KAYE
THE RESTRAINING ORDER was released and I believe at this moment ay na-received na ni Dylan iyon since my phone keeps on ringing at siya lang naman ang solong unknown number ang panay tawag at text sa akin.
He deserves it and I could care less!
Hindi ko pa masyadong kinakausap si Allaine, for now di na ako galit pero nagtatampo pa rin ako sa ginawa niya regardless pa ng rason niya I still can’t accept it. Allaine said na palaging pumupunnta si Dylan sa school to check the twins isa pa schoolmate raw ng kambal ang pamangkin ni Dylan na si Lindsay at naisip ko if that’s the case si Jonas ang ama ng batang babaeng iyon?
Napailing ako habang naiisip nga ang possibility na iyon. Mabuti pa itong si Jonas mukhang naka move on na pero ako heto, hinahabol ng multo ng aking nakaraan. I took a leave of absence ng dalawang linggo but before I did it ay minabuti ko muna na
KAYEAS THEY SAY when too much desire overpowers you then you'll be lost everything, everything of you, including yourself and principle most especially if your whole system is craving on it's like a wildfire that would consume the whole of you.I guessed I'm doomed...“Hmmn..Dy-Dylan please let me–,” I moaned his name when keeps cupping both of my mounds and then pressed them together and sucked both of my nipples.“Yes?” he ask at napatingin sa akin. Our gaze met but this time hindi dahil sa galit o inis kung hindi dahil sa sobrang pagnanasa namin sa isa’t-isa.I pushed him at bumangon ako, which surprised Dylan.Siguro nga ay nababaliw na ako o baka na hypnotized ako ni Dylan ng hindi ko alam but the fact that I love the
KAYE IT’S BEEN A WEEK na naging tahimik ang buhay namin ng mga bata, walang Dylan Mijares na nanggugulo. I totally disconnected my connection sa nangyayari sa syudad para magkaroon naman ako ng peace of mind, after all may tiwala naman ako kay Allaine pagdating sa business ko at same rin sa mga tauhan kong pinagbilinan ng naiwan kong responsibilidad, isa pa temporary lang naman ito. Pero, okay ka lang ba sa temporary lang Kaye? Napa-isip akong muli, lately I’d been thinking a lot, as in a lot. I am also considering na mangibang bansa kasama ang mga bata, marahil ay tatantanan na kami ni Dylan, besides hindi pa ako ready na malaman ni Jonas ang about sa kambal at wala rin akong balak na ipaalam sa kanya, para anu pa? L
KAYE ILANG ARAW ang nakalipas after that encounter with Dylan ay hindi ko na siya naramdaman. Walang tawag at walang text at wala ring pasulpot-sulpot na parang kabute. I should be thankful right? Pero bakit parang hinahanap ko pa? Seriously Kae? Okay ka lang? Napailing na lang ako sa mga pumapasok sa isipan ko. Minsan hindi ko na maintindihan ang sarili ko the worst thing is that palaging sumasagi sa isipan ko ang Dylan Mijares na iyan kahit naman hindi ko siya iniisip, plus the fact na madalas ko rin siyang napapaginipan. Nakakasira talaga siguro ng bait ang sinumang may kinalaman sa lalaking i
KAYE NANG makarating sa emergency ay nakita kong nanginginig ang dalawa. The twins are having seizure, nakita ko si Mamita na inaalo ni Papito habang umiiyak. And even me I can't helped it but to cry sa sobrang pag-aalala sa mga anak ko. Automatically napahagulhol ako sa sitwasyon lalapit sana ako ng pinigilan ako ng isang nurse. Sapilitan kaming pinalayo ng isang nurse para ma clear ang area sa paligid nina Nicolo at Nicolai at siya ring pagdating ng attending physician nila. The Doctor is trying to loosen anything around Nicolo’s neck and a nurse sa kay Nicolai din they are unbuttoning the top of the twins pajamas then they remove the pillows, raise the side rails, and put the bed in a flat position. Kung anu-ano na ang pumapasok sa isipan ko but I am trying my best to stay positive, na magiging okay rin ang lahat. Umiiyak ako habang nakayap kina Mamita at Papito. I never imagined something
AFTER talking with Allaine I decided na lumuwas ng probinsiya para makarating kaagad sa syudad para sa isang importanteng pagkikita with Dylan. I know for a fact na ito ang isa sa mga bagay na ayaw kong mangyari but the situation did not give me any choices, again—- ang pagkakataon na naman ang naglagay sa akin sa ganitong position and this time I am helpless. “Mama will you come back po naman di po ba?” tanong sa akin ni Nicolo habang inaayos ko ang hospital bed niya.“Yes naman baby.” maagap kong sagot sabay abot sa pisngi nito.“Mama balik ka po kaagad ha, please po.” biglang ingos naman ni Nicolai, hinalikan ko sa ulo si Nicolo at binaling ang atensyon sa kay Nicolai na nakahiga sa sarili niya ring kama.“Sure baby, I will.” sagot ko sa kanya sabay halik sa noo nito.Nagpaalam ako sa mga bata at ganoon na rin sa kay Mamita at Papito to settle things with Dylan dahil sa pagkakataong ito kailangan ko siya para sa mga bata whether I like it or not. Tama si Allaine what if si Dylan a
KUNG nakakamatay ang tingin marahil ay kanina pa ako patay sa harapan nina Dylan at ng babaeng kasama niya dahil sa matatalim nitong tingin na ipinukol sa akin nasa ngayon ay parang tuko kung makakapit sa braso ni Dylan. Samantalang si Dylan naman ay puno ng pagtataka sa kanyang mukha, saglit na nagtama ang aming mga mata at hindi nakaligtas sa akin na puno ito ng pagtataka at parang nangungusap at nagtatanong sa kung ano ang ginagawa ko sa opisina niya. Marahil ay iniisip niya ano ang nakain ko at naligaw ako dito sa opisina niya since the last thing I want ay ang umalis siya at mawala sa buhay ng aking mga anak kaya nga ako nag file ng TRO. Hindi rin naman ako nakatagal sa pagtama ng mga mata namin ni Dylan at umiwas ako ng tingin. “Dylan naman, why are you asking the janitress if she’s here in your office?!” biglang sambit ng maarteng babae na mas lalong pinagtaka ni Dylan kaya nabaling ang tingin nito sa katabi niya. “Excuse me but what janitress are you talking about Rac
KAYE I WAS SPEECHLESS… no, speechless is understatement! I was fucking dumbfounded and yet stunned on the condition that Dylan was asking as an exchange of his help sa kambal! “You are fucking insane!” mariin kong tugon sa sinabi niya. He was about to touched my lips ng pigilan ko ang kamay niya at winaksi ito. How dare he humiliate me this way! Ramdam ko ang matinding inis, galit at pagkamuhi sa lalaking kaharap ko, nanggagalaiti ako sa galit… alam ko iyon at matalim na mga tingin ang ipinukol ko sa kanya. Kasabay nito ay ang mabilis na tibok ng aking puso hindi dahil sa may maganda siyang epekto sa akin kung hindi dahil sa pagpipigil kung masampal si Dylan… galit ako, sobra! How I wanted to strangle him with my hands para lang matauhan siya sa mga pinag-iisip at pinagsasabi niya! Napaka demonyo niya talaga! How come he could play this game despite of the situation ng kambal na akala ko ay itinuturing niya ring mga anak niya? I was even in the point of giving him a benefit
“MAMA tingnan mo po naka shoot po ako ng 3 points!” masiglang sigaw ni Nicolo sa akin habang hinahanda ko ang magiging meryenda nila.“Yehey, ako din!” malakas na sambit ni NIcolai habang patalon-talon pa ito sa tuwa. I wave my hand to them na kasalukuyang kasama si Dylan.I can’t stop myself from smiling at the beautiful sight na nasa harapan ko. I am genuinely happy na okay na ang kambal at the same I can sense and see na comfortable sila kay Dylan at masaya silang kasama ito at hindi ko iyon mapagkakaila.Nagpapasalamat rin ako na maganda ang sikat ng araw ngayon, nakikisabay ang panahon… buti na lang at kahit papaano I am so happy dahil nalagpasan ko at ng mga kambal ang hindi magandang nangyari noong nakaraan. It was last 2 weeks ago, akala ko mawawalan na ako ng pag-asa pero hindi, kahit papaano I am thankful and will be forever grateful sa ginawa ni Dylan para sa mga kambal. The blood transfusion was successful and it helps a lot para mapabilis ang pagtaas ng count ng plat