CHAP 22

For the majority of the day, Zachary didn't talk to me. He continued to ignore me, but he did manage to make me some food. Nanay Victoria even caught on to that and kept asking both of us. Zachary remained silent, so I simply stated that I was feeling unwell.

It's already noon, and like always, I am here in my room. Pakiramdam ko nga ay nadagdagan ang timbang ko sa mga nagdaang araw dahil tanging kain at pahinga lang ang ginagawa ko. Paminsan-minsan din akong tumatawag kay Aireen para mangumusta tungkol sa magaling kong pamilya. So far, everything was going according to plan.

Napaangat ako ng tingin sa pintuan nang may kumatok doon. "Atasha? Hija, gising ka ba?" Boses iyon ni Nanay Victoria.

Agad naman akong bumangon at umayos ng upo. "Opo. Pasok po kayo."

Marahang bumukas ang pinto at isang ngiti ang ibinigay niya sa akin nang magtama ang paningin naming dalawa. "Nakaaabala ba ako?" usisa niya.

"Hindi naman po. Pinatutulog ko lang po ang kuting."

Muli naman siyang ngumiti at saka nag