Chapter 27

NAKAUPO at nakadukmo sa pagitan ng mga tuhod nito si Rana habang humihikbing umiiyak sa bote na pinaglagyan ni Antaura sa kaniya, kanina pa siya sumisigaw at humihingi ng tulong at umaasang maririnig siya ni Beelzebub pero unti-unti siyang nawawalan ng pag-asa dahil alam niyang hindi siya maririnig ni Beelzebub.

Hindi alam ni Rana kung anong balak ni Antaura para agawin nito ang katawan niya at ikulong siya sa isang bote, hindi niya maunawaan kung bakit kailangan pa itong gawin ni Antaura para lang makuha ang pansin ni Beelzebub. Dahan-dahan ng na itinunghay ni Rana ang kaniyang mukha at pinunsan ang pisngi na nabasa ng kaniyang mga luha.

“Hindi dapat ako umiiyak, alam ko na malalaman nina Beel na hindi ako ang nasa katawan ko kundi si Antaura. Naniniwala akong malalaman ni Beel kung sino talaga ang Rana na haharap sa kaniya, kailangan kong tatagan ang loob ko. Naranasan ko ng makulong ng ilang beses sa bodega ni tita, kaya hindi dapat ako panghinaan ng loob sa ganito lang. Makakabali