Share
THIRTY SIX
THIRTY SIX
ELLYA
After I cried. Bumalik na ako na nag umpisa na ang trabaho para hindi nila mapansin ang aking pag iyak. Ipinokus ko ang isip ko sa pagtatrabaho. Ni hindi ako sumbaya sa break at lunch. Tanging kape lang ang kinuha ko nang bumaba sila. Alam ko napansin niya iyon pero masaya ako na hindi nila ako pinipilit na alamin lahat.
And now tapos na ang shift. Iniiwasan ko silang lahat kaya nagmamadali akong bumaba. Nag iwan na rin ako ay Limmuel ng text na magcocommute ako. Hindi ako sasabay. Pinatay ko na rin ang phone ko para hindi niya ako hanapin. Alam ko na busy siya kaya hindi niya mapapansin iyon.
As soon as I step on the bus. Medyo maluwag luwag ito at tamang may bakante sa likuran kaya naupo ako doon at isinalpak ang earphones habang nag um
Kaugnay na kabanata
Alon THIRTY SEVEN
THIRTY SEVENELLYANagising ako nang wala sa tabi ko si Limmuel. Kinuha ko ang night robe ko at isinuot sa aking katawan ko.Pagkababa ko ay naabutan ko si Limmuel na nakahiga sa sofa at nakakalat pa rin ang mga pictures.Nagkaroon na ako ng lakas ng loob at curiosity na tingnan at maki alam. Kahit sabi nila na hindi naman talaga kailangan. Mukhang mahimbing ang tulog nito at hindi niya ako naramdaman. Nakita ko ang picture na hawak ko kahapon at saktong nakita ko ang picture naming tatlo nina Tito Ezekiel and Austrey. Ahead lamang ako kay Austrey nang 3 years while si Sydney naman ang aking kaedaran. Kaya kahit papaano ay mas nagkakasundo kami ni Austrey. Dahil siya ay naghahanap ng pagmamahal ng ate niya ngunit hindi ito binibigay. Dahil sa pagsama sa akin ng kanyang kapatid lalong umusbong ang galit sa akin ni Sydney.
Alon THIRTY EIGHT
THIRTY EIGHTELLYAKanina pa ako sa coffee shop na sinabi ni Austrey. Kaya umorder na muna ako ng kape at cake tsaka tiningnan ang necklace na binigay ni Limmuel. I saw our initial in the middle and medyo nakaangat ng bahagya kaya pinindot ko. Lalo itong gumanda at umayos ng pagkakalagay. Umangat ang pagka emerald green at mas lalong nakita ang pangalan ng letra namin ni Limmuel.Hindi pa rin nadating si Austrey at nakaserve na rin ang aking kape. Sakto na ang tumawag si Limmuel kaso bigla na lang malowbat ang cellphone ko. Paano ako ngayon nito. Mukhang mapapa absent pa ako.“Ellya?” someone called me far and saw Austrey walking.“Hi.” bati ko and pinaupo ito.
Alon THIRTY NINE
THIRTY NINEELLYAHindi ko alam kung nasaan ako. Nakapiring ang aking mga mata at hindi alintana ang lamig. Nangingibabaw ang takot na baka ano bang mangyari. At walang alam na nandito ako.After Kong mahimatay kanina ay dito ko na naabutan Ang sarili ko.Habang nangangapa ako ng bagay bagay na makikita sa kwarto ay saktong may bumukas na pinto base sa pagkakatunog nito."Asan Ang babae?" Tanong ng pumasok. Base sa boses niya nasa mid 50s siya at may kaboses siya…Familiar…Parang si…"Hi Ellya." Sabi nito at tinanggal ang piring ko.
Alon FOURTY
FOURTYELLYA3 MONTHS LATER.Sa loob ng tatlong taon ay Hindi pa rin bumabangon si Limmuel sa pagkakahiga. Critical ang condition nito dahil sa dami ng dugo na nawala dito.Lalo na ng dumating ang doctor nito mula sa La Union. Si Doc Catherine."Crucial ang pagkakatama ng bala at may na damage na nerves na nagcoconnect sa kanyang utak. Which is lead to coma. Buti nga Hindi siya brain dead. Because that is Limmuel. Palaban.""But still. Expect the worst. Pwedeng mawala ang alaala niya… I hope na kayanin mo iyon Ellya."Mga katagang iniwan niya at ngayon bumab
Alon FORTY ONE
FORTY ONEELLYANasa opisina na ako after Kong magpacheck up. Kailangan ko pa rin magtrabaho for the little one na nasa tiyan ko."Ellya." Mica called and she's with Dave.They are glowing. How time flies by.."Hey. Are you free for tonight?" I asked them.Gusto ko na sabihin na magkakababy ako. Ayoko na ng sikreto. Ayoko na ng magulo. Tapos na ako doon."Oo naman. Ikaw pa. Atsaka napapadalas ang get together." Sabi ni Dave na pangiti ngiti."Syempre naman. It's worth celebrating." Sabi ko at nilagay sa locker ko
Alon FORTY TWO
FORTY TWOELLYAAfter I received the text from Attorney Ace. Nagmadali akong bumaba at kinuha agad ang cardigan ko."Anak bat ka nagmamadali?" Tanong ni Mama."Gising na raw po si Limmuel." Sagot ko. "May driver ba tayo Ma?." Tanong ko at akmang lalabas na nagsalita si Papa."Ako na nagmamaneho. Samahan ka namin ni Mama mo. Medyo Gabi na rin baka mapano ka." Sagot ni Papa.Sumakay na agad ako sa backseat sa sasakyan at Maya Maya ayan na si Papa at Mama. Sobrang grateful ako na dumating sila dahil kung hindi. Hindi ko alam saan ako hihingi ng tulong.It is a thirty minutes ride simula sa bahay hanggang sa hospital. Ang kaba sa dibdib ko simula nang mabasa ko yung text ay hanggang ngayon dala dala ko pa rin.Hindi ko alam paano ibubungad ko kay Limmuel pagkatapos ng tatlong buwan. Alam ko cru
Alon FORTY THREE
FORTY THREEELLYAIt has been 2 weeks since nagkasagutan kami ni Limmuel. Since that Hindi na namin siya makihalubilo.Kahit ang mga ka team ko nagtataka. Kaso sa sobrang tagal na rin. Sinanay na nila ang sarili nila.Tila pati itong pamilya ko. Nawalan na ng gana pero kinakaya nila gawa ko.Kasi alam nila na ako Ang mas apektado.Sa loob ng dalawang linggo ay walang ibang ginawa si Limmuel kundi mag fired ng employees at the same time maging masungit sa lahat ng tao sa paligid niya.He is been known for being terror boss. Which is kabaliktaran ng ugali niya. Sa sobr
Alon FORTY FOUR
FORTY FOUR ELLYA I planned to be that girl who sleeps, eats and also knits some clothes for my baby. I just got home from Manila last week, but I'm already getting big and I am going back and forth to some places in La Union. For releasing my stress. I have this loneliness in my heart right now. Pero di ko sinasabi. I know that they wouldn't understand me, and I didn't intend to tell them either. Sa tagal ng pananatili ko dito ay nakilala ko ang pamilya ni Mama. My grandmother Eliza and Aunt Alice. My grandmother Eliza is the one who taught me how to look f
Pinakabagong kabanata
