Thank you so much, sa mga nagbabasa at nag-subscribe nito. Patuloy n'yo po sanang subaybayan ang kwento ni Arrianne at Danny. Don't hesitate to leave a comment. Pa rate na rin po sana... thank you.
Naibuka ko ang mga palad ko. Mas lalong nanigas ang katawan ko habang walang kurap na nakatitig sa mukha ni Sir Danny. Gusto kong iangat ang kamay ko para sampalin siya pero hindi ko magawa. Parang ang bigat ng mga kamay ko. Hindi ko maigalaw. Inikot niya ako kasabay ang paghakbang. Animo'y magkahinang ang aming mga labi at hindi mapaghiwalay. Malapit na magsara ang mga mata ko. Hindi dahil sa sarap, kung hindi dahil sa malapit na akong maubusan ng hininga. Diniin niya ako sa lamesa at akmang ihihiga na. Ramdam ko na ang..."Aray!" hiyaw ko, nang bumagsak ako sa sahig. Napakurap-kurap ako nang makita ang puting kisame ng kwarto. Nakapa ko ang dibdib. Kapos pa rin ang paghinga ko. "Bangungot..." nasabi ko. Muntik na akong mamatay sa halik ni Sir Danny. Pastilan! Mas gusto kong mamatay sa sakal, kay sa mamatay sa halik niya. Dahan-dahan akong tumayo. Ang sakit ng balakang ko. Nabalian yata ako. "Arrianne," kalampag, ang sunod sa pagtawag ng pangalan ko. "Akin na ang susi," rinig
"Tanga mo talaga kahit kailan!" singhal niya, kasabay ang marahas na paghila sa akin. Hawak ko na ang dibdib at walang paki' sa narinig na salita mula kay Sir Danny.Dumungaw ako sa balcony, at mangiyak-ngiyak na tumingin sa kaniya. "Muntik na nga akong mahulog, Sir. Pagagalitan mo pa ako. Ikaw naman ang may kasalanan kung bakit iyon nangyari." Pinahid ko ang luhang namuo sa mga mata ko. Hindi ako naiyak dahil sa sermon niya. Naiyak ako dahil sa kabang naramdaman sa muntikang pagkahulog dahil dito sa boss ko. Ngayon siya pa ang galit. Dumikit nga sa akin iyong alaga niyang naninipa ng puson. "How dare you blame me!" duro niya ako. "Sino po ba dapat ang sisihin ko, Sir? Ginulat mo po ako. 'Tsaka bakit po ba kayo galit?" Nagawa ko talagang magmaktol kahit hindi na nga halos maipinta ang mukha nitong boss ko. "You have no right to blame me for your stupidity!" sikmat niya. May kasamang duro at dilat na mata.Sumimangot ako at matiim na tumitig sa kaniya. "Lahat na lang ng parte ng
"Ronan, ano ba ang problema mo?" irita kong tanong. Kanina pa 'to. Nakakainis na. Hindi ko alam, kung nagseselos ba siya o talagang na nanadya. "Kalma, Anne... hindi ko naman aawayin si Joel," ngising saad niya. "May itatanong lang ako."Hindi man lang ako tinapunan ng tingin. Nakangisi nga siya habang nakatingin kay Joel, pero mga tingin naman niya, mas matalim pa sa tingin ni Sir Danny. "Ano ba kasi iyang tanong mo, at kailangan pa talagang humarang sa daanan namin?!" Bakas ang inis sa boses ni Joel. Naghahanap talaga ng gulo itong si Ronan. "May kapatid kang babae, Joel?" biglang tanong ni Ronan. "Suss... akala ko naman kung ano! Iyan lang pala ang itatanong mo, pinakaba mo pa ako." Hinampas ko ang balikat niya. "Walang kapatid 'yan. Gaya ko nag-iisang anak din siya," ako na ang sumagot. Mukhang walang balak kasi si Joel na sagutin ang walang kwenta niyang tanong. "Ah... nag-iisang anak." Tumango-tango siya habang sinasabi 'yon. "Bakit mo ba tinatanong?!" Bakas pa rin sa bose
"S-sir..." Hinarang ko ang mga kamay ko at pumikit ng todo. Another harassment na naman itong ginawa sa akin ni Sir. "Oo, maganda ka nga. Amoy suka naman. Ang asim mo, dugyot talaga!" Dumilat ako, kasabay ng pagbitiw niya. Nakangisi siya, pulang-pula ang mukha. Parang nakainum na naman. "Sa tingin ko, Sir Danny, hindi suka ang nasinghot mo, kun'di tuba! Ayan oh, ang pula mo!" Turo ko ang mukha niya. Kaagad nagsalubong ang mga kilay niya at naubo. Sekretong inamoy ko ang sarili. Amoy suka nga! Kakahiya panay yakap pa namin sa akin si Joel kanina. Sumimangot ako. Nakakaloko naman ang ngiti ni Sir."Ang swerte ni Joel— " "Oo talagang ma-swerte siya dahil maganda na nga ang girlfriend niya, may bunos pang suka. Two in one!" Putol ko sa panglalait niya sana. "Kayong dalawa! Hindi ba talaga matigil ang bangayan ninyo?" Si Sir Dante ang nagsalita. Hindi ko napansin na dumating na pala siya. Siguro dumating siya no'ng nakapikit ako. "Magandang gabi po, Sir Dante." Bahagya akong yum
Napatulala ako matapos maputol ang tawag ni Joel. Sino 'yong babaeng narinig ko? May tiwala ako sa kan'ya, pero hindi ko pa rin maiwasan ang magduda.Kiniling ko ang ulo. Ginugulo ko lang ang utak ko. Ayokong pag-isipan ng masama si Joel. Alam ko, may dahilan at may tamang paliwanag.Sandali akong naghintay ng tawag niya, pero wala na talaga. Sinubukan ko rin na tawagan siya pero nakapatay na ang cellphone niya. Napabuntong hininga na lang ako. Matamlay akong humiga. Pinilit kong alisin ang pagdududa. May dahilan si Joel, alam ko. Bukas tatawag siya at sasabihin kung bakit naputol ang tawag. Huminga ako ng malalim at kinalma ang sarili. ***Nagising ako sa tunog ng cellphone. Kaagad akong bumangon at dinampot iyon. "Joel," sabi ko. Pupungas-pungas, pero gusto ko nang marinig ang paliwanag niya."Good morning, my love," malambing na boses ang bungad nito sa akin.Hindi ako tumugon. Paliwanag ang gusto kong marinig at hindi lambing. "Hello, my love... 'andiyan ka pa ba?" Bumuntong-
Tumayo si Sir Danny at ngumisi. Ang talim pa ng tingin. Para tuloy akong natuod sa kinatatayuan ko. Akala ko pa naman mag-enjoy kami ni Nanay, hindi pala. Kasama pala itong boss kong buang."Nay... hindi na lang po kaya ako sasama," pabulong kong sabi. "Hindi sasama? At sino ang gusto mong magbuhat ng mga bibilhin namin, si Nanay?" Nasa tapat na ng kotse si Sir Danny. Pero lakas pa rin ng pandinig niya o nabasa yata ang galaw ng bibig ko."Hindi ko naman, po sinabing si Nanay ang magbubuhat... nandiyan nga po, kayo, Sir... " Yuko-ulo kong sabi. "Halika ka na, Arrianne," aya ni Nanay. Hinila pa ako. "kanina may pa talon-talon ka pa. Ngayon inarte ka na. Hala, pasok..." Nasermonan pa tuloy ako. Tahimik akong umupo sa tabi ni Sir Danny. Lumaki kasi ang mga mata niya kanina nang akmang tatabi ako kay Nanay. Kaya wala akong choice, kun'di magtiis na katabi na naman siya. "Nay, kakain na kaya muna tayo." Panaka-nakang sulyap ang ginawa niya sa rare-view mirror para tingnan si Nanay."Ika
Sir Danny tightened his grip on my hand and gently faced the woman, habang ako tulalang napatitig sa magkahawak naming kamay. Nag-angat lang ako ng tingin nang marinig ang tawa niya. "Danny, many years have gone, but you still haven't moved on?" sabi ng babae, kasabay ang pag-iling. Mapang-asar din ang ngiti niya. 'Yong tipong pinu-provoke niya si Sir Danny.Hindi naman nagpatalo si Sir, mapang-asar din ang tawa niya na nagpahalukipkip sa babae at bumakas ang inis sa mukha."I've moved on, but I still hate you to my bones!" So the next time, just pretend na hindi mo ako kilala dahil baka hindi ko na mapigil ang sarili na isumbat lahat sa'yo ang ginawa mo!" Walang prenong sabi ni Sir. Matalim na tingin ang iniwan niya sa babae na hindi na nagawang magsalita. Tahimik kong sinundan si Sir Danny habang hawak pa rin niya ang kamay ko hanggang sa makalabas na kami ng coffee shop. His acting cool ka kanina. May patawa-tawa pa, pero 'yong klase ng paghawak niya sa kamay ko ay malaking patun
Kahit anong pagmamatigas at pagpigil ko ay sapilitan pa rin akong hinila ni Sir Danny papasok sa pinto. "Sir... " tili ko nang sumalubong sa akin ang napakadilim na silid. Kaagad akong yumakap sa kan'ya. Talagang diin na diin ang mukha ko sa dibdib niya. Bahala na kung bahala, pero wala akong paki' kung ano man ang isipin niya. "Sir Danny, ayoko rito... ilabas mo na ako, Sir, please..." Pikit-mata kong paki-usap habang yakap pa rin siya. Mahigpit na mahigpit. Daig ko pa ang girlfriend na naglalambing sa klase ng pagyakap ko. Alam kong gulat siya. Nanigas nga kasi ang katawan niya, ni hindi nga ako nagawang itulak o kalasin man lang ang kamay kong mahigpit na lumingkis sa baywang niya. Tingin ko nga, napigil din niya ang paghinga."Sorry... Joel, sorry," nasambit ko na may kasamang paghikbi. Feeling ko nagtaksil ako, nagkusa akong yumakap sa lalaking laging galit sa akin."Arrianne... L-let go of me..." matapos ang mahaba-habang paninigas at pananahimik ay nagawa niya ring magsalita