto kasama ang mg katulong dito. Halos pawis na pawis na ako dahil napakainit ng gabi. "Wow, miss Zoe, ang galing niyo naman po magluto," sabi naman sa akin ni ate Rowena at nahihiya naman akong ngumiti sa kanila. "Naku natuto lang ako sa mama ko, ate Rowena," sabi ko at nakaramdam agad ako ng lungkot nang maalala ko ang masasayang ala-ala namin ni mama at ng amain ko. Masakit pa rin sa akin ang isipin ang nagawa sa akin ni papa kaya naman ganito na lang ang ginagawa ko. Gusto kong maging abala para makalimot. "Miss Zoe, ayos ka lang po ba?" tanong naman ni ate Cora at agad ko naman siyang nilingon. "Po, opo ate ayos lang naman ako, namimiss ko lang po ng mama ko," sagot ko. "Bakit hindi niyo p
Chapter Twenty Four Daxton's Perspective Nandito ako ngayon sa isang bar, to meet agent Micheal, a private investigator na nakausap ko to search and dig something about my wife, Zoe Reyes. "What?! Paanong wala?!" tanong ko. "Sir, I really didn't find any connection of your wife to your dad. She's just a normal girl who lived with his stepfather matapos mamatay ng kanyang ina dahil sa cancer. At wala akong nakita na kahit anong bagay na konektado sa tatay mo. I tried to search and find anything pero hanggang doon na lang po talaga... wala din akong nakitang mga kaso niya or any bad background of he. She's living a normal life like any other else," sabi nito. Tinignan ko ang mga papel na ibinigay niya sa akin at napakahigpit ang hawak ko dito habang nanginginig ako sa galit na malamang walang baho ang asawa ko na pwedeng maka