Napangiti si Tiffany. "Shh, lumabas lang ako ng walang pahintulot! Busy siya sa opisina niya ngayon, kaya hindi niya alam na nasa labas ako. Seryoso, ako ay isang normal at functional adult! Bakit hindi ako pwedeng mag-shopping kahit minsan, huh?" sabi niya bago idinagdag, “Alam mo ba kung gaano kakulit si baby P habang tumatanda siya? Nagkakaroon ng migraine ang mama ni Jackson dahil sa kulit niya. Naisip namin na mas mabait siya noong baby pa lamang siya, lalo na’t tumatakbo na siya kung saan-saan ngayon! Diyos ko, ang pagsisikap na hulihin siya ng mag-isa ay kinakain ang isang taon ng buhay mo!”"'Sup?" biglang bati ni Sylvain habang papalapit sa mga babae.Nag pout si Tiffany. “Hoy, girl talk ito, bawal ang lalaki, mister! Anyway, kumain ka ng ilang roasted almonds. Bago ito kaya masarap.”Kumuha si Sylvain ng isang almond mula sa pile at sinuri ito, ang kanyang mga mata ay may pagdududa. "Talaga? Ang maliit na bagay na ito? Hindi ko alam, sis, hindi ko pa ito natitikman noon.
Pumasok si Arianne sa bahay pagkaalis ni Helen at ibinigay kay Mary ang pinatamis na roasted almond na binili niya. Pumasok lang si Mark pagkatapos niyang iparada ang kanyang sasakyan, “Pumunta ba siya dito kanina para magpaalam?”Nagkunwaring walang pakialam si Arianne. "Oo, pero inasahan ko na sa simula pa lang na aalis din siya. Sa tingin ko ay ito na ang pinakamagandang ending para sa aming dalawa. Sa ganitong paraan, wala na kaming obligasyon na pangalagaan ang isa't isa; magiging parang strangers na lang kami. Ganito naman na ang buhay ko sa loob ng maraming taon. Wala akong sama ng loob."Ngumiti si Mark at ginulo ang buhok niya. Hindi niya ito ginawa para i-comfort ang asawa, kundi para asarin ito. "Maliligo muna ako."……Sa bahay ng pamilyang Cox, magkasamang nanonood ng TV sina Sylvain at Mr. Cox.Hindi mahalaga kung ano ang nasa telebisyon; Wala dito ang atensyon ni Sylvain. Sa halip, ang kanyang isip ay abala sa kung ano ang masasabi ni Mr. Cox, kaya agad siyang nakapa
Nagalit si Ursula nang marinig ito. "Pwede mong sabihin ito sa sarili mong paraan, pero tama ka… nanay mo ako. Kung wala ako, wala ka. At sa ngayon, sa tingin ko mayroon kang napakagandang lugar dito; Wala akong nakikitang dahilan kung bakit kailangan mong gumastos ng pera para lang maghanap ng ibang matutuluyan para sa akin. At saka, kababalak ko lang, okay? Lahat ng bagay dito ay bago at kakaiba sa akin, at saka… hindi ako nagtrabaho sa nakalipas na maraming taon. Kaya paano mo naisip na magtatrabaho ako ngayon? Wala akong experience kaya imposible ito... Speaking of which, hindi ka ba kasal sa Robin Cox na iyon? Nasaan siya? Hindi ba dapat pumunta siya sa akin ngayon at kamustahin ang kanyang biyenan? Grabe, anong klaseng manugang ang hindi lalabas dito at batiin ang kanyang biyenan?”Kumunot ang noo ni Sylvain. “Hindi siya nakatira kasama ko sa ngayon, pero pwede ba? Pwede bang ‘wag mong pakialaman ang relasyon namin? Sa totoo lang, sa tingin ko ay wala siyang obligasyon na makita
Ang pasensya ni Sylvain ay malapit nang maubos. Naisip niyang lumabas ng restaurant kasama si Robin, ngunit isinantabi niya ito sa abot ng kanyang makakaya.Gayunpaman, naisip ni Ursula na isang tagumpay ang kawalan ng reaksyon ni Sylvain. Nagningning ang kanyang mukha habang sinasabi, "Nabalitaan ko na hindi kayo magkasama ni Sylvain sa iisang bahay. Bakit nga ba? Hindi ka ba kasal sa kanya? O ikaw ba ay masyadong malapit sa pamilya mo na hindi mo sila kayang iwan?"Nahirapan si Robin na sagutin siya, ngunit alam niyang hindi niya kailanman maibubunyag ang katotohanan. Hindi niya pwedeng sabihin sa kanya na ang isa sa mga miyembro ng kanyang pamilya ay hindi sang-ayon kay Sylvain, hindi ba? Lalong magagalit si Ursula sa kanya kung sabihin niya ito. "Uh, hindi yun..."Napansin ni Sylvain ang kanyang paghihirap at iniligtas siya sa pamamagitan ng pagsagot sa kanyang ina. "Mas malapit kasi ang bahay niya sa opisina niya, okay? Mahalaga ba kung saan siya nakatira? Sasabihin ko ulit say
Tinapik ni Robin ang likuran ni Sylvain, “Shh, sinisiguro ko sayo na okay lang ako. Wala akong lakas ng loob na kalabanin siya dahil alam kong ganyan ang ugali niya. Sinisisi niya ako na ako ang sumira sa tsansa niyong magpakasal ng stepdaughter niya, kaya ngayon ay sinusubukan niyang sirain ang marriage natin. Desisyon mong pakasalan ako at wala tayong problema doon. Ang alam ko lang ay kasal tayo at masaya ako na makasama ka sa buong buhay ko. Wala akong pakialam sa opinyon ng ibang tao. Sa tingin ko tama na ang problema para sa araw na ito, tama? Magpahinga ka na at ang kinabukasan ay panibagong simula. Pupuntahan kita sa weekend para masamahan ka. Ano sa tingin mo?”Hinigpitan ni Sylvain ang yakap at hindi siya bumitaw. "Pero ayokong umalis ka. Huwag mo akong iwan, Robin. Gusto natin ng sarili nating anak, hindi ba? Kung buntis ka, baka hindi ka na tumira sa nanay mo, at baka… Hay! Ang gusto ko lang ay mamuhay tayo ng magkasama, alam mo ba? Isang buhay na tayong dalawa lang ang ma
Maya-maya lang ay lumapit si Arianne. “Sure, kukuha ako ng inumin para sayo. Kumusta? Nakakatakot ang itsura mo. Namumutla kayong lahat. Hindi ba maganda ang pakiramdam mo? Dapat kang magpatingin sa doktor kung masama ang pakiramdam mo. Huwag mong ipilit ang sarili mo."Masyadong masakit ang nararamdaman ni Sylvain para makapagsalita. Ibinagsak niya ang kanyang sarili sa desk ng opisina, at pilit na pinigilan ang kanyang sarili.Inubos niya ang kanyang maligamgam na tubig, at sa wakas ay nanumbalik ang kaunting sigla pagkatapos niyang huminto ng sandali. Pinagmamasdan siya ng maigi ni Arianne. Nang makita niyang bumalik sa normal ang pamumula sa pisngi nito, sa wakas ay nagtanong siya, "Anong problema?"Umiling si Sylvain saka sinabi. “Hindi ko rin alam. Malamang dahil hindi ako nakatulog ng maayos kagabi, kaya medyo sumasakit ang ulo ko. Sobrang sakit talaga ng pakiramdam ko kaninang umaga. Okay na ako ngayon, okay lang. Gumagamit ng maraming utak para sa fashion design. Hindi ito
Nabigla siya nang tingnan niya kung sino ang babaeng iyon. Siya ay maganda, napakaganda na pakiramdam niya ay mas mababa siya. Ang tanging pinagmamalaki niya ay marahil ay ang katotohanan na siya ay nasa kanyang twenties. Dala ng babae ang eksklusibong tindig ng isang mature na babae. Siya ay nasa kanyang thirties. Nakasuot siya ng masikip na top, ang kanyang manggas ay gawa sa kalahating transparent na organza. May butas ang damit niya sa kanyang mga balikat na ipinapakita ang kanyang magandang balikat. Ang kanyang balat ay patas at katangi-tangi. Ang kanyang puting pantalon na malapad at umabot hanggang sa kanyang paa. Nakasuot siya ng puti, na tila hindi masyadong magarbo, ngunit hindi mo matatanggal ang iyong mga mata kapag nakita mo itoLight ang makeup sa mukha ng babae. Malamig at walang emosyon ang tono ng pananalita niya. Ito marahil ang dahilan kung bakit parang hindi sapat ang ngiti sa mukha ng babae, kahit pa mainit ang ngiti sa kanyang mukha.Bago pa makapag-react si Ari
Hindi maipaliwanag ni Arianne ang nararamdaman niya. Gayunpaman, wala siyang makitang kakaiba sa mga mukha nina Shelly-Ann at Mark. Nakangiti ng banayad si Shelly-Ann sa buong panahon, ngunit ang kanyang mga mata ay hindi nagpakita ng mga palatandaan ng isang ngiti. Naramdaman niya na napaka-distant ni Shelly-Ann sa kanya.Nang umalis sina Mark at Shelly-Ann kasama si Aristotle, biglang nakaramdam ng kawalan si Arianne. Dahil dito ay pilit niyang tinanong si Mary tungkol kay Shelly-Ann. “Saan galing ang tita na ito? Akala ko walang natitira sa pamilyang Tremont…”"Wala na talagang natira sa mga miyembro ng pamilyang Tremont, pero ang tita na ito ay mula sa maternal side ng kanyang pamilya," sagot ni Mary. "Hindi naman pwede na nawala rin ng tuluyan ang maternal side ng pamilya, hindi ba? Sa totoo lang, hindi ko pa siya masyadong nakikita. Nakilala ko siya minsan noong ipinanganak si Mr. Tremont, at dalawang beses bago iyon. Sa totoo lang, kakaiba talaga ang mga tao. Mukha lang siyang