Pagkatapos niyang sabihin ito, pakiramdam niya ay para bang nagyelo ang hangin sa paligid nila. Tumayo si Jeremy sa ibabaw ng babae. "Anong sabi mo? Ulitin mo ang sinabi mo." "Mag-divorce na tayo." Ulit ni Madeline nang walang pag-aalinlangan. Malinaw ang tatlong salita na iyon. Nanahimik muli ang paligid. Pagkatapos ng ilang segundo, narinig ni Madeline si Jeremy na suminghal. Ang kanyang mga mata ay parang kay Satanas. Madilim ito at para bang lalamunin siya nito. "Divorce? 'Wag ka nang umasa!" Ang mga malalamig at tagos-butong salitang iyon ay lumabas mula sa kanyang mapang-akit na labi. "Hindi ba napakadesperado mo na maging akin? Tutuparin ko ang hiling mo." Nararamdaman ni Madeline na nagugunaw ang kanyang sarili habang nakatingin sa kanyang malagim na ngiti. "Hindi ko kailangang tuparin mo ang aking hiling! Jeremy Whitman, gusto na kitang hiwalayan!" "Managinip ka na lang." Walang awa siyang tinanggihan ni Jeremy. Pagkatapos ay kinurot niya ang panga ni Madeli
"Namumutla ka." Nang marinig ni Madeline si Felipe, naiilang niyang hinawakan ang kanyang mukha. Hindi mabuti ang kanyang kalagayan. Mas lumalala na ang kanyang katawan, kaya malamang hindi siya magmumukhang malusog. "Ayos ka lang ba?" Nag-aalala niyang tanong. "Salamat sa pag-aalala niyo, Mr. Whitman. Ayos lang ako." Mabilis siyang pinasalamatan ni Madeline bago tumayo. Naalala niya kung paano nadamay si Felipe dahil kay Jeremy at nakaramdam siya ng pagsisisi. "Kahit di mo na ako tawaging Mr. Whitman kapag walang ibang tao sa paligid." Nagdalawang-isip si Madeline sabay nagsabing, "Mauuna na ako, tito." "Actually, mas matanda lang ako kay Jeremy ng tatlong taon. Ayaw kong tinatawag na tito, kaya pwede mo akong tawagin sa pangalan ko. Nabigla si Madeline. Pagkatapos ay tumango siya. "Babalik na pala ako sa trabaho, Mr. Whitman." Tumingin si Felipe kay Madeline at ngumiti. "Sige." … Pinagtuunan ng pansin ni Madeline ang kanyang trabaho. Sa ganitong paraan ay na
Sabi ni Jeremy sabay umupo. Kinapitan siya ng mapagpanggap na si Meredith. "Jeremy, sa tingin ko hindi 'to isang mabuting ideya. Mukhang hindi natutuwa si Maddie." Gustong gusto na ni Madeline na ibato ang kanyang baso ng juice sa mukha ni Meredith. Nais niyang itanong kung alin sa mga p*tanginang mata niya ang nakakita na hindi siya natutuwa sa mga nangyayari? Sa gitna ng katahimikan, narinig ni Madeline si Jeremy na kalmadong nagsalita, "Sino ba siya para tanggihan tayo?" Hehe. Oo nga, sino ba siya?Wala lang naman talaga siya para sa kanya sa simula pa lang. Nang makita ni Meredith na hindi nagtatangkang magsalita si Madeline ay natuwa siya ng sobra. Binaba niya ang kanyang pitaka at umupo sa tabi ni Madeline. Subalit, hindi niya inaasahan na uupo si Jeremy sa tabi ni Madeline. Nabigla si Meredith, at sa kabilang banda, nabigla rin si Madeline. Subalit, base sa kanilang pagkatao, walang mali na umupo si Jeremy sa tabi niya. Kahit na hindi siya nasisiyahan dito,
"Ihahatid kita pauwi." "..." Nabigla si Madeline. Habang sk Meredith naman ay nagulat at nagsimula siyang makiusap nang may landi. "Pero nangako ka na sasamahan mo ako magshopping Jeremy." "Pwede mo muna akong hintayin dito." Lumapit si Jeremy kay Madeline nang hindi man lang sinisipat si Meredith. "Tara na." "Ayos lang. Kaya ko nang umuwi mag-isa." Mabilis itong tinanggihan ni Madeline. Wala siyang ideya kung anong balak ni Jeremy, pero di niya gusto ang pakiramdam niya dito. "May iba ka bang gustong maghatid sayo, bukod pa sa asawa mo? Siguro isa ding Mr. Whitman?" Bumaon sa kanya ang titig ni Jeremy, umabot sa kanya ang mga salitang hindi nasabi. Dahil ayaw na niyang pumalag, tumigil si Madeline sa pagtanggi at hinayaan na lang si Jeremy na ihatid siya pauwi. Hindi mapigilan ni Madeline ang ligaya na naramdaman niya nang lumingon siya kay Meredith at nakita niyang sasabog na ang matatambok nitong pisngi. Ginamit ni Jeremy ang paghatid sa kanya pauwi bilang oportunida
Naramdaman ni Madeline na kaagad na kumalma ang puso niya at nawala na ang init, lumamig ang dugo niya sa kanyang mga ugat. Haha. Ang isipin na inakala niya talagang nagseselos ito. Kalokohan. Kahit na sadyang nagiging mahigpit lang ito at pinapakitang dominante siya. Isa lamang siyang kasangkapan sa dula nito. Malungkot na ngumiti si Madeline, nang maramdaman niya na palapit si Jeremy mula sa likod. "Iiwan ko na sa iyo ang asasa ko, Uncle Felipe. Salamat sa pagbabantay sa kanya," Pinasalamatan nito si Felipe. Maginoong ngumiti si Felipe. "Syempre." … Kahit na di bumili ng scarf si Madeline, bumili siya ng band-aid para takpan ang pulang bakas na iniwan sa kanya ni Jeremy. Umupo siya at nagsimulang magtrabaho. Di nagtagal, nagsimula siyang makatanggap ng mga galit na mensahe mula sa ilang mga di kilalang numero. Lahat ito ay inaaway siya sa kung gaano daw kakapal ang mukha niya na akitin si Jeremy. Napakadali na hulaan kung sino ang may pakana nito dahil walang iba
Aroganteng tumingala si Madeline para tingnan si Madeline. Malamang ang galit niya ay dulot ng kahihiyan mula sa ginawa ni Jeremy nitong hapon. Bahagyang humagikhik si Madeline. "Eh bakit ka nagagalit kung sigurado kang naglalaro lang siya nung hinalikan niya ako? Bakit ka pa gagastos ng malaking pera para lang utusan ang ibang tao na padalhan ako ng mga mensaheng yun?" "Ikaw…" Namuo ang mga salita sa lalamunan ni Meredith, at di na niya ito masabi. Napagtanto ito ni Madeline. "Yan ang dahilan bakit mo ako pinatawag sa mga utusan ng Whitman? Para saan at pinapunta mo ako dito?" "Importanteng bagay malamang." Naging malagim ang ngiti ni Meredith nag bigla niyang hablutin ang braso ni Madeline, at mabagsik ang mga mata niya. "Bakit di ka na lang lumayo Madeline? Ilang beses ko bang kailangang sabihin sayo na akin lang si Jeremy? Alam mo na dapat ngayon kung anong mangyayari kapag inagaw mo ang lalaki ko. "Nakalimutan mo na ba kung bakit ka nabilanggo? Nakalimutan mo na ba kung
Bumangga ang sikmura ni Madeline sa kanto ng lamesa nang bumagsak siya s sahig at nangatog nang may tumusok na sakit sa kanya at kumalat ang pabugso-bugsong sakit sa kanyang katawan. Habang nahihirapang makatayo, sinampal siya ulit ni Mrs. Whitman bago pa niy maibalanse ang kanyang sarili. "Napakasama mong babae ka! Gagawin kong impyerno ang buhay mo kapag may nangyari sa apo ko!" Galit na babala ni Mrs. Whitman, bago muling itulak si Madeline. Habang nanghihina, bumagsak ulit si Madeline sa sahig nang itulak siya ni Mrs. Whitman. Sa pagkakataong ito ang ulo niya ang tumama sa lamesa. Nahiwaan ang noo niya sa lakas ng pakakatama at nagsimulang tumagas ang dugo mula sa kanyang sugat. Nagsisulpot ang mga itim na tuldok sa kanyang paningin nang magpanting ang kanyang isipan. "Ang sakit sa puso Jeremy! Bakit kailangan na lang palagi akong atakihin ni Madeline?" Nagsimulang humagulhol at magreklamo si Meredith. Dumaan muli kay Madeline ang nagbabanta at nakakatakot na titig ni Jer
Habang nahihirapang humakbang, tumalikod siya para umalis at bigla niyang narinig ang boses ni Jeremy mula sa likod. "Isang babae ang nagbigay ng dugo sa anak ko? Sino?" "Huh? Oh, ayun oh." Nang marinig ang tugon ng nars, nagtago si Madeline sa emergency exit. Natatakot siya na baka mandiri si Jeremy kapag nalaman niya na dugo niya iyon, pero dapat mauna ang kaligtasan no Jackson. Nagtago sa sulok si Madeline, habang nakatikom ang panga at nakayuko nang makita niyang dumaan ang anino ni Jeremy sa harapan niya. Sumakit ang buong katawan niya at nilamig siya dahil sa pagsasalin niya ng dugo. Pagbaluktot niya sa sulok, pinanood niyang umalis at maglaho ang anino ni Jeremy sa kanyang paningin, nang mawawala na ang malay ni Madeline. Kinabukasan na nang siya ay magising. Namumulikat ang kanyang binti dahil sa kanyang posisyon nang tumayo siya habang nakakapit sa pader. Nandoon pa rin ang sakit ng kanyang katawan at humapdi ang sugat sa kanyang noo. Habang nakakapit siya sa p