"ZXC"MASIGLANG nag-umpisa ang araw ni Blythe pagputok ng bukang-liwayway sa sunod na araw. Maaga siyang nag-umpisang magluto sa kusina at naghanda ng kanilang almusal, sa ibabaw ng counter ay si Charlie na nilalasahan ang pan cakes na bagong gawa niya lang. Balak niyang dalhin iyon kay Zandro dahil hindi ito makabangon at mukhang nilalagnat pa yata. Blythe wants to think that it's because of what they had shared last night, but they have done it few times already at ngayon lang naman nagka-sakit si Zandro. "What do you think, Judge Charlie?" tanong niya rito nang sa ikalawang pagkakataon ay ma-ubos ng bata ang nasa kaniyang plato. "Do you think your tito will like it?" Ngumiti sa kaniya si Charlie at sabay nag-thumbs up. "Kapag po ayaw niya ay ako na lang ang kakain, Mama Blythe.""Pero marami pa iyang nasa plate mo, ah?""Yes, but food is food and you cook better than my mom. Minsan durog o kaya naman sunog ang pancakes niya po, e."Ngumiti si Blythe at masuyong pinunasan ang choco
"DESPISE AND FEAR BURNING IN HER WET EYES""MAMA BLYTHE!" Charlie suddenly called her.Binitiwan ni Blythe ang hawak niyang singsing sabay balisa niyang pinahiran ang mga luhang lumalandas sa kaniyang mukha. Pinilit niyang kalmahin ang kaniyang sarili bago harapin si Charlie, kinagat niya ang kaniyang labing nangangatal pa sa hindi niya ma-ipaliwanag na dahilan."Bakit mo po ako hinahanap?" Naka-higa lang ito sa pink na kama at mukhang nag-eenjoy itong panoorin ang mga laruang paru-paro na naka-sabit sa may kisame."K-kasi..." Hinagilap niya sa loob ng kaniyang isipan ang sagot sa tanong ni Charlie. "Kasi kailangan mo nang k-kumain.""But I already had my breakfast, Mama Blythe." Naguguluhan siyang tiningnan nito.Gustong kutusan ni Blythe ang sarili niya, her brain just won't function properly. It can't leave all the informations she just found, but dammit! Hindi siya puweding magpadalos-dalos ngayon dahil lang sa hindi niya ma-ipaliwanag na pagkabigo at kirot.Zandro already said too
"YOUR FAKE HUSBAND IS GONE NOW"MABILIS NA lumipad ang mga kamay ni Blythe sa tiyan niyang hindi na gaanong namimilipit ngayon, hinaplos niya iyon nang paulit-ulit sa marahang paraan at kamangha-manghang napapawi ang sakit doon na halos pumatay sa kaniya. Dahan-dahan niyang iminulat ang kaniyang mga mata hanggang sa makilala niya ang isang kamangha-manghang silid na hindi pamilyar sa kaniyang paningin. Nasaan ba siya? She tried to recall everything that she could before the moment she fell into a deep sleep. If her memory serves her right, she's in that forbidden room with Charlie and she was catching her breaths as the torturous realization suddenly rained down on her. Napa-ngiwi si Blythe nang maalala ang mga nalaman niya sa loob ng silid, sina Zandro at Claudia... damn! The wildfire is starting to burn her alive once again.But her mind didn't just stop there yet, it goes on and on recalling everything until the moment she reached the point where she was trying hard to run for her
"LIVID AND VENGEFUL" "ADDI, PLEASE. Umalis na tayo rito sa lugar na ito. Ayoko rito, hindi ko gusto kung paano sila magsalita laban kay Zandro. Please..." Blythe has been begging to Addi for almost an hour now but this damn brute does nothing in her front. Kung may ginawa man ito ay iyon ang kumbinsihin siyang bumalik sa silid para makapagpahinga siya gaya ng pakiusap ni Mr. Harrison, that liar and desperate foe! Ayaw ni Blythe sa matandang iyon, although she can't feel anything bad about the old man. In fact, he's like Val and it's weird that despite her annoyance towards him, she just can't feel any harm whenever he's near.Ilang buntong hininga pa ang pinawalan ni Addi bago nito binasag ang kaniyang katahimikan, sa wakas!"Mr. Harrison is right," umpisa nito sa makahulugang paraan."Anong ibig mong sabihin?" Nalukot ang noo ni Blythe sa pagtataka. "Anong right? Na halimaw si Zandro at pinaglalaruan niya ako?" She just rolled her eyes skyward. "Still with your hatred towards him? A
"THE LATE DON HONORACIO INOCENCIO MONROE""YOU ARE part of the Monroe, one of the most known covens around the world. You grow teeth larger than the normal ones, but we should actually call them fangs. Your eyes— they were changing into light, honey gold eyes when you were fed on animal blood while it was vivid crimson when it's human blood. It could also turn black—" "Stop..." Mahina iyon hanggang sa unti-unting lumakas at naging mala-kulog na sigaw. "I said, stop! Bakit mo ba ito sinasabi sa akin? Addi, naka-drugs ka ba?"He just lifted a brow. "What do you think?""Hindi ba't sa'yo na nanggaling na hindi sila totoo at gawa-gawa lang sila ng mga taong malilikot ang isip? Sinabi mo iyon sa akin at naniniwala ako dahil alam kong totoo ang mga sinasabi mo!""At hanggang ngayon ay totoo ang sinasabi ko, Blythe..."Hindi makapaniwalang umiling si Blythe, papanindigan talaga nito ang kabaliwan niya? Hindi lang siya nahahawa kay Claudia, mas malala pa pala siya!"That's absurd! Tulungan mo
"THE DAWN WILL BREAK FOR ALL OF US" DAHAN-DAHAN ay namulat si Blythe sa isang kakaibang liwanag na masakit sa kaniyang mga mata, tinakpan niya ito gamit ang likod ng kaniyang siko. Sinubukan niyang tumakbo't humanap ng mapagtataguan, ngunit walang katapusan ang liwanag at animo'y hinahabol siya nito saan man siya magtungo. She seeks help, she called Zandro multiple times but the place seems empty and hopeless. With her tiredness and unending gasps, she eventually gave up. Blythe let herself fall upon the white marbled floor. Hindi pa siya nakaka-bawi sa kaniyang paghingal nang bigla na lamang mayroong mga tinig na sumaliw sa kapaligiran, sinuyod niya ang bawat sulok ng paligid. Dahan-dahang napawi ang walang katapusang liwanag hanggang sa maaninang na niya ang isang malawak at eleganteng mansion. The things around Blythe reminds her of some renaissance movies she usually watches on television; its old yet truly amazing structures.The touches of luxurious and ancient elegance is ther
"CLAUDIA IS A VILLALOBOS"NANG TULUYANG mawalan ng malay si Blythe sa mga kamay ng halimaw na siyang humagad sa kaniya ay kitang-kita niya ang paglapit ni Claudia dala ang isang patalim sa maliliit nitong mga kamay. Lumipad ang mga palad ni Blythe sa kaniyang labi habang naninikip sa takot ang kaniyang dibdib, tumakbo siya para pigilan si Claudia sa balak nitong gawin ngunit gaya kanina ay para pa rin siyang usok na paulit-ulit na tumatagos dito."Hindi!" nababaliw niyang hiyaw. "Kaibigan mo ako, Claudia!"Initsa nitong bigla sa malayo ang hawak niyang patalim, natigilan si Blythe. Hindi pa nag-iisang minuto ay humiyaw ito nang malakas at kasabay no'n ay ang pagkaka-punit ng balat sa kaniyang kamay para ibunyag ang halimaw na naka-tago sa matatamis nitong ngiti at batang pagkatao. Tinubuan ng makapal na balahibo ang kaniyang mga braso, binte; at ang mga kuko nito'y humaba at nangitim bigla."Hindi!" hiyaw niyang muli nang mag-umpisa si Claudia sa pagwasak sa kaniyang balat, sa pagbaon
"BLYTHE IS GRAVID"HUMAHANGOS NA na-pabangon si Blythe dala ng isang bangungot na muling dumalaw sa kaniyang malalim na paghimbing. Nasapo niya ang kaniyang mukha habang naghahabol ng hininga, iniligid niya ang kaniyang mata sa kabuuan ng silid. Hinahanap-hanap pa rin niya ang presensiya ni Zandro sa tuwing magigising siya't baon-baon niya ang takot at panghihina. Aside from her mama, he was the one who brought her light in times of darkness. Hindi siya pinabayaan ni Zandro sa mga panahong nanghihina siya, naduduwag, nalulungkot; at nagdududa sa kaniyang sarili. . .but she has to hold her horse and stop thinking deeper than that to avoid herself slipping down again. It's been three days now since he surrendered her in the Monroe's household, walang tawag maski na text. Walang liham at pormal na pamamaalam. Wala man lang ba itong nararamdamang pagsisisi?Among the million of words he utters to her, wala ba roong kahit isang bagay na totoo man lang? Hindi ba siya nabigyan ng dahilan ni