Third
Persons POV"DAD! 'Di na ako makapaghintay! Gusto ko nang mapasakamay ang babaeng 'yon!" Nag-iigtingan pa ang panga nito sa galit, habang ang mata'y namumula at nanlilisik nang bumaling sa ama.
Tumawa ang matanda; tawang nakakapanghilakbot. "Easy son! Don't worry, pinaghahandaan ko na ang lahat. Maghintay ka lamang. Konting tiis
Heinz's POV"I'M SORRY Krishna."Malamlam ang mga mata ni Krishna nang tumingin sa akin. Tanda na malungkot siya dahil hindi namin natagpuan ang nawawalang kapatid. "It's okay. Sobrang nalulungkot lang talaga ako dahil hindi natin nakita ang kapatid ko." Bigo naming makita ang kapatid niya nang puntahan namin ang apartment na tinutuluyan nito. Ang sabi pa ng mga nakausap namin roon, nakaalis na raw ito noong isang araw pa. Sa aking palagay, marahil ay pinagtataguan talaga siya ng nakababatang kapatid.
Seiichi POV"OH? Ba't para kang naluging bakla d'yan sa itsura mo? Inaway mo na naman 'yung Tatay mong Hapon 'no?" Nakasimangot akong sinulyapan si Alexandria ng sabihin n'ya iyon. Nanumbalik tuloy ang galit sa aking dibdib nang maalala ang kalokohang pinag-usapan namin ni Papa. Kahit kasi anong tutol ko sa desisyon niyang ipakasal ako, ay wala akong nagawa. Ang sabi pa niya ay dalawa lang daw a
Alexandria's POVPAKIRAMDAM ko ay salubong na salubong ang aking mga kilay habang nakatingin kay Heinz at sa kasama niyang babae. Mula pa kanina ay 'di ko maintindihan ang nararamdaman. Hindi ako galit pero hindi rin ako natutuwa. Pinanatili ko lang rin na blanko ang aking ekspresyon kahit na pakiramdam ko, ay may mabigat na bato ang nakadagan sa aking dibdib.Selos ba ang tawag dito sa letseng nararamdaman ko? Pero bakit? Wala kaming relasyon ni Heinz para makaramdam ako ng
ALEXANDRIA'S POV1 Message received from: Heinz Montero"Good morning, Alex! Susunduin na lang kita sa bahay n'yo, 10:00AM. Magmotor na lang tayo. Wear comfy. See you later."NAIHILAMOS ko ang mga palad sa mukha nang mabasa iyon. Bakit may pa-sundo sundo pa s'ya
ALEXANDRIA'S POV"HEY ALEX! Masyado ka naman 'atang exited at dito mo pa talaga ako hinintay, ha?" bungad ni Heinz nang makababa ito ng motorsiklo. Nakangiti pa siya ng malapad ng malapad at may nanunuksong tingin.Wow! May kayabangan din pala ang isang ito! Gusto ko san
Heinz's POV"THANKS. . ." Napakaganda ng pagkakangiti ni Alexandria nang sabihin ito. Pakiramdam ko ay tumalon ang puso nang mapagmasdan iyon. She's really beautiful when smiling. . . Ramdam ko ang saya sa puso lalo pa't ako ang dahilan ng napakagandang ngiti na iyon. Sinikap kong maging totoo kay Alexandria nang mga sandaling ito, hindi dahil kailangan. Kung hindi dahil iyon ang sinasabi ng puso ko. At patuloy ko mang itanggi at lokohin ang sarili, hindi ko kayang lokohin ang puso. Isinisigaw nito na minamahal ko na si Alexandria, an
Third Person's POV "ANO Badong? Nagawa mo ba nang maayos ang ipinagagawa ko?!" nanggagalaiting asik ng amo sa kanang kamay nito. Wala itong tigil sa paghithit buga ng hawak nitong pipa na may tabako, habang mga mata ay nanlilisik sa galit."Opo boss. Nasundan ko ang dalawa
Heinz's POVSINUNDAN ko na lang ng tingin ang papalayong si Alexandria. Ang totoo'y nag-aalinlangan din akong anyayahan siya sa bahay na muna ito magpalipas ng gabi. Lalo pa't alam ko naman at nararamdaman na hindi komportable ang dalaga na kasama ako. Pero wala akong pagpipilian. Napakalakas ng ulan at sa pakiwari ko ay malabo itong tumila. Kung kaya't ayaw man o gusto ng dalaga ay hindi ko siya papayagang umuwi.Tutok ang atensyon ko sa pinanood pero agad pero naalala kong hindi pa pala ako naghahanda ng hapunan. Kung kaya't minabuti kong ihinto muna ang pinanonood. Pinindot ko muna ang pause button at nagtungo sa kusina para mag-asikaso ng dinner."May natira pa palang