Kabanata 110

Biglang nanlamig ang buong katawan ni Madeline, para bang nagyelo ang dugo sa kanyang katawan.

Nakatulala siyang tumingin sa nakangising lalaki. Para siyang si Satanas sa isang madilim na gabi, ang kanyang buong katawan ay itim.

Sa huli ay gusto pala niyang makita siyang mamatay.

'Jeremy, 'di magtatagal ay matutupad din ang hiling mo.'

'Sana kalmado ka pa rin kagaya sa sandaling ito kapag dumating ang araw na iyon.'

Subalit, nang magsisimula pa lang siyang mag-isip na tuluyan nang iwanan ang mundong ito at kalimutan ang lalaking ito habangbuhay, nakaramdam siya ng panghihinayang sa kanyang puso.

Hanggang ngayon, mayroon pa rin siyang nararamdaman para sa kanya.

Nagsimulang bumagsak ang mga luha sa mga ni Madeline nang biglaan, pero kahit na gaano pa kainit ang kanyang luha, hindi nito mapapainit ang kanyang puso.

"Bakit ka umiiyak? Umaarte ka na naman bang kawawa?"

Ngumisi si Jeremy, pinisil ng kanyang maiinit at balingkinitang daliri ang baba ni Madeline para pilitin