Chapter 139

"S-Sorry talaga E-Elyse." Utal-utal nitong sabi at umiyak pa. "Shhh, tahan na. Wag kang umiyak okay? Wala ka namang kasalanan, tahan na." Saad ko sabay tinapik-tapik ng mahina yong likod balikat niya.

Pumasok na ako sa loob at kita ko namang nakahiga ang anak ko don kaya tumulo ang luha ko. Unti-unti akong lumapit sakanya at hinawakan ang kamay nito, kitang-kita kung dahan-dahang bumukas ang mga mata nito at agad na tumingin sakin.

"M-Mommy," nanghihina nitong tawag sa pangalan ko. Pano ko maiiwan kay Mindy ang anak ko kung ganito ang kalagayan niya? Kailangan nya ako, hindi ko siya pwedeng iwan.

"Sweetie, p-pasensya ka na kase ngayon lang si mommy n-nakarating huh." Hinalikan ko ang noo nito at hinimas-himas ang pisngi niya.

"Wag kang mag alala kase bibilhan ka ni mommy ng cellphone para kung masama ang pakiramdam mo, kung gusto mo umuwi tumawag o mag text ka lang samin." Dagdag ko