Chapter 32

"Matulog ka kaya muna. Para ka nang zombie sa ginagawa mong hindi pagtulog, eh."

Nangunot naman ang noo ko sa ginawang pag reklamo ni Wayne. Napatayo ako ng wala sa oras habang hinarap ang salamin. Hinawak-hawakan ko pa ang mukha ko at maging mata at iniinspeksyon 'yon.

Maitim ang ilalim ng mga mata ko at halata iyon. Halata rin ang pagod at antok sa mga mata ko habang nakikipagtitigan sa repleksyon sa salamin.

"Sorry, pero inaalagaan ko ang eyebags ko," pagbibiro ko saka bumalik sa kinauupuan ko.

Rinig ko ang hagalakpak na tawa ni Wayne at rinig ko ang pagkabagsak nito kaya ako naman ang natawa. But he was right. I really look like a zombie with not enough sleep. Paano ba naman kasi, palagi akong nakatutok sa harapan ng screen ng laptop.

But still, sa kabila ng mga ginagawa ko ngayon, nakukuha ko pa ring tumawa. Tumawa na parang problema na dinadala. I don't want to think that I have the problem facing.