XVMABILIS ang tahip ng dibdib ni Astrid pagkapasok ng pinto. Hindi niya inaakalang hanggang dito ay makikita niya si Davin at nakilala siya nito, pero nakilala siya nito bilang ang babaeng nakaniig nito at hindi bilang siya.Napapikit siya ng mariin at napahawak sa kaniyang dibdib. Doble-dobleng kaba ang naramdaman niya kanina. Mabuti na lang at nakarating siya agad sa dressing room at hindi siya nito inabutan dahil kung hindi ay baka hindi na magawang mag-isip ng utak niya.Nanghihinang naglakad siya papunta sa sofa at napasandal dito. Napatingala siya at napapikit.Hanggang kailan niya ba ito iiwasan? Bakit ba kailangan niya pa itong iwasan kung pwede naman siyang magpakilala bilang siya.Pero paano? Paano siya magpapakilala rito? Tatanggapin kaya siya nito? O pandidirihan na siya dahil sa trabaho niya?Nagpakawala siya ng isang mahabang buntung-hininga. Napahilot siya ng kaniyang sentido. Sumasakit ang ulo niya.Hindi ito maganda. Dahil alam na nito kung saan siya matatagpuan. Ba
XVI"WHAT?!" Marietta exclaimed in misery. Nanlalaki ang mga mata nitong tumingin sa kaniya at pabagsak na ibinaba ang hawak-hawak na kubyertos.Tiningnan siya nito habang nag-aapoy ang mga mata. "What is it again Davin? Its all set! For Pete's sake!" Saad nito at tumayo tyaka umikot sa kaniyang kinauupuan at itinukod ang mga kamay nito sa sandalan ng upuan."Ma please understand. Hindi lang naman ako ang tumututol dito pati si Miya." Pagrarason niya rito at hinawakan ang kamay ng kaniyang ina. His face softens trying to make her mother agree with him, pero iwinaksi lang nito ang kamay niya na nakahawak sa kamay nito."Hindi pwede ang gusto mo! O ng gusto ninyo! Its all set! Lahat ng kailangan at kung ano-ano pa. Tapos ngayon sasabihin mo na ayaw ninyong magpakasal? Are you thinking? Ano na lang ang sasabihin ng mga amiga ko?" Nagpalakad-lakad ito sa harap niya. "Ilalagay mo ako sa kahihiyan!" Her mother exclaimed at napahawak sa dibdib nito. Sapo ang dibdib nito at tila hindi ito
XVIINAGMAMADALING sumakay ng taxi si Astrid. Mag-aalas syete na sa kaniyang relo. Late na naman siya. Tumawag pa naman sa kaniya si Emma kanina na reserve daw siya ngayong gabi at kanina pa daw alas sais naghihintay sa kaniya sa club ang kaniyang magiging customer.Habang lulan ng sasakyan ay hindi mawaglit sa isip niya ang sinabi kwento sa kaniya ng kaniyang anak kanina lang.Halos pasado alas-sais na ng narinig ni Astrid na lumangitngit ang kanilamg gate. Ibig sabihin ay kadadating lang ni Debbie. Nagpaalam ito kanina na makiki-birthday daw ito sa kaibigan nito kaya hindi niya ito natanggihan kaya pinayagan niya itong magpunta.Ngunit alas singko na kanina ay hindi pa rin ito umuuwi, ang paalam nito sa kaniya ay hanggang alas-singko lamang ito roon. Ni minsan ay hindi pa ito bumali sa kaniyang pangako kaya labis ang kaniyang pag-aalala kanina kaya tinawagan niya ito at pinauwi na.Ngunit pagdating nito ay agad itong nagkwento tungkol sa lalaking di umanong humarang sa kaniya."Ano?
XVIII------------------HINDI napigil ni Astrid na magpakawala ng isang ungol. Hindi na rin niya napigil ang sariling tumugon sa bawat galaw ng labi nito. Sa bawat haplos ng kamay nito ay nag-iiwan ito ng mainit na pakiramdam sa kaniyang katawan na halos tumupok sa buo niyang pagkatao.Ang bawat haplos ng kamay nito sa katawan niya ay tila may isang apoy na binubuhay mula sa kaibuturan niya. Napahawak siya sa likod ng ulo nito ng bumaba ang halik nito sa kaniyang leeg. Mas humigpit pa lalo ang hawak niya sa buhok nito ng kagatin nito ang kaniyang tenga. Nakakakiliting pakiramdam ang unti-unting umuusbong sa pagitan ng kaniyang mga hita at ramdam na ramdam na niya ang pamamasa nito. Tumaas ulit ang halik nito sa kaniyang labi, mariin at mapusok ang galaw nito na tila may hinahanap. Ang dila nito ay nanunudyo sa kaniyang bunganga na sumagot sa bawat galaw nito.Wala siyang nagawa kundi ang tumugon. Tinugon niya ang bawat galaw ng dila nito, tinugon niya ang nanunudyong dila nito. The
XIXPAREHAS silang walang imik dahil sa nakakapanghina nilang pagniniig. Halos hindi ito nagpapigil kahit na halos hindi niya na kaya pa. Hindi niya alam kung ilang beses silang nagniig.Nakapikit siyang nakasandal sa upuan at habol habol ang paghinga at ninamnam ang sandaling namagitan sa kanila ng marinig niya itong nagsalita. Napamulat siya ng kaniyang mga mata."Sino ka ba talaga?" Tanong nito habang seryosong nakatingin ito sa kaniyang nga mata. Nakasuot na ito ng boxer samatalang siya ay nakatakip lang ng damit nito ang kaniyang hubad na katawan.Pumikit ulit siya dahil pagod na pagod talaga siya, antok na antok na rin siya."Paulit-ulit na lang ba yang tanong mo? Ako si Faye." Walang gana niyang sagot.HALOS mag-isang guhit ang kilay ni Davin habang nakatitig sa babaeng nasa harap niya. Nakapikit na ito at halatang wala ng lakas pa dahil sa pagniniig nila. All his life ay hindi siya naging ganito ka-aggressive pagdating sa sex. Sa mga babaeng nagdaan sa buhay niya ay halos mak
XXINIP na tinitigan ni Davin ang suot-suot niyang relo. Mag-aalas nuwebe na ng gabi at wala pa rin ang taong hinihintay niya.Napabuga siya ng hangin at tumayo tyaka ibinulsa ang isang kamay at sumimsim ng alak mula sa kaniyang baso. Pang apat na gabi na niyang nag-aantay rito sa club simula ng gabing magkita sila ni Faye, pero ni anino nito ngayon ay hindi niya makita. Paulit-ulit niyang kinukulit ang manager nito na nagpakilalang si Emma pero ayaw nitong magsalita. Hindi rin daw nito sigurado kung pupunta ba roon si Faye dahil ayaw naman daw nitong sagutin ang mga tawag niya. Hindi niya masigurado kung nagsisinungaling ito o kung pinagtatakpan lamang ito pero bakit sana niya ito pagtatakpan? At bakit mukhang nagtago na ang babaeng iyon simula ng gabing iyon? Ano ang dahilan?Napakalaking tanong iyon ngayon sa isip niya. Bakit? Nahila siya ng kaniyang pag-iisip ng mag-ring ang cellphone niya. Walang-gana niya itong sinagot na hindi manlang nag-abalang tingnan kung sino ang tumataw
XXIRAMDAM na ramdam niya ang pangangatog ng kaniyang tuhod. Ramdam na ramdam niya rin ang kaba sa kaniyang dibdib, ilang beses niya na itong nakaharap ulit pero hindi sa paraang ganun na kitang-kita nito ang mukha niya. Kitang-kita niya kung paano nagbago ang ekspresyon ng mukha nito, kung paano naging kulay pula ang buong mukha nito dahil sa galit, kung paano nito ikinuyom ang kaniyang kamao at halos maglabasan din ang mga ugat nito sa mukha. Halos hindi siya makagalaw, tila tumigil ang pag-inog ng mundo ng sandaling iyon. Tila biglang naramdaman niya ang panghihina at parang mawawalan siya ng lakas.Sinalubong niya ang mga titig nito, titig na punong-puno ng galit at pagkamuhi. Hindi nito naitago ang matinding galit nito sa mga mata."U-umuwi na tayo Debbie." Sa wakas ay natagpuan niya rin ang kaniyang dila at nakapagsalita. Hinila niya na ang kaniyang anak at tatalikod na sana ng biglang may tila bakal na kamay ang pumigil sa kaniya.Napalingon siya rito pero hindi ito nakatin
XXIIDALAWANG linggo na ang nakakaraan ng magkita sila ni Davin. At halos magtatatlong-linggo na rin siyang hindi pumapasok sa club.Nitong mga nakaraang linggo ay halos lagi siyang nakatulala, kinukulang din siya sa tulog at hindi makakakain ng maayos.Lagi na nga siyang tinatanong ni Debbie kung anong problema niya pero laging wala lang ang sagot niya.Napabuntung-hininga siya at tumanaw sa papalubog na araw. Nasa harap siya ng kanilang bahay ng oras na iyon at halos alas-singko pa lang pero papalubog na ang araw.Tumayo na siya at pumasok sa loob. Papasok na siya ngayong gabi sa club. Gusto niya ng aliwin ang kaniyang sarili, gusto niyang abalahin ang sarili upang huwag ng mag-isip ng kung ano-ano.Nadaanan niya si Debbie sa salas na naglalaro na naman, tumabi siya rito at hinagkan ito sa noo at niyakap."Kumain ka mamaya pag nagutom ka ha? Papasok na ako sa trabaho anak." Bulong niya rito habang nakayakap pa rin dito."Oo 'Ma. Huwag na kayong mag-alala sa akin, kakain na lang ako