_James Villianuevva’s Pov.Antagal naman niya…Inip na inip na ako dito gosh. Ilang minuto ang lumipas ay bigla akong naiihi, nag dadalawang isip pa ako kung iihi muna ako saglit o di kaya antayin ko muna si Vee na makalabas sa banyo bago ako iihi. Pero papayag kaya yon na antayin akong mag banyo? Tsk, malamang hindi.Nag antay pa ako ng isang minuto at hindi ko na talaga kaya, kaya pumasok muna ako sa pang lalakeng banyo at umihi na don. May mga nakasabay pa akong umihi at yong isa ay parang sumusulyap-sulyap pa sakin este sa baba ko pala.Tsk, alam ko ang mga galawang ganyan ano, ganyan ako minsan eh. ‘’Gosh, nakaihi na rin ako sa wakas!’’ Boses babaeng sabi ko at pakimbot-kimbot na lumabas don.‘’Putanginang may baklang nakapasok pre, baka sinilipan na tayo non!’’ Dinig ko ang boses ng lalake don sa loob, hindi pa naman ako nakakalayo don sa banyo kaya dinig na dinig ko siya at malakas ang boses nito kaya malamang maririnig ko talaga siya.‘’Ano namang masisilipan sayo eh, ang lii
_Vee Anika Wisconsin’s Pov.‘’Hmm…’’ Nagising ako ng may marinig na boses na nag-uusap malapit sa akin. Dahan-dahan kong minulat ang mata ko at may nakita naman tatlong lalake sa harapan na nag-uusap. Nakatalikod sila sa akin ngayon na para bang mga tanga.‘’Hoy ano na? Anong gagawin natin dyan sa babae?’’ Dinig kong tanong nong isang lalake don sa kasama nya. Magsasalita na sana ako pero pansin ko na may nakatakip pala sa bibig kaya pano ako nito magsasalita ngayon aber?! ‘’Abay malay ko! Ano bang sabi ni boss?’’Tang*na ano na naman ba ‘to? Balak yata nilang ipakain sakin itong panyo sa sobrang higpit eh! Saka sinong putang*nang nag tali sa kamay ko sa likuran? Kala mo naman ang higpit ng pagkatali eh, sobrang dali lang naman tanggalin nito. Sa ilang beses ko na sa ganito eh, para bang alam ko na yong mga galawan nila.‘’Ewan ko sayo wuy, wala nga akong alam sumama lang ako sayo diba kase nga sabi mo malake ang perang bigay nong nag bigay saten ng trabaho!’’ Medyo tumaas ang bose
Napalingon silang lahat sakin. ‘’Gagu pre tinawag niya tayong tanga? Tama ba pagka rinig ko?’’Hindi makapaniwalang tanong nito sa kasama niya.‘’Walanghiyang babaeng to ah! Anong karapatan mong tawagin kaming tanga ha?’’May sinabi ba akong meron akong karapatan? Pake ba nila eh, yon ang unang lumabas sa bibig ko!‘’Wow! Nahiya naman ako sainyo! Ano bang karapatan nyong dalhin ako dito na walang pahintulot ko ha?!’’‘’Pake mo eh, inutusan lang naman kami dito eh! Saka nakakita ka na ba ng kidnapper na humingi muna ng permiso sa kikidnapin nila?! Mas tanga ka pa pala samin eh.’’ Napatawa ako ng pagak sa sinabi nito.‘’Okay, di ko naman tinatanong diba?’’ Tinaasan ko siya ng kilay. Dahil nga mukhang busy sila sa pakikipag sagutan sakin ay unti-unti kong tinatanggal itong lubid na nakatali sa kamay ko. Kanina pa nangangalay itong kamay ko sa likuran, ba’t kase kailangan sa likod ko pa itatali ‘yong kamay ko eh, pwede naman sa harapan nalang.‘’Oo nga pre di niya naman tinatanong eh.’’
_James Villianuevva's Pov.Tumingin-tingin ako sa paligid baka may mahagip akong kahina-hinala pero wala naman akong nakita. Bitbit ko ngayon ang bag at phone ni Vee.Nagmadali akong pumunta sa kung san sila Mr. Wisconsin at Keven nag aantay. Medyo nag babakasakali ako na baka kasama nila si Vee pero wala.'Hindi niya naman siguro ako pinag t-tripan hindi ba? Imposible naman yon eh, iba ang pakiramdam ko mukhang may masama nangyari sakanya.' Saad ko sa isip ko."James? Si Vee asan?" Tanong ng daddy niya."Ba't ang tagal niyo yata, sure ba kayong sa banyo lang kayo nagpunta o baka naman nag libot-libot pa kayo dito sa paligid ano?" May halo birong tanong ni Keven sakin.Halata sa mukha nilang masaya sila pero ewan ko nalang kung anong mangyayari kapag sinabi ko na nawawala si Ms. Vee."Mr. Wisconsin pasensya na po pero sa tingin ko nawawala si Vee." Deretsang sabi ko sakanila."Ano??" Bakas sa mukha nilang dalawa ang pagkagulat."Kanina ko pa ho siya inaantay sa banyo, nag cr lang na
_Vee Anika Wisconsin's Pov."Teka hindi naman ako ang dapat kinidnap ninyo eh, kaya pwede bang pakawalan niyo na ako ha?""Sumasakit na kaya itong pwet ko sa kakaupo dito oh, paksheyt!" Reklamo ko sakanila.Sino ba kase yang Lazaro na yan?! Magka mukha pa kami para mapagkamalan ako na siya! The heck sa tingin ko naman mas maganda pa ako sakanya no!"Hindi pwede mapapahamak kami pag pinakawalan ka namin. Pano nalang kung mag susumbong ka sa pulis?! Di patay kami!" Sabi nong isa."Anong patay? Hindi ba pwedeng makukulong lang kayo, siguro kung manlalaban kayo sa pulis di siguradong deretso na ang libingan ninyo." Napairap na lamang ako sakanila.Hayst, ang kikitid ng utak nila my god!"Hindi porket maganda ka ay pagbibigyan ka namin Ms. Lazar--""Wisconsin nga tanga!" Pagtatama ko sakanya.Bakas sa mukha nitong nainis siya sa sinabi ko. "Pre pabayaan mo na yan. Mabuti pang kumain muna tayo don." Inakbayan siya nong kasama niyang katulad niya tanga rin."Oo, nga kanina pa ako nagugutom
"Gusto po namin makarinig ng kwento po." Wala pa nga akong sinabi at hinila na nila ang kamay ko patungo sa isang kwarto at pagkapasok namin don ay may nakita akong tatlong kama na medyo magkadikit at hula ko sakanila ito malamang.Pinaupo nila ako sa gilid ng kama at sila naman ay umupo rin sa kama, nakaupo sila sa harapan ko ngayon."Oum, anong klaseng kwento ba ang gusto ninyo?" Takang tanong ko."Kahit ano po hehe!" Bakas sa mukha nilang excited sila ah."Hmm, english story ba gusto ninyo?" Tanong ko at tumango-tango lang sila."Okay, ang title nito ay Prince Ariel."Once upon a time there lived a king and a queen who had only one son, of whom they were passionately fond, though he was a very ill-shapen boy. He was as stout as the biggest man and as short as the tiniest dwarf. But the ugliness of his face and the deformity of his body were as nothing compared to his evil disposition.He was a self-willed little wretch, and a nuisance to everybody. From his earliest childhood the k
"Young prince, do not seek here for the adder you brought hither. It is here no longer, and you find me in its place to pay you its debt. But to speak more plainly: well, I am fairy Gentille, famous for the many merry and dexterous tricks I know how to perform. All our family live for a hundred years without growing old. We are never ill: we have no sorrows or pains. That time over, we become adders for eight days. It is this period alone that is dangerous for us, for then we can neither foresee nor prevent any misfortunes that may happen to us; and if we are killed we never live again. The eight days past, we assume once more our ordinary shape, our beauty, our power, and our treasures. Now you understand, my lord, what I owe you, and it is only just that I should pay my debt. Think, therefore, what would be useful to you, and be sure of my good will."The young prince, who up to this time had had no dealings with the fairies, was so filled with astonishment that it was long before h
"Old skeptic, if you do not believe what your wife says, you will pay for your doubt with your life. Break off your daughter's wedding, and give her up at once to the man she loves."These words produced a wonderful effect. Without more ado they despatched the bridegroom, telling him they would not have broken off the match but for orders from on high.He did not believe what they said, and would have sought to gain his end by trickery, for he was a Norman; but Ariel shouted so loud in his ear that he was nearly deafened, and to make sure of his departure, he trod so hard on his gouty feet that he nearly squeezed them flat. So they ran to seek for the lover in the wood, who in the meanwhile was in despair.Ariel was waiting for him with the utmost impatience, only less than that of his young mistress. The lover and his bride nearly died of joy. The feast prepared for the old mans wedding served for the happy lovers, and Ariel taking his human shape again, appeared suddenly at the hail