Share
CHAPTER 20: OLIVER
Anim na araw na ang nakakalipas. Bukas na ang nakatakdang pag-uusap namin ni Oliver. Napakarami kong ginawa para maalis muna sa utak ko ang pangamba at kaba.
Anim na araw ko na ring hindi nakikita si Ynigo. Tinupad niya ang sinabi niya na hindi niya ako lalapitan hangga't hindi kami nakakapag-usap ni Oliver. Marunong tumupad sa usapan ang lalaking iyon.
"Good morning po, Mama Den!" bati ni Ion sa akin. Nasanay siyang tawagin akong Mama dahil daw tinuro iyon sa kaniya ni Irene at ni Zimmer.
"Good morning, baby."
Nakaupo na rin si Zimmer at nginitian ako. Pinaalam niya sa akin na pinayagan na raw siya ni Ynigo na pumunta sa Las Piñas at alam niya raw na dahil sa akin iyon.
"Mama Denice, thank you po sa pagtabi mo sa akin kagabi sa pagtulog. Nakakita talaga ako ng monster eh," ani Irene. Naisipan kong tabihan siya dahil
Related chapters
Baleleng CHAPTER 21: TRAITOR
Napahawak ako sa aking ulo dahil sobrang sakit na hindi ko na matiis pa. Parang mabibiyak na ata ang ulo ko ano mang oras dahil sa sobrang sakit."Mama!"Narinig ko ang sobrang lakas na pag-iyak ng dalawang bata. Hinawakan ng isa sa kanila ang kamay ko."Mama Denice! Gising ka na ba? Nakikita mo ba ako?"Pilit kong iminulat ang mata ko at bumungad sa akin si Ion. Nasa gilid niya naman si Irene na umiiyak rin."Okay lang ako, babies." I assured them with my voice so low. This feels like I don't want to speak up but I need to. Ayaw ko namang makita akong ganito ng mga batang nasa harap ko."Papa! Gising na si Mama Denice!"Narinig ko ang mga yabag sa labas ng kwarto at alam kong humahangos iyon.Kinuha ni Zimmer ang mga kapatid niya at sumunod naman ang mga ito. Pinag-alala ko pa tuloy sila. Ang gaga ko naman kasi eh!Nakata
Baleleng CHAPTER 22: CHANCE
Going home is a wrong move for me."Noong nakaraang linggo, noong mag-inuman kayo, dito umuwi ang Ate mo, Den-den," pahayag ni Manang Lorna. "Nag-away yata sila ng Kuya Raymond mo."Tama nga talaga ang hinala ko noong gabing natulog ako sa condo ni Joycelyn. Ramdam kong may masamang nangyari.I missed a call from Ate Dorine. Ako ang naisipan niyang tawagan pero hindi ako nagkaroon ng pagkakataon na sagutin siya.Lagi kong sinasabi sa sarili ko na hindi ko deserve ang kahit ano. But now, I realized I am wrong. Deserving ako sa pagkakaroon ng miserableng buhay. Tama lang siguro sa akin ito.Tama lang siguro na mag-overthink at ma-stress ako kasi kasalanan ko rin naman. Kung inuna ko lang sana ang pagsagot ng tawag niya kaysa sa walang kwentang pakikipag-away ko kay Paulo noong araw na iyon e 'di sana, nalaman ko kung anong nararamdaman niya.Ako sana ang tinawag-tawag niyang
Baleleng CHAPTER 23: INVITATION
Many things had changed and I can't deny that fact. Nasasaktan ako dahil sa mga pagbabago sa buhay ko. Kahit ako, sawang-sawa na rin. Hindi ko na rin kaya.Nawalan ako ng oras para sa pagtulog. Kung ano-ano ang pumasok sa isip ko. Kinawayan na naman ako ng mga kaibigan kong si Blade at Lubid. Binabati nila ako kagabi.Pinigilan ko na lang na i-comfort ang sarili ko gamit ang mga bagay na papatay mismo sa akin.Parang hirap na hirap na ang utak ko sa pagrehistro ng mga nangyayari sa buhay ko. Parang ang dami kong kasalanan sa nakaraang buhay ko, kaya nabuhay ulit ako para maghirap.I believe in reincarnation. Baka pangatlong buhay ko na ito. Sana, kung mabubuhay ako ulit, hayop na lang.May silbi, mapapakinabangan. Kaysa naman sa buhay ko ngayon, puros pasakit na lang ang natatanggap ko, wala pa akong kwenta para sa iba.Agad akong naligo at nagbihis nang maalalang may meet
Baleleng CHAPTER 24: DOWNFALL
N.J Company's AnniversaryMy Dad was too consistent and persistent about me who needs to join the company's anniversary.Hindi ko alam kung bakit ko pinagbigyan ang Tatay ko na pumunta pa rito. Sinabihan ko na nga siya na hindi ako makakapunta tapos pinilit-pilit pa ako.Dahil masunurin akong anak, narito ako ngayon sa event, nagdadabog. Kulang na lang, ihagis ko ang ano mang bagay na makita ko."Denicery, nagmamaktol ka na naman," komento ni Mama. Siya na naman ang ultimate tagasaway ko. Lagi niya namang ginagawa iyan lalo na kapag may event.Ilang beses na nga akong napapahiya eh. Sanay na sanay na ako sa ugali niya."May aasikasuhin pa po ako," pagdadahilan ko. Alam ko namang hindi gagana ang palusot ko pero gagawin ko ang lahat, makatakas lang ako rito. Baka kung sino pang makita ko eh. Badluck kung maba-badtrip lang ako.I don't want
Baleleng CHAPTER 25: WELL-DESERVED
Almost 29 years of my life, this year is the most miserable of all. I felt wasted, I felt like I'm being the most nonsense creature of this world.Wala akong nagawa para mapangalagaan ang mga mahal ko sa buhay. Oliver married other woman and now having his own family. Ni hindi ko alam kung paano napunta sa ganoon ang sitwasyon namin.Ate Dorine went to Thailand for her, to realize herself. Parang ako pa ang magiging sagabal sa kaniya kung pinigilan ko siyang umalis.And now, My Ion is now in heaven. I want him to be my angel but not this early. Sobrang iksi ng panahon ng pagkakasama namin pero sa maiksing panahon na iyon, minahal ko na ang bata.Ang pagmamahal na naramdaman ko sa panahong iyon ang isa sa mga dahilan kung bakit ako nasasaktan ng husto.It feels like, namatayan ako ng anak. Anak na nagmula talaga sa akin. Anak na nanggaling sa sinapupunan ko. Dagdag pang pumunta pa rito ang
Baleleng CHAPTER 26: TIME
Ngayong araw ang libing ni Ion. Hindi umiiyak si Irene pero malakas amg kutob at pakiramdam ko na, tinatago niya lang sa akin ang kalungkutan niya. Panay ang tawa niya na ikinatakot ko na ng husto.Nakikipagkwentuhan siya sa mga madre na parang isang normal na araw lang ngayon. Mas kinababahala ko pa ang pagtawa niya kaysa sa pag-iyak.Kinalabit ko ang pinsan ni Ynigo para makapagtanong. Hindi talaga ako mapalagay sa nangyayari sa bata. "Kyla, okay lang ba talaga si Irene?"Napakamot sa ulo ang babae saka ako sinimangutan. "Mukhang hindi siya maayos, Denice. Mahiyaing bata iyan si Irene. Hindi nga madalas makipag-usap sa akin eh. Bibihirang humarap sa tao. Ngayon lang iyan naging ganyan."Ganoon din ang pagkakakilala ko sa bata kaya ako kinakabahan. Mas gusto kong ilabas niya ang totoong nararamdaman niya kaysa itago iyon sa tawa, ngiti at mga masasayang kwento na sinasabi niya sa mga taong kausap niya nga
Baleleng CHAPTER 27: FEELINGS
Sumunod naman sa usapan si Ynigo. Pinag-drive niya lang ako hanggang makarating kami sa trabaho. Tahimik lang siya at hindi ni isang beses nagsalita.Kilala ko ang taong iyon, nag-iisip na iyon ng paraan. Ynigo is a man who will fight for what he think is right. He made such mistake and I can clearly see that he wants to correct it. Pareho kami ng pananaw pero,He must learn his lessons.Ang taong nagkamali, kapag hindi natuto, uulit muli. Kaya mas okay na ang hindi namin pagpansin sa isa't isa kanina.Sa mga susunod na araw, magkikita pa rin naman kami. Kailangan kong bisitahin si Irene at tutulungan ko si Ynigo sa pag-aasikaso ng papel ng mga bata. Buo na ang desisyon niyang ampunin sina Irene at Zimmer at pasahan din ng apelyido niya.Nanibago naman ako pagpasok ko sa kumpanya. Alam kong nandito na si Joycelyn pero hindi niya ako nasabihan ng I miss you. Nakasanayan ko na kasi
Baleleng CHAPTER 28: FORGIVENESS
Kung hindi ako maka-move-on tungkol sa mga nakakatawang sikreto ni Ynigo, mas lalo naman akong natanga dahil sa mga huling sinabi ni Irene. Hindi naman ako manhid para hindi malaman na mahal ako ni Ynigo, na may gusto siyang ipakita sa aking intensyon.Pero, kailangan pa bang sabihin iyon? Nakakakonsensya agad! Paano na ako magmamaldita nito?"Okay ka lang, Denice?" agarang tanong ni Ynigo nang makaupo kami sa chapel seat.Irene grinned to me but she pointed her eyes to Ynigo soon as I look at her. May angking kapilyuhan siya."Okay lang po si Mama," masungit niyang sabi kay Ynigo. "Naintindihan niya lang po ang sinabi ko sa kaniya kanina kaya siya nagkakaganyan."Oo, Irene! Sobrang naintindihan ko ang sinabi mo! Hiniling ko na sana nga, bobo na lang ako para hindi maintindihan ang bagay na iyon.Itinuon ko na lang ang buong pansin ko sa misa."Alam ko, ma
Latest chapter
