He asked her name. She answered that she was called the Princess Zizi; for ten years the witch had kept her shut up in an orange, in the shape of a canary.'Well, then, my charming Zizi,' said the young Prince, who was longing to marry her, 'let us ride away quickly so as to escape from the wicked witch.'But Zizi wished to know where he meant to take her.'To my father's castle,' he said.He mounted his horse and took her in front of him, and, holding her carefully in his arms, they began their journey.Everything the Princess saw was new to her, and in passing through mountains, valleys, and towns, she asked a thousand questions. Desire was charmed to answer them. It is so delightful to teach those one loves!Once she inquired what the girls in his country were like.'They are pink and white,' he replied, 'and their eyes are blue.''Do you like blue eyes?' said the Princess; but Desire thought it was a good opportunity to find out what was in her heart, so he did not answer.'And no
"Ate pwede last pa po?""Please?"Pretty please??""Oh, sige last na ah? Ubos na laway ko sainyo eh." Ngumiti naman sila at niyakap ako saglit bago umupo ulit."Once upon a time there was a little boy who had taken cold. He had gone out and got his feet wet; though nobody could imagine how it had happened, for it was quite dry weather. So his mother undressed him, put him to bed, and had the tea-pot brought in, to make him a good cup of Elderflower tea.Just at that moment the merry old man came in who lived up a-top of the house all alone; for he had neither wife nor children—but he liked children very much, and knew so many fairy tales, that it was quite delightful."Now drink your tea," said the boy's mother; "then, perhaps, you may hear a fairy tale.""If I had but something new to tell," said the old man. "But how did the child get his feet wet?""That is the very thing that nobody can make out," said his mother."Am I to hear a fairy tale?" asked the little boy.'Yes, if you can
‘’Ate ang gaganda po ng kwento--’’ Nabaling ang paningin namin ng biglang bumukas ang pintuan at niluwa non yong matandang babae at ang kaniyang asawa.‘’Oh, andito lang pala kayo kanina pa namin kayo hinahanap.’’ Saad nong matandang babae. Hindi ko pa natatanong kung ano ang mga pangalan nila kaya di ko alam kung ano bang itatawag ko.‘’Lola nag papa-kwento lang po kami kay Ate.’’ Saad nong batang nasa gitna. Hindi ko nga pa rin pala alam ang mga pangalan ng tatlong batang ito.‘’Nako-nako mukhang kanina pa kayo siguro kayo nag papa-kwento sakanya ah. Akala ko naman natulog kayo uli at akala ko ay umalis ka na ija ng walang paalam.’’San naman ako pupunta eh, ang lakas-lakas ng ulan at hindi ko nga alam ang daan pauwi. Wala akong cellphone, wala akong kakilala na ma c-contact at saka may humahabol sakin sa labas kaya ba’t ako lalabas diba?Napapikit ako ng mariin at napahawak sa ulo ko kase bigla itong sumakit.‘’Ija ayos ka lang ba?’’ Bakas sa boses nila ang pag-aalala. Ganito ba ma
Hindi ko ma explain yong lasa nito saka ba't ba kase ganito ang itsura at naglalaway pa..."Ija okay ka lang ba?""Huh? Ahm, pasensiya po talaga..." Napahinto ako dahil nag dadalawang isip ako kung sasabihin ko ba sakanya o hindi. Ang kapal naman kase ng mukha ko kung maghahanap pa ako ng ibang ulam eh, samantalang nakikikain na nga lang ako dito at nakikitira tapos nakikisuot pa ng damit.''Bakit hindi ba kaya sa lalamunan mo yang ulam?" Kagat labi akong tumango-tango. Ayoko ko namang umamin eh, kaso nakatango na ako ano pa nga bang magagawa ko."Ah, ganon ba. Kumakain ka ba ng etlog?" Tanong niya. "Piniritong etlog ija?" Napangiti naman ako kase sa wakas makakain na rin ako. "Lulutuin ko saglit lang naman 'yon." Saad niya at tatayo na sana kaso pinigilan ko siya."Ay! Ako na lang po ang mag luluto. Asan po ba nakalagay?" "Nandyan sa lalagyan ng plato ija, dyan nakalagay." Saad nito sabay tinuro itong sa may gilid ko. Tumayo naman ako at lumapit doon, hinanap ko naman sa loob an
Nandito na ako ngayon nakaupo at kumakain. Nakaupo sila sa harapan ko at nakatitig silang dalawa sakin ngayon, inaamin ko na nakakailang kase nakatitig sila sakin na kumakain.Magsasalita na sana ako pero naunahan na ako nong matandang babae. "Ako nga pala si Rheya ija." Pagpapakilala nito sa sarili at saka ngumiti pa."At ito nga pala ang asawa ko si Rexon." Sabay tinignan ang matandang lalake na nasa tabi niya.Oh, naalala ko na! Nabanggit nga pala niya kanina yong pangalan ng asawa nya. Yong kumatok ako sa pinto at siya ang sumalubong sakin doon, tinawag niya ang asawa nya at nagpatulong para sakin.Nilunok ko muna yong pagkain na nginunguya ko bago nagsalita. "Uhm, ako nga po pala si Vee Anika." Pagpapakilala ko."Napakagandang pangalan." Wika nito sabay ngumiti at para bang napapaisip si Rheya este uhm, Lola Rheya? Ang bastos naman kung tatawagin ko lang siya sa pangalan nya samantalang lola ang tawag sakanya ng mga apo niya. I mean, normal lang naman talaga na lola ang itawag ni
"Ah, ganon po ba? Asan na nga po pala yong kapatid niyo po?" Tanong ko."Wala na siya ija, matagal nang patay ang kapatid ko." Bigla akong natahimik sa naging sagot niya.Kinagat ko ang labi ko. "Pasensiya na po." Ba't ko pa nga ba kase tinanong hayst!"Ayos lang ija wala namang masama mag tanong." Ngumiti ako ng pilit bago ipinagpatuloy ang pagkain ko.Nang matapos na akong kumain ay nilagay ko ang pinagkainan ko sa lababo. "Ija ako na dyan, mabuti pang magpahinga ka nalang muna don pero bago yan gamotin natin yang sugat mo sa paa dahil baka magka infection yan."Saad niya habang nakatingin sa paa ko. Ngayon ko pa napansin na may maliliit na bakas ng dugo sa sahig dahil pala dito sa sugat ko."San ba yan nasugatan?" Nagtatakang tanong ni Lola Rheya."Sa sanga po, nasugatan ako sa kakatakbo saka biglaan yong pag ulan muntikan na akong madulas at madapa-dapa.""Nako-nako kawawa ka namang bata ka. Paniguradong hinahanap ka na ng mga magulang mo, nag aalala na ang mga 'yon sayo." Wika n
Nilagapag niya 'yong unan at kumot sa sofa pero kinuha niya ang kumot at inabiot sakin 'yon. "Hito mag kumot ka ng mabuti dahil malamig. Akoy babalik na sa kwarto, goodnight sayo ija."Hinawi nito ang buhok ko at saka ngumiti sakin. "Matanong lang ija may boyfriend ka na ba?""Wala po.""Ex?""Hindi pa ho ako nag b-boyfriend." Pag amin ko sakanya."So, virgin ka pa kung ganon?" Ngumiti na lamang ako sa tanong niya."Mabuti." Sabi nito at medyo kakaiba yata ng tono ng boses nito. Ilang segundo niya akong tinitigan na nakangiti pa bago umalis."Ang bait niya, nila." Mas lalo ko tuloy na miss si Lola at Lolo, sana ganito rin sila sakin kung nabubuhay pa sila.Pero teka ba't ang weird yata ni Lola Rheya? Yong ngiti at tingin niya sakin kanina ang weird ah. Praning yata ako, gosh! Mukhang kailangan ko na matulog para bukas makaalis na ako pero bago pa ang lahat ay manghihiram ako ng cellphone sakanila baka sakanilang matawagan ko si James o di kaya ang mga kaibigan ko.Inayos ko na yong un
"IIang m-minuto n-nalang m-magigising na s-sila." Dagdag niya."Sino? Sinong nagkulong sayo dito? Sinong gumawa sayo nito?" Takang tanong ko habang tinatanggal ang nakatali niyang paa."Y-Yong dalawang matanda--" hindi ko na siya pinatapos magsalita kase parang di man kapani-paniwala ang sasabihin niya.Napahinto ako at mahinang natawa sa sinabi niya. "Baliw ka ba? Ang babait ng mga 'yon at matanda sila kaya pano nila magagawa yon?? Saka may mga apo--" napatigil ako ng mag salita siya."Hindi mo naiintindihan. Y-Yong tinatawang mong bata, wag mong mabata-bata lang mga yon kase mga demonyo sila! Mga mamamatay tao, mukha lang silang mga mababait at inosente p-pero h-hindi!""Ikaw. Kung hindi ka pa aalis dito magagaya ka sakin o baka ikaw ang ipapalit. Mamatay ka kung magtatagal ka pa dito, tayo mamamatay tayo ng walang nakakaalam. G-Gusto kong makatakas at bigyan ng hustisya ang b-bestfriend, gusto ko silang ipakulong para sa g-ginawa nila sa kaibigan ko."Teka kaibigan? Anong kaibigan?