Share
SEVENTY EIGHT
SEVENTY EIGHT
ELLYA POVTAMA NAKinabukasan ang pagkikita ng magkapatid at Hanggang ngayon ay di ako mapanatag. Ang pakiramdam ko ay parang sasabog sa kaba ngunit iniisip ko ay ang bata sa aking tiyan.Hindi pwede sa akin ang ma stress. Dahil maraming complications ang mangyayari pag hindi ko alagaan sarili ko.Hindi biro ang pagbubuntis. Hindi isang laro na pwedeng ayawan. Kagaya na rin sa pag aalaga. Hindi Basta Basta. Kailangan one hundred percent ang ibibigay sa anak. Mahirap man. Puyat man. Malungkot man. Masaya at iba pa.Kaya kahit paano ginagawa ko ang bagay bagay dahil alam ko na nandyan si Limmuel para asikasuhin ako. Yun lang sapat na para sa akin."Anak, huwag ka masyadong makulit ha. Kumapit ka sa loob. Hindi ko hahayaan na may nangyari sayo." Sabi ko sa aking tiyan na medyo maliit pero alam kong nandoon ang aking anak."Anong ginagawa mo dyan Asawa ko?" TanoKaugnay na kabanata
Alon SEVENTY - NINE
SEVENTY - NINE ONE OF US IS GUILTY THIRD POINT OF VIEW Isang malakas na sigaw ang narinig ng mga tao nang makitang yakap yakap ni Ellya ang asawa. At sa pagkakataon naman iyon ay balak tumakbo ni Sydney nang saktong mahablot ni Austrey ang baril nito na nagcause nang pag aagawan at isang putok na naman ang narinig ng mga taong iyon. Isang bala para kay Limmuel at isang bala para kay Austrey. Tila nahimasmasan si Sydney at tiningnan ang kapatid na nag uumpisa nang dumugo. “Aust–austrey..” tawag nito sa kapatid nito ngunit bago ito makalapit ay may isang baril na rin ang nakatutok sa kanya. “Wag
Alon EIGHTY
EIGHTY ONE LAST TIME ELLYA’S POV It's been three months simula na macoma ang si Austrey and Limmuel. It's hard to understand it pero sa lawak nang pang unawa ng Doctor ay nagawa niyang sabihin sa akin kung bakit ganoon ang nangyari. Sasabihin ng iba na paano nangyari, pero hindi nila alam ay malapit sa puso ang tama ni Austrey at ni Limmuel. At sa tagal na iyon ay pahirapan ang dalawa sa pagbalik sa amin. Ang sabi naglalakbay raw ang kaluluwa nila para malaman nila if tutuloy ba sila o hindi na. Ang tiyan ko ay lumalaki na rin at mga limang buwan na. Alam ko malungkot na naman si Limmuel kaya ang ginawa ko ay nakavideo lahat ang araw na nagdaan sa amin. Mahirap man, pero kailangan kong lumaban. Dahil nang panahon na nacoma si Limmuel ay ako naman ang wala para asikasuhin ito. Ito lang ang paraan ang naiisip ko ngayon. Ang magpakatatag. Kahit si Mama ay alam ko ang lungkot, dahil katatapos lang at heto na naman. Lalo ngayon kakapasok pa lang ni
Alon EPILOGUE
EPILOGUE ALON ELLYA’S POV I was on labor, pero naglalakad lakad lang ako dito sa hospital na ito. Saksi na rin ito sa mga nangyayari sa akin dahil dito lahat humahantong. Si Papa, Austrey, Limmuel at siSydney. Si Sydney ang sinugo last four months. Halos lahat kami ay nagulat nang makatanggap ng tawag kau Austrey. Kitang kita nito ang pag aagaw buhay ng kanyang kapatid. Napagtulungan raw ito at sinaksak ng kutsilyo nang isang kasamahan niya sa hospital. Ang sabi nila maayos na ito at nakikitulong na sa mga tao naroon. Kita naman iyon, ngunit ang lungkot sa mata ni Austrey na makita ang ate niya.. Alam ko na may galit ito pero ang magkapatid ay hindi mapapantayan ng kahit sino man.
Alon SPECIAL CHAPTER - JEAN
SPECIAL CHAPTER - JEANPART ONE - FAMILYJEAN POVI was awake by the loud noise na nanggaling sa ingay ng aking ina at ama. Sa sobrang lakas ng pagka kahampas ng bote ay tila mabibigla ka. Hindi ko akalain na sa mismong pamumuhay ko ito maririnig.Nakakahiya ma lumabas ay ang ginawa ko ay makinig a lamang ng musika kahit nakakapagod. Paulit ulit na nila ginugulo sistema ko. Akala nila hindi ko alam kung bakit. Bakit sila nag aaway at nagkakagulo.Dahil lang sa babae.Ang magandang solusyon ay maghiwalay pero ang sabi sino mag aaruga sa amin. Alam naman namin na kaya lang sila nagtatagal ay gawa bko pero hindi nila alam, gustong gusto ko na sila maghiwalay
Alon SPECIAL CHAPTER - MICA
SPECIAL CHAPTER - MICAPART ONE - BUNTISMICA POVI just found out that I was 8 weeks pregnant. Wala akong kaalam alam na may bata na sa akin. Na sa araw araw na gumigising ay dalawa na kaming pinapakain, pinapaliguan at ang aking hininga ay hininga niya rin.Sa bilis ng pangyayari ay wala akong matandaan ang gabi na iyon. Ang alam ko ay tinawagan ko ang trabaho ko na ex ko. Si Dave. Hindi maipagkakaila na hulog na hulog ako sa kanya dahil siya lang ang lalaking nagparamdam sa akin kung gaano ako aksarap mahalin.Mataas na alcohol tolerance ko pero pag masyado ng marami ay nalulunod at nakakahilo na. Ang malinaw lang sa akin ay ang tatay ng anak ko ay si Dave. Ang nasa isip ko ay ipaalam na ito kaya gumayak muna ako sa
Alon SPECIAL CHAPTER - JESSICA
SPECIAL CHAPTER -JESSICAJESSICA’S POVPART 1 - THE PLAYBOY AND THE BOSSThe months flew in a blur, without Limmuel in the office makes me the boss or the team leader of our team. I was struggling to adjust, even my feelings. Napakahirap magpanggap sa harap ng mga tao. Akala mo okay ka lang kahit hindi talaga.“Boss!” sigaw ni Bill di kalayuan. Magkasabay kami dito pumasok dahil same neighborhood kami kaos sa ingay palagi ng bahay nito.. Puro party at babae. Di na natigil.“Ano?!” singhal ko at inirapan ito. Lintik na lalaki na ito. Masasakla ko aba. Gusto kong sakalin. Kung pwede lang masapak na rin e. Ginawa ko na. Kaso is the reason for my s
Alon SPECIAL CHAPTER - ACE
SPECIAL CHAPTER - ACEPART 1 - LAW SCHOOL FLASHBACKSACE'S POVNakakapagod na... Paulit ulit na tumatakbo sa isipan ko. Sirang plaka na paulit ulit na habang iniisip ko pa lalo nakakagat ng damdamin. "Ace isa kang talunan at walang kwenta." Dagdag pa niya.Sa daming nangyayari mas masarap tumakas sa reyalidad, yung tipong ang sarap matulog at managinip ng managinip."Are you even listening?!." Sigaw nyang nagpabalik sakin sa katinuan.Ni isang salita wala syang narinig mula sakin. Ayokong magsalita baka lalong gumulo."Ah ganun ayaw mong magsalita." Talak siya ng talak na kala mo para syang truck ng bumbero sa pag iingay.Alam ko na a
Alon SPECIAL CHAPTER - AUSTREY
SPECIAL CHAPTER - AUSTREYPART ONE - ACCIDENTAUSTREY’S POVSa unang pagpasok ko sa mental hospital ay pakiramdam ko lalo akong mababaliw. Lalo akong mapapaisip nang mga nangyari noon. Nakakatakot dahilk ibat ibang sigawan ang maririnig may iba naman na tulala. Pero maigi na lang sa hospital ako sa ibang bahagi ng hospital kung saan itatrato ka na normal kaya kahit papano ay nawawala ang takot ko.I missed everything.I miss her badly and miss us. My family. Yung wala pang gantong. Walang pumapatay, walang sakim at walang naghahangad ng bagay bagay. Paghahangad ng iba pang bagay.Umupo muna ako habang inaantay ang nurse na paglilipat sa akin. They say I have a minor injuries at need nang rest and may depression is not having a progress. .
Pinakabagong kabanata
