Friday na at ngayon ang gig ng banda ni Apollo sa isang sikat na restobar kaya napagdesisyunan kong pumunta at manood.
Hindi na ako naihatid kagabi ni Ares dahil nagmadali akong bumalik sa sasakyan bago pa man siya makabalik sa sala galing sa paghatid kay Mia sa kwarto nito. I know he was real pissed. He called Apollo, asking if I got home safe and sound.
I'm wearing a white crop top with a print "not your baby" paired with dark blue high waisted jeans and a pair of white sneakers.
Habang hinihintay ang pagtugtog nina Apollo, naisipan kong magchat sa group chat namin ng mga kaibigan ko para ayain silang manood sa gig ng kakambal ko.
Natawa ako nang makita ang group name ng group chat namin. ‘Mi amigas na demonyitas’. Parang tanga talaga ‘tong si Hera. Siya ang nakaisip ng group name na ‘to, eh.
Me:
Yo. I'm at Contri to watch my brother's gig. Do you guys wanna come and watch?
Agad naman akong nakareceive ng reply mula sa kanila.
Magui:
Sure! I'm on my way.
Lian:
Busy ako pero sige, para kay Apollo bebe quoh, pupunta ako!
Me:
Hoy, Alliana, ha! 'Wag ang kapatid ko. Sasaktan ka lang no'n! HAHAHAHAHA
Lian:
Gaga ka talaga, teh 😂
Nakita kong nag-seen si Hera kaya tinanong ko na rin siya.
Me:
Ikaw, Hera? Pupunta ka ba?
Hera:
Hindi 'ko sure, beh. Baka pagalitan ako ng jowa ko.
Tumaas ang kilay ko sa sinabi niya. Huh? Ba't naman siya mapapagalitan? Tatay niya ba jowa niya?
Me:
'Di 'yan. Magpaalam ka lang ng maayos. Kasama mo naman kaming mga kaibigan mo kaya anong mali roon?
Hera:
Ewan ko rin ba sa lalaking yun. Hindi niya ako pinapayagang maggala minsan.
Me:
Sige, huwag ka mag-alala, ako magpapaalam sa kaniya para sa'yo.
Inexit ko ang group chat namin at hinanap ang pangalan ng jowa ni Hera sa f******k.
Me:
Hi, Zeus? You're Hera's boyfriend, right?
Zeus:
Hi. Yes. Why?
Me:
Gusto ko lang sanang ipagpaalam si Hera. Manonood kami ng gig ng banda ng kapatid ko dito sa Contri. Ayos lang ba?
Zeus:
Sige lang. Ingat.
Halos mapatalon ako sa tuwa at agad chinat si Hera. Nagsend muna ako sa kaniya ng photo mula sa pag-uusap namin ni Zeus para ipakita sa kaniya na ayos na.
Me:
Screenshot 'yan ng convo namin ni Zeus. Payag na jowa mo dai! Kaya bilisan mo at magbihis ka na!
Hera:
Hala bhie! Di mo naman kailangang gawin pero thank you! Omg, makakalabas na din ako ng bahay, sa wakas!!
Me:
You're always welcome, Hera. Kaya bilisan mo na d'yan at baka magbago pa isip niya!
Hera:
Sige wait
Muntik na 'kong mapatalon nang maramdaman kong may umakbay sa balikat ko.
"Hi, Athena!" Bati niya.
Agad akong napangiti at malambing siyang niyakap.
"Harry! Ang tagal na nating hindi nagkikita, ah?" Tawa ko bago kumalas sa yakap.
Natawa rin siya. "Sira. Kakakita lang natin noong isang araw, ah."
"Si Hera, pupunta 'yon dito ngayon. Manonood sa gig niyo." Ngumiti ako.
"Oh? Buti pinayagan siya ni Zeus?" Nagtatakang tanong niya. “Hindi ko talaga gusto ang lalaking ‘yon para sa kapatid ko pero sadyang matigas talaga ang ulo ni Hera. Ayaw niyang iwanan.” Disappointed na sambit niya.
"Ah, oo, ako na ang nagpaalam kay Zeus para sa kapatid mo." Saad ko. “T’saka tama ka, Harry. Malakas ang pakiramdam ko na walang magandang dulot ang lalaking ‘yon kay Hera pero wala naman akong magawa, ayaw kong pigilan si Hera sa kahit anong gusto niya. Sana lang alam niya ang ginagawa niya.” Buntong-hininga ko.
Ngumiti na lang si Harry at muli akong niyakap ng pagkahigpit.
"Thanks, by the way. The best ka talaga. Matagal-tagal na rin kaming hindi nagkikita dahil sa busy nga ako tapos siya nama'y nakatira na sa condo ng boyfriend niya." He sighed exasperatedly.
Si Hardin Rye o mas kilala bilang Harry ay kapatid ng best friend kong si Hera. Harry is also Apollo's friend, and is also a part of my brother's band, The Phantasmagoric.
Sa lahat ng kaibigan ni Apollo, siya lang ang pinakaclose ko. He's the first guy na nireto sa akin ni Apollo. The first guy I dated, the first boy bestfriend I had na hindi ko kadugo, and he is also the reason why I became friends with Hera.
Apollo first met Hera. They were classmates way back in pre-school. And they became friends in an instant. I really don’t know the whole story of how exactly they became friends kasi nasa kabilang section ako noon, na hindi matanggap ni Apollo. Then Apollo also met Harry. Siguro when he fetched Hera from school. Tapos ay naging magkaibigan sila.
I didn't pay attention to Harry back then, I was the type of kid who’s not aware of her surroundings.
But then the siblings always go to our house. That's when I became friends with Hera.
Noong nag third year high school kami, doon na namin nakilala sina Marguerite at Alliana. Classmates kaming apat at naging magkagrupo sa isang subject for the whole semester.
Nang tumungtong ako ng first year college, biglang nireto sa akin ni Apollo si Harry. He set up our date. Ewan ko ba sa isang 'yon at anong trip no'n sa buhay.
At doon na kami nagsimulang maging close ni Harry.
But Harry and I both agreed na friendly date lang ang nangyari sa amin noon since we both don't like each other romantically. What we only have is a platonic relationship. Parang kapatid lang ang turingan namin sa isa't isa. Kaya nga laging nagseselos si Apollo kay Harry. Bakit raw ako laging nakadikit doon at hindi sa kaniyang tunay na kapatid ko? Kakambal ko pa raw siya, magkadugo kaming tunay. Pero bakit raw may iba pa akong itinuturing na kapatid? Hindi raw ba ako kuntento sa kaniya? Binatukan ko nga para magtigil sa kadramahan niya. Biniro ko pa siya na ganituhin niya rin si Hera para kunwari ay nag-switch siblings kami pero namula lang siya tas biglang natigilan at nagalit pagkatapos ay nagwalk-out. Weirdo.
'Di nagtagal ay nagsidatingan na rin ang iba pa nilang mga ka-banda. Dumiretso sila sa isang pribadong VIP room para siguro pag-usapan ang mangyayari mamaya. Nag-paalam muna si Harry sa'kin bago sumunod sa mga kaibigan.
Halos sabay lang pala silang dumating ng mga kaibigan ko. Hinahatid ko pa ng tingin ang banda nang mahagip ng tingin ko ang direksyon nina Lian na palinga-linga sa paligid.
"Mags! Lian!" Tawag ko sa atensyon ng dalawa. Agad naman nilang nakita ang pwesto ko at naglakad palapit.
"Nasaan si Hera?" Bungad na tanong ko.
"Nagpaparking pa." Sagot ni Magui at naupo sa tabi ko.
"Sa kaniya kasi kami sumabay, girl. Sobrang natuwa kasi si gaga kasi pinayagan siya ng jowa niyang may ubo sa utak na gumala. Kaya naisipan niyang isabay kami ni Mags." Paliwanag ni Lian na nakaupo sa katabing upuan ni Magui.
Tumango-tango ako.
"Anong oras raw ba sila tutugtog?" Excited na tanong ni Lian.
"Mamayang 6:30."
"Ayos! 6:25 pm na. Nakakaexcite!" Sabi naman ni Mags.
Maya-maya ay dumating na si Hera at humalik sa pisngi ko bago naupo sa katabing upuan ko sa kabila.
"Nahaggard ako sa parking, mga teh! May nakaagaw ako ng pwesto. Ugh, kairita." Bungad niya.
"Anong sasakyan ba 'yan at nang ma-butasan natin ang mga gulong mamaya?” Hirit ni Magui.
"Basta blue na Subaru, beh!" Sagot ni Hera.
Natigilan ako. Hindi kaya kay Apollo iyon? Wala pa kasi siya dito tapos ganoon rin ang sasakyan niya. Pero posible ring hindi. Hindi lang naman siya ang nagmamay-ari ng blue na Subaru dito, eh. T’saka baka kanina pa siya dumating, hindi ko lang napansin. Hindi kasi kami sabay na nagpunta dito.
Nanahimik na kami sa table namin nang makitang umakyat na ang banda nila sa mini stage ng restobar.
"Good evening, Contrivance!" Bati ni Harry na siyang main vocalist at rhythm guitarist ng banda.
Naghiyawan ang mga tao sa loob ng restobar.
"Shet! Baka kapatid ko ‘yarn?!" S'yempre, hindi nagpahuli sa pagtili si Hera.
Nakita namin ang bahagyang pagngiti ni Harry. Marahil ay narinig ang sigaw ng nakababatang kapatid.
"May I introduce to you, The Phantasmagoric band! I am Harry, the main vocalist and rhythm guitarist of the band." Tinuro niya ang sarili niya at bahagyang nangiti.
"Proud sister here!" Pagtitili ni Hera.
Sunod niyang tinuro si Apollo. "This guy right here is my man, Apollo! The drummer and lead vocalist of the band." Apollo winked that made the crowd go wild. Even my friends can't help but scream at the top of their lungs!
Ano 'to, concert? Gig 'to! Gig!
Pero dahil kakambal ko 'yon, 'di rin ako nagpahuli sa pagtili.
"Go mansanas! Sana hindi masarap ulam mo!" Hiyaw ko.
Agad niyang nahanap ang kinaroroonan ko at inirapan ako. Natawa na lang kami ng mga kaibigan ko.
Inakbayan naman ni Harry ang kabandang malapit lang sa kaniya. "This is Kiel, our lead guitarist."
Naglakad siya palapit sa dalawa pang kaibigan. "And these are June and Klien, our pianist and bass guitarist!"
"Ang pogi nung June, puta!" Tili ni Lian.
Muli ay naglakad siya papunta sa harapan.
"That's all for our band members. I hope you guys would enjoy our performance tonight." Ngumiti siya at bigla na namang naghiyawan ang crowd.
"Putangina! Nakakalaglag panty ang ngiti niya!" Sigaw ni Magui na agad ko namang tinakpan ang bibig.
I could feel the secondhand embarrassment!
The whole Contrivance restobar was filled with a lot of people. Sobrang dami ng crowd na animo'y may concert na nagaganap sa loob. May iba nang nakatayo na lang sa loob dahil sobrang puno na talaga, wala nang available seats at tables. Ang iba naman ay nasa labas na lang nanonood kasi sobrang crowded na sa loob.
Sinenyasan ni Kiel si Apollo na magbilang bago magsimulang tumugtog.
Apollo clashed his drumsticks together three times before Harry started strumming on his guitar.
"If I give up on you, I give up on me
If we fight what's true, will we ever be
Even God himself and the faith I knew
It shouldn't hold me back, shouldn't keep me from you"
Sobrang ganda talaga ng boses ni Harry. Hindi sila nagkamaling gawin siyang main vocalist ng banda.
Alam mo ‘yon? ‘Yung tipong ‘pag kakanta na siya, parang mahihipnotismo ka at mawawala sa sarili? Ganoon ang epekto niya, e. Effective siyang singer dahil pulido siya kung kumanta. May raspiness at huskiness ka mang maririnig sa boses niya, pero hindi iyon isang bagay na makakapagpa-disappoint sa’yo. Lalo ka lang mapapahanga sa galing niya.
"Tease me, by holding out your hand
Then leave me, or take me as i am
And live our lives, stigmatized, yeah"
Nakakahanga na nga ang kapogian at katalinuhan niya, mas lalo ka pang hahanga sa oras na maririnig mo ang boses niya.
Bakit kaya hindi ganito kaganda ang boses ni Hera? Para siyang gitara na wala sa tono tuwing nagkakantahan kami, e.
I chuckled to myself because of the funny thoughts running inside my head.
"I can feel the blood rushing through my veins
When i hear your voice, driving me insane
Hour after hour, day after day
Every lonely night that i sit and pray"
Tuwang tuwa ang crowd sa performance nila. Nagsesway na nga ang iba. Ang iba'y iwinawagayway na ang kamay at dinadama ang kanta.
Hindi rin kami nagpahuli ng mga kaibigan ko. We were swaying to our heart's content.
Pinikit ko ang mga mata ko at dinama ang kanta habang mahina itong sinasabayan.
"Tease me, by holding out your hand
Then leave me, or take me as i am
And live our lives, stigmatized, wooh yeah yeyeah
We live our lives on different sides,
But we keep together you and I
Just live our lives, stigmatized"
Bigay na bigay talaga sila sa performance nila ngayong gabi. Akala mo 'e nagcoconcert. 'Di na ako magtataka kung may agency o music label na gustong kumuha sa kanila simula ngayong gabi. Grabe na ang audience impact, malupit pa ang performance! Tapos the looks, girl! Plus A!
"We'll live our lives,
We'll take the punches everyday"
Hindi ko maiwasang mapaisip kung paano na lang at may agency na gusto silang kuhanin? I know they're musically-inclined and they're passionate of what they're doing pero ang alam ko kasi ay may iba pang pangarap ang mga ito maliban sa pagperform at paggawa ng musika.
"We'll live our lives I know we're gonna find our way
I believe in you
Even if no one understands
I believe in you, and i don't really give a damn
If we're stigmatized"
Maliit lang ang kinikita nila sa pa-gig-gig lang kaya alam kong kung gusto talaga nilang i-pursue ang love for music nila, they’ll have to accept big offers from music companies. It’s not easy. Some of them want to perform for fun but I know some of them take what they're doing seriously. Especially if their liife depended on it, literally.
"We live our lives on different sides
But we keep together you and I
We live our lives on different sides
We gotta live our lives
Gotta live our lives
Were gonna live our lives"
A time will come and they will go on their separate lives. Just like the lyrics of the song, we’ll live our lives on different sides. Hindi naman din pwede na manatili sila sa pa-ganito lang kung namomroblema talaga sila financially. But that won't hinder the friendship they built whilst performing for others.
I saw it in my own two eyes how these boys bond. And I hope one day, when they already crossed different paths, they won't forget to look back from where they came from, where it all began.
"We're gonna live our lives,
Gonna live our lives, yeah
Stigmatized"
Nabalik lang ako sa huwisyo nang maghiyawan ang mga tao hudyat na tapos na ang kanta. Hindi ko man lang napansin. Masyado ko ngang dinama ang kanta at lumalim ang iniisip ko sa kung anong mangyayari sa kanila sa hinaharap.
Nang lumingon akong muli sa mini stage, habol habol ng mga lalaki ang mga hininga nila matapos ang nakakabaliw nilang performance na iyon.
"That's it for our first song, everyone!"
Naghiyawang muli ang crowd nang malamang first song pa lang pala 'yon.
"We'll have a five-minute break before we proceed to the next song. Thank you!"
"Sorry to keep you guys waiting. Are you ready for our second song for tonight?" Naghiyawan ang lahat, hudyat na handa na para sa pangalawang kantang inihanda nila para sa amin. "Then the floor is yours, Mr. Apollo de Bonnevie!" My eyes widened a fraction. I am shocked! Like, really! Hindi ko inakalang kakanta siya ngayon. I didn't expect him to sing in front of a crowd in a very crowded room! Ano na naman kayang pakulo ng isang 'to? I'm sure he's nervous. Even though he's called their band's lead vocalist, he never sang in public. Drums lang ang lagi niyang inaatupag tuwing nagpeperform sila sa harap ng publiko. This is the first time he'll sing
I don’t understand why my cheeks flushed that led me to unconsciously bite my lower lip when Ares chose to sit down on the seat beside me. Bale, napaggigitnaan ako nina Harry at Ares, nasa magkabilang gilid ko ang dalawa. Si Apollo naman ay nasa katabing upuan ni Ares naupo, kaharap si Hera na kausap ang magkapatid na Kiel at Klien. Klien may be the youngest in the band but he still manages to talk like an adult. He's approachable and charming compared to his older brother, Kiel. I think he's eighteen or something? Kagaya ng nakita ko kanina, nakasuot si Ares ng puting v-neck shirt na pinatungan ng maong na jacket. He partnered it with a dark blue jeans and a pair of white sneakers. All in all, his attire is simple, but I can't lie, he really stands out from the crowd. Kaya nga madali ko siyang nakita kanina, 'di ba?
Nagniningning ang mga mata ko nang makapasok kami sa arcade. I immediately went to the area where I can play basketball."Ares! Let's play basketball!" Pag-aaya ko sa kaniya. "Whoever loses will do a dare! Deal?" Paghahamon ko sa kaniya. Tinaas-taas ko pa ang kilay ko habang sinasabi iyon."No, thanks. I’m afraid you’ll cry because you’ll lose," mayabang na sambit niya na hindi ko inasahan.At talagang he looked at me from head to toe ha! Ano naman ngayon kung medyo maliit ako kumpara sa kaniya? Matangkad naman ako basta hindi lang siya ang katabi ko, dahil nagmumukha akong maliit sa tabi niya."Ang yabang, ha!" Ngumuso ako.He chuckled at
Magulo sa top floor. Nagkalat ang mga pinsan ko sa kung saan-saang bahagi ng top floor. Palibhasa, Mama's not here because she's the one attending to Daddylo. Wala pa kaming natatanggap na balita sa kalagayan ni Dad kaya hindi namin maiwasang kabahan. Dinadaan na lang ng mga pinsan ko sa mga kalokohan ang kabang nararamdaman para pagaanin ang loob naming lahat. Magiging ayos din ‘yon si Daddylo. Siya pa ba? Kakayanin niya iyon. "Huwag nga kayong maglilikot masyado!" Asar na bulyaw ng kapatid ko sa mga pinsan naming may kanya-kanyang ginagawa. Halos matawa ako sa kapatid ko dahil isa siya sa pinakamaloko at makulit pero ngayon ay naiirita siya sa kapwa niya maloko at makulit!
Nag-aayos ako ng gamit dahil mamaya na kami lilipat sa manoir. Malapit lang naman dahil nasa iisang village lang naman kami pero nakakapagod lakarin pabalik ang bahay. "Maglalayas ka na ba talaga?" Pagdadrama ni Apollo na biglang sumulpot na parang kabute sa gilid ko. Hindi na ako nagulat dahil nasanay na ako sa biglaan niyang pagsulpot na parang kabute. "Why don’t you start packing your things instead of pestering me, trou du cul." Irap ko sa kaniya. Hindi makapaniwala niya ako tinignan, "You're unbelievable, sister! Everyone knows you for being the prim and proper among the De Bonnevies and yet here you are, cursing me to bits like I am not literally your other half! Minumura mo ak
The next day, I woke up with a pretty bad headache. Ugh! How I despise hangovers. "Ouch," Sinapo ko ang noo ko at sinikap na umupo sa kama. I heard a knock from outside my room's door that made me jump a bit. "Come in!" Sigaw ko. I leaned on the headboard and shut my eyes close. Ang mga kamay ko ay nanatiling sapo ang noo habang ang kabila naman ay nakasabunot sa buhok ko. "Hey," Napamulat ako ng mga mata at nag-angat ng tingin sa lalaking nagsalita. Namilog ang mga mata ko nang makita si Ares na nakatayo sa may pinto at may hawak na tray na puno ng pagkain. Napaayos ako ng upo.
I was never ready for romantic relationships. I was never ready for that kind of love. Yes, I may have wanted the kind of love my grandparents have, but not to the extent of looking for it. I'll wait for it to come. Hindi naman ako nagmamadali, I have set my goals before anything else. Pero kung mayroon mang dumating, aba, hindi naman ako tatanggi sa grasya. Thou shall not reject the grace from God. Ilang araw na ang nakalipas magmula noong pagpapahiwatig niya ng nararamdaman niya sa akin. Up until now, he doesn't know I remember that. Ang akala niya, hindi ko maaalala kasi lasing ako. I was drunk, alright, pero nahimasmasan na ako noong nasa manoir na. So I remembered everything from there. Even my dumbest and hilarious moments. I cannot believe it! &nb
"Happy birthday, Ate Athena and Kuya Apollo!" Pagbati ng mga bata sa amin ng kambal ko.Lumawak ang ngiti ko't kalaunan ay napahalakhak. Bukas pa naman talaga ang kaarawan namin ng kambal kong si Apollo pero ginusto kong magcelebrate ngayon kasama ang mga bata sa ospital na napalapit na rin sa puso ko.Nagpahanda rin ako ng pagkain para sa iba pang mga pasyente sa ospital. Today until tomorrow ay libre ang mga pagkain sa cafeteria, which were not the usual foods there.Narito ngayon si Mama at ang kambal ko, naririto rin ang ibang mga doktor at nars upang saksihan ang katuwaang naisipan ko para sa mga batang naka-confine sa ospital.Kahit kaarawan ko'y ako ang naghanda ng lahat para sa araw na ito. Tinulungan ako ni