Heinz's POV
Home Sweet Home!
NAKARAMDAM agad ako ng kahungkagan sa sarili pagpasok sa loob ng bahay. Agad akong nagtungo sa sala at naupo sa single sofa na naroon at sumandal. Inilapat ko ang batok sa sandalan kung kaya't bahagya akong nakatingala. Pakiramdam ko ay pagod na pagod ako ng mga sandaling iyon, kahit wala naman akong ginawa kung hindi umupo maghapon, kaharap ang laptop at pag aralan ang panibago kong misyon.
Naramdaman kong muli ang pamimigat ng aking dibdib, katulad nang dati. Hindi man lang nawala ang sakit o kaya naman ay nabawasan. Ang pamilyar na sakit sa aking dibdib ay hindi na yata maaalis pa. '5 years na! Pero pakiramdam ko ay kailan <
Alexandria's POV"HERE'S your Strawberry Lemonade Vodka, Ma'am Alex.""Thanks," simpleng tugon ko naman kay Clark. Ang pinakamagaling na bartender sa Kawashima Hotel and bar na pagmamay-ari ni Seiichi. Kasalukuyan akong naririto para magpalipas ng oras. Dahil nga kaibigan ko ang may-ari ng bar kaya't kilala na rin ako ng mga employees dito. Kapag nandito ako kahit wala si Seiichi, ay pinagsisilbihan ako ng mga staff niya dahil iyon daw ay utos na rin mismo nito.Nasa counter lamang ako ng mg oras na ito habang mag-isang umiinom. Hindi ko kasama si Seiichi dahil may VIPs ito na inaasikaso ngayon na isang Chinese businessman. Marahil ay may okasyon ang mga ito na ipagdiriwang dahil marami itong mga alip
Seiichi's POV"FUCK YOU!" pahabol na sigaw ni Alex sa akin. Tumawa lamang ako habang naglalakad palayo rito. Kahit kailan talaga pikon! natatawang wika ko sa isipan.Alexandria is my special friend. Yes, we treat each other as friends but, I love Alexandria. Not as a friend but as a woman. When I first saw her at the racing club, I had a strange feeling. Love at first sight? Maybe. No'ng una, hindi ko matukoy kung pag-ibig ba 'yon. Anong alam ko sa pag-ibig? Hindi pa naman ako nai-inlove.Hindi rin ang tipo niya ang gusto ko sa isang babae. Dahil para sa'kin ay kakaiba siya. Nasabi ko iyon sa kadahilanang kabaliktaran siya ng isang ordinaryong babae. Babaeng mukh
Alexandria's POV"BABE? Alex? Wake up!" mahinang usal sa akin ng isang pamilyar na tinig. Dahan-dahan akong nagmulat ng mata, at kahit nanlalabo man ang paningin ay alam ko na kung nasaan ako. Dahil iyon sa kulay ng paligid at amoy ng silid kung saan ako naroon. Sa ospital.Naramdaman kong may mainit na palad ang nakahawak sa aking kamay. Si Seiichi. Nakaupo siya sa gilid ng hospital bed kung saan ako nakaratay. Mababakas sa mukha ni Seiichi ang matinding pag-aalala pati na rin ang relief ng makitang nagkamakay na ako. Ang kamay niyang mahigpit na nakahawak sa aking palad ay ramdam kong bahagya pang nanginginig."Seiichi. . .""Alex? Thanks God, you're awake!" nasisiyahang bulalas niya ng makitang dilat na ako. "I
Heinz's POVTUNOG NG cellphone ko ang pumukaw sa 'king ginagawa ng mga oras na iyon. Kasalukuyan akong nasa study table at pinasasadahan ng tingin ang ilang dokumento. Agad kong dinampot ang cellphone at tiningnan kung sino ang nag-text na iyon. Agad na umarko ang kilay ko ng mabasa ang mensahe.*Text Message from 0912*******"Good morning Mr. Montero. Can I see you? You saved me last night. I just want to thank you personally. Victoria's restaurant; 8:00PM. Thank you."Napangiti ako ng malapad ng mabasa ang text na iyon. "Akalain mo nga naman, nangyari na ang inaasahan ko," wika ko habang nakangisi. 'Di
'Tang'na! Naiwanan ko 'yung wallet ko! 'Di ko pa naman dala si Amber! Ang tanga-tanga ko talaga! Ughh!'BUONG GIGIL kong pinagsisipa ang kaharap na pader nang mga oras na iyon. Nasa labas pa rin kasi ako ng Victoria's Restaurant at yamot na yamot sa sarili dahil nawawala ang letseng wallet ko. Shit! Pa'no ko makaka-uwi? Pero nabuhayan ako ng pag-asa ng maalala si Seiichi. Mai-text nga ang kumag. Sana
Alexandria's POVKATOK MULA sa pinto ng kwarto ko ang pumukaw sa'kin habang nagba-browse sa Facebook at nakahiga. Hindi na ako nag-abala pang buksan ang pinto dahil alam ko namang si Papa lang iyon. Hinintay ko na lang ang kung ano mang sasabihin ni Tanda habang patuloy sa ako ginagawa. Ganoon ang setup namin ni Papa kapag nasa bahay ako. Buong araw lang akong nasa kwarto at lalabas lang kung may importanteng gagawin. At kung may sasabihin naman si Papa ay kakatok lang siya sa pinto."Anak, nasa sala si Cyrus. Pakibaba mo naman. Nakakahiya naman doon sa tao kung hindi mo pakikiharapan!" anito mula sa labas ng silid ko.Agad na uminit ang ulo ko pagkarinig ng sinabing 'yon ni Papa. Shit! Ang kulit talaga
Rodney Saavedra's POVINI-ANGAT ko ang aking ulo mula sa pagbabasa ng diyaryo nang marinig ang tawag na iyon sa aking telepono. Inabot ko ito sa side table at tiningnan kung sino ang tumatawag. Umahon ang kaba sa aking dibdib nang mabasa kung sino iyon. Tumatawag lamang kasi ito kapag may problema. Pinindot ko ang answer button at kabadong sinagot. "Y-yes?""Oh! What a nice greetings, Rodney!" sarkastikong tugon naman niya mula sa kabilang linya."A-anong kailangan mo?" diretsong tanong ko sa kan'ya. Hindi ko rin maikubli ang panginginig ng boses.Narinig kong pumalatak siya.
Alexandria's POV'Shit! You never fail to ruin my mood asshole! Bakit 'di na lang kayo ni Cyrus ang magsama? Bagay kayo. Isang matandang hukluban at isang baliw!'NAGTATAGIS ang mga bagang ko habang mariing hawak ang clutch ng motorsiklo. Hindi ko maiwasang mainis nang maalala ko ang