'Bakit sobrang lakas ni Heather? Nilabas ko na ang pangunahing kakayahan ko, pero, hindi man lang siya ginalusan nito,' isip ni Veron sa sarili. Sa kalagitnaan ng kanyang galit, ang dugo niya ay biglang umagos sa puso niya, at nagsuka siya ng dugo. Nanginig ng konti ang katawan niya. 'Kinuha niya si Ambrose sa akin, at nabigo akong talunin siya. Diyos ko, bakit sobrang daya mo?' Nang nakita ni Heather si Veron na sumuka ng dugo, sumigaw siya sa gulat at mukhang sobrang nag-aalala. "Ikaw... ikaw... Ayos ka lang ba?" Nag-aalalang tanong ni Heather. Mabait na babae si Heather. Alam niya malupit si Veron sa kanya dahil kay Ambrose. Tsaka, wala silang kahit na anong galit sa isa't isa. Dagdag pa 'ron, pumayag sila na ang laban sa bawat isa ay hindi gagawa ng kapahamakan sa bawat isa. Sa ilalim ng isang sitwasyon, naging masama ang pakiramdam ni Heather nang nakita niya ang galos ni Veron dahil sa atake niya. 'Peke ang mga luha niya.' Bumuntonghininga si Veron at hinamak sa p
Halos gamitin ni Veron ang buong panloob na enerhiya niya sa atake. Nagulat si Heather na makita ang atake. Napagtanto niya na nagpapanggap si Veron. "Ikaw... Veron, anong ginagawa mo?" Hindi kailanman dumaan sa isip ni Heather na isang masamang tao si Veron. Ang kalupitan at lamig ng dugo niya ay nagpakita sa buong maamong mukha ni Veron. "Huwag mo akong tawagin niyan. Hindi ako malapit sa'yo. Hindi ko rin gusto 'to, pero inagaw mo si Ambrose sa akin. Ngayon, mamatay ka na!" Mas lalo pang inilapat ni Veron ang internal energy sa kanyang palad. Sa mga pangyayaring iyon, sinubukan ni Heather na iwasan ito, ngunit napakalapit ng distansya. Gayunman, hindi niya ito naiwasan, at ang palad ay humampas sa kanyang dibdib at lumikha ng isang tunog ng panginginig ng boses. Sumigaw si Heather sa sakit, at ang katawan niya ay tumalsik ng ilang metro palayo. Pagkatapos, bumagsak ang katawan niya sa lawa, ang dugo ay lumabas sa gilid ng bibig niya. Ang sakit ay dahan-dahang lumabas sa
Nang makita kung gaano walang puso at malamig si Veron, binalot ng galit si Ambrose. Sumigaw siya ng malakas, "Ikaw... Tumahimik ka!" 'Paano niya nakakayanang sabihin ang bagay na 'yan kung ganito kalubha ang kalagayan ni Heather?' Kahit na hindi alam ni Ambrose ang nangyari kanina, naniniwala siya sa kapangyarihan ni Heather, hindi siya matatalo kay Veron sa laban. Siguradong may tinago siya mula sa kanya. Hindi inisip ni Veron na mali siya. Hindi makasaysayan ang sagot niya, "May mali ba akong sinabi? Sino ang masisisi mo samantalang hindi man lang niya kayang ipagkait ang atake sa akin " Galit na galit ito kay Veron nang hindi niya mapatay si Heather bago nagpakita si Ambrose. Puno ng inggit ang puso niya dahil si Heather lang ang inaalagaan ni Ambrose. Tumayo si Ambrose sa oras na matapos magsalita si Veron. Ang mga mata niya ay namula habang nakatitig kay Veron. Lahat ng sandali, pinipigilan na ni Ambrose ang sarili niya, pero hindi na niya ito kayang tiisin matapos na l
Masaya si Ambrose na makitang magising si Heather. Gayunpaman, pinagsabihan niya ito nang marinig ang sinabi nito. "Makuli ka. Anong walang kabuluhan ang sinasabi mo. Hindi pa tayo kasal. Marami na tayong magiging anak, kaya walang mangyayari sa iyo. Wag ka nang magsalita ng mga ganyang kalokohan. Naiintindihan mo ba?" Niyakap niya si Heather sa kanyang mga bisig, sa sobrang tuwa. Napangiti si Heather nang makita kung paano nataranta si Ambrose dahil sa kanya. Ito ang pinakamasayang sandali ng isang babae na protektahan at alagaan siya ng isang lalaki nang malalim. Naramdaman niya ang pagkahipo nang dahan dahan siyang lumapit sa pisngi ni Ambrose at hinalikan ito. Sumabog ang isip ni Ambrose nang maramdaman niya ang lambot sa kanyang mukha. Gayunpaman, ito ay isang mabilis na peck lamang. Inilagay ni Heather ang kanyang mukha sa dibdib ni Ambrose gamit ang kanyang blushed cheeks at sinabing, "Ayos na ako ngayon. Dalawang araw lang ang aking katawan upang mabawi. Hindi mo kail
Pagkatapos ng pag-uusap, sina Chester at Dax ay dumiretso sa campsite ng Sea Dragon Palace. "Tigil!" Bago pa sila makalapit sa pasukan, pinigilan sila ng mga disipulo mula sa Sea Dragon Palace. Sinuri ng kapitan ng grupo sina Chester at Dax mula itaas hanggang sa ibaba habang malamig na nagsasalita, "Sino ka ba? Hindi mo ba alam na ito ang campsite para sa Dragon Sea Palace Mawawala ka ngayon kung wala kang hiling na mamatay." Nagsalita siya nang buong pagmamataas at hindi pinayagang ibang tao na sumuway sa kanya. 'Bwisit!' Yamang si Dax ay isang masamang tao, agad siyang nagalit sa pagmamataas ng kapitan. Humakbang siya ng hakbang at sinaway, "Ako si Dax Sanders! Ito ang aking kapatid na si Chester Wilson. Kunin ang iyong pinuno upang ipakita ang kanyang sarili, o susunugin ko ang lugar na ito sa lugar." Napuno ng apoy ang mga mata ni Dax. 'Sino ang nagbibigay sa maliit na kapitan na ito ng katapangan upang maging mapagmataas? Malapit na ako sa pagpatay sa kanya.' Na
Nang lumapit si Forsythe sa bukana, mabilis niyang tinutukan sina Chester at Dax. Kasabay nito, nagkikislapan din sa kanya sina Chester at Dax. Hindi nila itinago ang pagkapoot sa kanilang mga mata. Kalaunan, huminga ng malalim si Chester at nagtanong, "So, ikaw ang lider ng Sea Dragon Palace " Parang supremo at dinakip niya. Kasabay nito, sinasakop ni Dax ang kanyang malakas na kalooban na lumaban at inilabas pa ang kanyang Sky Breaking Axe. "Oo, ako," matapat na sagot ni Forsythe nang maramdaman niya ang malakas na aura mula sa Chester at Dax. Tanong niya bilang kapalit, "Sino kayong dalawa?" Si Forsythe ay isang pirata sa halos lahat ng kanyang buhay at naging aktibo sa dagat habang bahagya siyang humakbang papunta sa The Nine Mainland. Kahit na alam niya ang sitwasyon at narinig nina Chester at Dax, hindi pa niya nakita ang kanilang mga mukha. Samantala, si Forsythe ay sumulyap sa paligid niya upang matuklasan ang marami sa kanyang mga miyembro ay namatay sa lupa, na
Naglakad ng mabagal si Dax, pero sa bawat hakbang na tinatahak niya, naramdaman niya na parang tinatapakan ni Dax ang puso ni Forsythe. Sobrang bigat niyo na nahihirapan siyang huminga. Nauna sa kanya ang kanyang reputasyon. Tiyak na malakas ang kalaban niya sa Grand Weapon, ang Sky Breaking Axe. Nang mag panic lang si Forsythe, biglang may aura movement na biglang naganap sa campsite. Sinundan ito ng mabilis na kidlat na pigura. Nakasuot ng puting balabal ang tao. Mukhang gentleman siya, pero ang malakas na aura sa paligid ng kanyang katawan ay nagpapahiwatig ng iba. Ito ay Antigonus. Siyempre, ang Antigonus ay nagmamay-ari pa rin ng katawan ni Hackett. "Saint Master!" Sumigaw ng malakas si Forsythe nang makita niya si Antigonus na parang nakita niya ang kanyang pag-asa na darating. "Magbigay pugay sa ating Saint Master!" Ang bawat tao'y mula sa Sea Dragon Palace ay sumigaw nang malakas nang buong paggalang. 'Saint Master?' Tumingin sina Chester at Dax sa bawat i
"Matigas na ulo!" Nanunuya si Antigonus nang muling sumugod sa kanya si Dax. Muli niyang binuhay ang Power of the Fiend Soul upang mabuo ang Blood Shadow Palm upang atakehin si Dax. Ang Blood Shadow Palm ay puno ng Kapangyarihan ng Fiend Soul. Sa bingit ng pagsabog, ang kalangitan at lupain ay puno ng madugong amoy at pagpatay ng intensyon. Mukhang nahihilo si Chester habang iniisip niya, 'Hindi! Ang kapangyarihang binuhay ng binata... Sa palagay ko ito ay kabilang sa kapangyarihan ng lahi ng fiend.' Nang matanto ito ni Chester, mabilis niyang sinisigaw si Dax, "Dax, mag-iingat ka!" Pagkatapos nito, nagmamadali si Chester upang tumayo sa harap ng Dax at isinaaktibo ang kanyang panloob na enerhiya upang makabuo ng isang hadlang sa proteksyon. Nang mabuo ang hadlang sa proteksyon, ang Dugo ng Shadow Palm ay malapit sa kanila at sa gayon, bumangga sa hadlang sa proteksyon. Isang malaking pagsabog ang naganap habang ang usok at alikabok ay gumalaw sa kanilang paligid. Sa ilalim