"Sino ka?"Mas lalo akong napako sa kinatatayuan ko nang marinig ko ang napakapamilyar na boses na matagal ko nang hindi naririnig. His voice sends shiver up and down to my spine. It has still a great effect on me until now. It's very cold and very authoritive."S-Sino ka? B-Bakit ka nakapasok dito sa bahay ko?" I could feel the hardness of my breathings. I was nervous, I didn’t know how to talk to him. It's been nine years, and it's not a joke. It was a long time, I didn't see him for a long time and I didn't talk to him for a long time. I had no news of him in nine years. I slowly faced him and everything stopped as I laid my eyes on him. Everything seems new, na para bang nasa harap ako ngayon ng taong gusto ko at hindi ko maamin ang nararamdaman ko para sa kanya. His face, his body, his voice, sa loob ng siyam na taon ay nakita ko na ulit siya. Nararamdaman ko na nag papalpitate ang puso ko sa taong nasa harapan ko ngayon."B-Bakit kamukha mo yung a-asawa ko?" I could not move as h
I woke up that he was still asleep, it's already five thirty in the morning and his fever has also gone down. He really needed rest to recover, perhaps soaking himself in alcohol or in strenuous activities.Maliwanag na ang paligid ng ako ay lumabas at ang sinag ng araw ay tumatagos sa dahon ng mga naglalakihang puno sa paligid. Dumiretso ako sa sasakyan ko para kumuha ng pagkain na dinala ko. Nagdala ako ng mga pagkain na madaling bitbitin at hindi madaling masira. I'll look for a hotel in town later when Dion wakes up and we're done talking. Bicol is far from Manila and it is different from the city. Hopefully I can find accommodation even if that is impossible. Mahabang biyahe ang ginawa ko para lang makarating dito at sana ay magkaroon iyon ng saysay.Pagkatapos kong kuhanin ang kailangan ko ay agad akong pumasok sa loob. Tahimik pa rin ang loob ng bahay at halatang hindi pa siya nagigising. I went into the bathroom and was thankful that it was all right, because maybe an animal wou
"Mommy si kuya naman talaga ang nanguna! He said to me to do it. And it seems fun kaya-" Sagot sa akin ni Esmeray pagkatapos ko siyang kausapin. Nagsumbong kasi sa akin ang maid nila na may ginawa na naman silang kalokohan sa bahay."Esme." Mariin kong sabi. Alam niyang hindi na ako natutuwa kapag ganoon na ang tono ng boses ko."Mommy, I'm telling the truth! It's Kuya's idea, not mine!" Kumpiyansa niyang sagot. Talagang may mga pinagmanahan ang mga anak ko. Akala naman nila hindi ko sila kayang hulihin at alam ko ang hilatsa ng mga bituka nila."Sigurado ka? Sino ang nagpasimuno sa inyong dalawa na lagyan ng ducks ang pool? Nagmistulang ilog ang pool natin alam n'yo ba iyon?" Ito ang kinaiinis ko sa kanila. Ang pagiging pilyo sa lahat ng bagay. Akala kasi nila madali lang ang lahat, akala nila kaya nila. "Mommy, sabi kasi ni kuya hindi sila nalulunod and i didn't believe him so.. We asked the maid to buy some little ducks and we put it there and that's it!""So, you both did it again
"Dion." I held his arm before he could enter his room. He stopped but did not face me."l-Isasama kita bukas, we're going back in Manila." Nanghihina kong sabi. Unti unti siyang humarap sa akin kaya nabitawan ko ang braso niya."Para saan pa Celes? Kung masasaktan lang naman din ako sa pag-uwi ko sa Manila, hindi na siguro. I lived alone for eight years Celes and I will be able to live many more years, but this time. I have no hope of being with you again. I no longer asked the lord to give you to me again. I'm like a corpse living in this world. " Pinipigilan ko ulit ang pagpatak ng luha ko."Dion please, sumama ka na sa akin sa Manila.""Para saan pa nga Celes?! Para ba ipamukha sa akin na wala na akong papel sa buhay mo? Para ba-""Oo! Siguro wala ka nang papel sa buhay ko, dahil matagal na kitang kinalimutan. Matagal ko ng itinatak sa isip ko na hindi na ulit ako masasaktan nang dahil sa'yo! I was hurt that you chose her over me. It was so painful that I only received 'sorry' befor
I looked at my wrist watch. Ilang minuto na lang at maglalabasan na, it's already 11:50 at eksaktong alas dose ng tanghali ang labasan nina Esmeray at Keir. Isang private school ang pinapasukan nilang dalawa. Nakita ko ang ilang estudyante na nagsisimula nang lumabas. May mga magulang din na sumundo sa iba yung iba naman ay wala, marahil ay may service ito o may school bus. I don't want them to take the school bus because I'm scared, I want to take the kids and pick them up myself. Pero pag nagkakataong busy ako sa trabaho, ipinapasundo ko sa driver nila Tita Matilda ang mga bata. At least, sa ganoong paraan kumpiyansa ako at alam kong ligtas ang mga anak ko na walang mangyayari sa kanilang masama.Napangiti ako nang matanaw ko na si Esmeray na papalabas ng gate, pero parang may kakaiba sa mukha niya. Seemingly inexplicable and as if something had happened, I was suddenly nervous. I was wearing simple denim shorts and sleeveless so I came out confident. Ganito kasi ang usual attire ko
Marahan kong pinahid ang mga luhang dala ng saya ng nakikita ko ngayon. Napakatagal na panahon na simula ng makita ko ang saya sa mukha ni Dion. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko, at hindi ko alam kung bakit ko nagawang itago at ipagkait sa kanya ang maging ama sa mga anak ko, sa kambal ko."Who are you?" Nagtatakang tanong ni Keir sa kanyang ama. Ngumiti nang maluwag si Dion kay Keir habang sinusuri nito ang buong mukha ng anak. He gently stroked the twins' faces and looked at the children with a smile in his eyes."M-My name is Dion." Pilit na ngumiti siya kahit na alam kong may kakaiba siyang nararamdaman, kahit na nakikita ko sa mukha niya na nasasaktan siya kung bakit ko nagawang itago sa kanya ang mga anak niya. Napatingin sa akin si Keir na may halong pagtataka. "Dion?" Tanong ni Keir. Tumango naman si Dion at hindi napigilang yakapin ulit ang anak."He's Keir, and that one is Esmeray" Tumingin naman sa akin si Dion pati na rin ang kambal."Mommy, who is he?" Tanong ni
"Mommy?" Bigla kong naitulak si Dion nang marinig ko ang boses ng anak ko. It's Keir. Sana ay hindi niya nakita ang ginagawa namin ni Dion. We are both engrossed to each others lips at hindi na namin napansin kung may iba pang tao sa paligid namin. Sana lang talaga ay hindi niya kami nakita dahil tiyak na magtatanong siya bukas kung bakit kami naghahalikan ng ama niya.Agad akong lumapit sa kanya at lumuhod sa harap niya para mapantayan ang height niya. He looks so scared, pawisan kasi ang mukha niya. Marahan kong hinawi ang bagsak niyang buhok na humaharang sa mukha niya."Mommy, I had a bad dream." He said. He slowly put his arms around my neck. He even buried his face in my shoulder na para bang takot na takot na iwan ko siya."It is just a bad dream baby, bad dream only. It wasn't true, it's just a dream. I'm here, I'm going to protect you." I said as I caressed his back."Mommy, you won't leave me right? You won't?" He asked. He tighthen his hug so I did. I carry him and let him r
"D-Dion." Hindi agad ako nakasagot sa proposal niya. Walang nalabas sa bibig ko at wala akong nagawa kung hindi ang titigan lang siya sa mga mata na ngayon ay naghihintay ng sagot. "I don't know, hindi ko alam Dion. H -Hindi pa ako handa." Kitang kita ko kung paano gumihit ang sakit sa mukha ni Dion . How his face turned in to disappointment. Na para bang nawalan siya ng kalahati ng buhay niya sa sinabi ko. Hindi ako dapat magpadalos dalos sa mga desisyon hindi ko alam kung mag wowork pa ba ang relasyon namin o ginagawa niya lang ito dahil sa mga anak ko. Dahil sa mayroon na siyang anak sa akin at iyon lang ang ginagawa niyang rason para pakasalan ako."I see. Hindi na muna kita pipilitin. Marami pa namang oras para diyan." Ngumiti siya pero alam kong sa likod ng ngiting iyon ay lungkot."D-Dion, I am not-""I know that you are not yet ready. Hindi naman kita pinipilit, ang mahalaga kasama ko ngayon ang mga anak ko."Doon ako naliwanagan. Iyon lang ang mahalaga sa kanya, ang makasama a