BFL_55

" Oh, bunso bakit? Na paano ka?!" Narinig ko na tanong ng humahangos at puno ng pag-aalala na si Kuya Janus. Hindi ko akalain na mahuhulog o dudulas sa kamay ko ang baso. Hindi naman basa ang kamay ko. Pero ng mahulog ang baso isang larawan ng tao ang nakita ko na nakangiti. Ngunit ang ngiti niya na ‘yun dala ay kakaibang takot, kaba, lungkot at pag-aalala.

“ Hey! What happened? May masakit ba sayo bunso? Damn it! Wala pa naman si Mama at Papa!” Tuloy-tuloy na sabi ni Kuya. Oo’ naririnig ko siya pero ang utak ko kinakain na ng kakaibang pakiramdam. Hindi ko nga namalayan na naiyak na ako at naginginig na dahil sa naramdaman ko na kakaiba. “ Azul!” Hiyaw ko sa utak ko na mas nagpakaba sa akin ng sobra.

“ Marie, please answer me! Anong masakit?” Muling sabi ni Kuya na sinamahan naniya ng yakap sa akin na siyang mas nagpabalong ng mga luha ko. Hindi ko rin alam kung para saan ang mga luha ko na ito. Pero ang takot hindi na nilubayan pa ang loob ko. Parang ramdam ko na may mali at nangya