"Did you just call me stupid?!" Hindi makapaniwalang tanong nito.
"Yes, I did. Got a problem with that?" Tinaasan ko siya ng kilay."Ikaw ang may kasalanan tapos ikaw pa ang may ganang tawagin ako ng ganyan!" Pinagtitinginan na kami ng mga tao dito sa mall dahil sakanya. Pansin kong nag bubulong-bulongan ang mga taong dumadaan sa gilid namin at pansin ko ang tingin nila taas baba.Sumakit siguro ang pride nya kase sya ang napahiya sa ginagawa nya. Hilig nya sigurong magpahiya at hula ko ito ang kauna-unahang mapapahiya sya sa maraming tao, maling tao din naman kase ang ipapahiya nya sana kamo.
"I'm a busy person, wala akong oras para mga tangang katulad mo. I'll excuse myself then," lalagpasan ko na sana sya kaso hinawakan nito ang siko ko at hinila ako paharap sakanya.
"Wag kang bastos!" Kumukulo na talaga ang dugo ko sakanya
Binitawan na nya ako. "O-Oh, okay. Hindi ko naman alam na sobrang naiihi ka na pala talaga." Hindi ko na pinakinggan ang iba pa nyang sinabi dahil nag madali na akong naglakad palayo sakanya para maghanap ng banyo."Hay, salamat makakahinga na rin ako ng maluwag." Sabi ko ng matapos umuhi. Tumayo na ako at nag zeep na ng zeeper sa pantalon.Lalabas na sana ako pero may bigla akong narinig na kalabog."Ouy, nandito ka lang pala huh? Tagal nating di nagkita ah, nerdy.""Natakot siguro sa ginawa mo nong nakaraang araw kaya di nagpaparamdam.""Ohooo scaredy nerdy!" Dinig ko ang tawa nong tatlong babae na 'yun.Mukhang apat silang nandon, yong isa malamang yong kinakawawa nilang tatlo. My god mga bata! Grow up, talagang nam-b-bully pa kayo sa school tas pagdating dito sa mall bully na naman? Wala talagang mga magawa sa buhay
"We'll kahit matanda pumapatol kami." Ngising saad nong isa."Owws? Talaga?"Tumawa naman ako ng pagak at unti-unting nilapitan yong babaeng nag sabi non. Ngumisi ako sakanya habang nakataas ang kilay."Baka pag nasapak kita mag susumbong ka lang sa nanay mo." Dahan-dahan itong umatras hanggang sa wala na syang ma atrasan. Na corner ko siya at ramdam ko ang kaba nito ngayon kahit hindi nya masyadong pinapahalata 'yon."Anong akala mo sakin b-bata?!"Nag lakas loob pa talaga syang makipag titigan sakin ah. Ang tapang naman ng batang to, ang sarap-sarap nyang tirisin."Bakit? Hindi ba? Mukha ka ngang preschool sa suot mong yan." Dinig ko namang natatawa yong isa nyang kasama at yong isa naman ay di na talaga napigilang tumawa."Tatawa-tawa kayo dyan mga punyeta pareho lang naman tayo
"Pasalamat ka nga may kapatid ka, you should be thankful for that." May diin kong saad sakanya."I... I gotta go."Mahal sya ng mga umampon sakanya sa bahay nila pero parang pagdating sa school binu-bully naman siya. Karma ba tawag don?"She's sad, I can see it in her eyes. I guess, she's longing for you. I have no right to say this but you should visit her and have a talk with her." Wika ko."B-Bye." Saad nito bago tuluyang umalis.Pupuntahan nya kaya yong kapatid nya? Kita ko sa mata nyang nasasaktan sya nong kapatid nya bigla ang naging topic namin. Hindi ko ganon ka lubos maipaliwanag ang emosyon sa mga mata mya kanina."Ms. Vee sino yon?"Napahawak ako sa dibdib ko at muntikan ng mapatalon dahil sa gulat."Sh*t! Ba't ka ba nanggugulat!""Sino
Nagsi tawanan kaming umalis don at nagsimulang mamili."Vee! Tignan mo oh, ito bagay sayo!"Sabay may pinakitang isang violet na dress si Wendy."Hindi Vee mas bagay sayo to oh, tignan mo pwedeng-pwede pang date kapag kasama mo boyfriend mo!" May ipinakitang dress din si Elena na kulay yellow.Napangiwi ako. "Excuse me? Boyfriend? Meron ba ako non?""Ay, oo nga pala wala." Sabay-sabay pa talaga nilang sabi at sabay din na nagtawanan."Pinag t-tripan nyo yata ako eh, tsk!"Nang aasar talaga sila eh, lalo na don sa damit na pinakita nila. Lalong-lalo na yong kulay eh, ampapangit kase hindi ko bet yong kulay. Alam na alam naman nilang ayoko sa kulay violet at yellow hayst!"Ouyy James baka may gusto kang bilhin? Libre ko na sayo." Saad ni Jenna kay James na kanina pa nakatayo dito sa tabi ko.Hmm, yang mga t
James Villianuevva's Pov."James malapit na tayo don no?" Kanina pa sya tanong ng tanong sakin nyan.Oo, malapit na po Ms. Vee. Hindi ko alam kung excited ba siyang makarating don o gustong-gusto nyang makita si Nicole?"Gusto ko lang makitang magkita sila nong kapatid nya." Biglang saad nya.Tumango-tango lang ako at mas binilisan pa ang pagtakbo ng sasakyan._"Kuya James!" Nagsitakbohan sila papunta sa gawi ko ng makita ako ng mga bata."Na miss po namin kayo!" Sabay-sabay nilang sabi."Na miss ko rin kayo mga bata?" Isa-isa ko silang niyakap.Tinignan ko si Vee na panay ang tingin sa paligid na para bang may hinahanap."James don lang ako ah." Sabay turo sa may bench sa di kalayuan.Nagsimula na syang maglakad.
The king and queen wished for nothing better than that their daughter marry into such a great and powerful family, and received the ambassador with every sign Of welcome. They even wished him to see the princess Desiree, but this was prevented by the fairy Tulip, who feared some ill might come Of it,'And be sure you tell him,' added she, 'that the marriage cannot be celebrated till she is fifteen years Old, or else some terrible misfortune will happen to the child.'So when Becasigue, surround by his train, made a formal request that the princess Desiree might be given in marriage to his master's son, the king replied that he was much honoured, and would gladly give his consent; but that no one could even see the princess till her fifteenth birthday, as the spell laid upon her in her cradle by a spiteful fairy, would not cease to work till that was past, The ambassador was greatly surprised and disappointed, but he knew too much about fairies to venture to
Becasigue was glad enough to do as he was bid, and in a few minutes the old woman returned with a basket brimming over with oranges and grapes.'If your friend has been ill he should not pass the night in the forest,' said she, 'l have room in my hut—tiny enough, it is true; but better than nothing, and to that you are both heartily welcome.'Becasigue thanked her warmly, and as by this time it was almost sunset, he set out to fetch the prince. It was while he was absent that Eglantine and the white doe entered the hut, and having, of course, no idea that in the very next room was the man whose childish impatience had been the cause of all their troubles.In spite of his fatigue, the prince slept badly, and directly it was light he rose, and bidding Becasigue remain where he was, as he wished to be alone, he strolled out into the forest. He walked on slowly, just as his fancy led him, till, suddenly, he came to a wide open space, and in the mid
"Hoy ka rin pangit! Pareho lang naman yon bleeee!""Oh, tama na yan wag na kayong mag away dyan." Awat ko sakanila."Sige kayo hindi ko na itutuloy yong pag kwento." Tumigil naman sila."Anong pamagat po ng susunod na story??""The golden branch."_Once upon a time there was a King who was so morose and disagreeable that he was feared by all his subjects, and with good reason, as for the most trifling offences he would have them punished, This King Grumpy, as he was called, had one son, who was as different from his father as he could possibly be. No prince equalled him in cleverness and kindness of heart, but unfortunately he was most terribly ugly.He had crooked legs and squinting eyes, a large mouth all on one side, and a hunchback, Never was there a beautiful soul in such a frightful little body, but in spite of his appearance everybody l