Chapter 27

Seigraine

I can't help but clench my jaw all the time that I remember her words. Now I know that feeling when someone's words become a knife slowly slicing your skin.

It's excruciating.

Hindi pa ako nakakabawi sa sakit na naramdaman ko no'ng malamang may asawa na siya, at nadadagdagan 'yon ngayon na para akong pagkain na hindi niya nagustuhan kaya pinipilit niyang iluwa.

I know I wronged her, but you can't blame me. Now I want to fix everything, at kahit mahihirapan ako pipilitin ko.

I took a deep breath before walking inside the kitchen, nagluto ako ng hapunan namin. Matapos niyang manood kanina ay bumalik siya sa kwartong pinagdalhan ko sa kaniya, at hindi na siya ulit lumabas.

Hindi ko siya masisisi kung ganito nalang siya kahirap suyuin, masakit ang ginawa ko sa kaniya noon. At anim na taon ko iyong pinagsisihan.

Matapos magluto ay hinanda ko na iyon sa mesa bago umakyat. Ilang beses akong kumatok sa pinto bago iyon pinihit upang buksan ang I saw her. She seemed looking for a sign