Chapter 31

Blood

Hindi ko alam bakit ako kinakabahan ngayong araw. Hindi naman ito ang unang pagkakataon na magkikita kami simula noong mag hiwalay kami. No. I always seen them. Laman sila sa lahat ng balita ma pa tv man o social media. Pilit kung pinanatag ang isip ko.

I smile at Happy ng makasalubong ko ito sa hall way.

“Oh! Creep! You’re smiling like a crazy person, Dr. Verde. Mukhang di ka gagawa ng mabuti”. Pabiro nitong sabi at sumabay ng lakad sa akin.

“Tsk!”.

“Kung makangiti ka kala mo di ka umiyak ng ilang linggo ah!”. Panunukso nito. I roll my eyes. Really? Tangina. Pina alaala pa talaga. Bakit nakalimutan ko ba? Iniisip ko pa nga lang ngayon diba? Kahit ang isip ko komokontra. I let out a long and heavy sight.

“Tapos mamaya makikita—

“I’m okay now. Isang buwan na naman ang dumaan’’.

Tumango-tango ito ngunit alam kung di ito naniniwala sa sinabi ko. I let out a loud sigh, again.

“Para saan yan? Kanina ka pa naka buntong hininga. Ang lalim ”.

“It’s good for the heart, try it eve