"Allison, bridesmaid kita, ha?" Sabi ni Bea, naroon ito sa shelter kasama ang fiance nito.
"Sure ka ba? Mukha na kaya akong palito. Baka naman matakot ko pa ang mga bisita mo?" Idinaan niya sa biro ang hindi direktang pagtanggi.
Sa totoo lang, ayaw sana ni Ally na magkaroon pa siya ng parte sa kasal ni Bea. But she couldn't possibly deny her anything that would make her happy, right?
"Wala akong maraming bisita, ano ka ba? Sampung tao lang ang dadalhin namin dito tapos tayo tayo na lang na magkakapamilya dito sa shelter," sabi pa ni Bea. "Actually, nabanggit ni Yana na may mga sponsors na nagpu-pull out. So I wanted my wedding to be a way to find potential sponsors. Si Ashton, may mga kaibigan siyang mayayaman."
"Allison!" Mahigpit siyang niyakap ni Shanna. Napabunghalit ito ng iyak sa labis na pagtataka ng lahat.But to give them privacy, Bea allowed them to leave the event first.Wala ng nagawa pa si Ally. She wanted to appear strong in front of Ethan's cousin na sa maikling panahon noon ay naging tunay niyang kaibigan, pero luha lang din ang naging tugon niya sa parang batang pag-iyak nito.Right. Aside from her family and Ethan, she also hurt Shanna when she suddenly disappeared from their lives. Siguro pati rin sina Zion at Leio. Idagdag pa sina Katie at Michael.God. How selfish and cruel was she? Anong klase siyang kaibigan?"Ally, sa wakas nakita rin kita ulit!" Hawak-hawak ni Shanna ang mga kamay niya habang humihikbi pa rin ito. "Hinanap kita, alam mo ba? Kasi hindi ako naniwala kay Ethan. Alam ko, hindi ka aalis nang walang matinding dahilan. And I was right.""I'm sorr
Naging regular visitor ni Ally si Shanna. Simula nang malaman nito ang sitwasyon niya, she made it a point na pupuntahan siya nito para kwentuhan at palakasin ang loob niya.Nagkaroon din ito nang malaking ambag sa shelter. At noon ngangbiglang magkaproblema sa sponsor si Ally, nagvolunteer na itong pumalit kahit pa ayaw niya sana.But Shanna insisted. Hinayaan na lang din niya dahil aminin man niya o hindi, she needed help. Kahit na para na lang humaba lang nang kaunti ang buhay niya. Kahit na para na lang magtatapon ng pera ang kaibigan niya."Binisita ko sina Tita at Ky," sabi ni Shanna. Pati ang pamilya niya, inako na rin nito."How are they?" She asked."Okay naman. Improving si Tita. In fact, nakakakilos na siya sa bahay. And si Ky, ang tataas ng grades niya. Nakakaproud," sagot nito.Pilit siyang ngumiti. Dahil ang totoo, gusto na niyang umiyak. She missed her family. Andami niyang pagkukulang sa mga ito.Wala man lang si
"Do you want to tell me something, Ethan?"Sinundan siya ni Shanna paglabas niya. He rested his arms against the glass railings of the third floor. Mula sa taas, kita niya ang mga kaganapan sa bar sa ibaba.He and his friends don't mingle with strangers. Saka 'di rin naman sila mga bar goers talaga. Ginawa na lang nilang hide out ang private booth nila."Pakiramdam ko mayro'n kang gustong sabihin na hindi mo masabi," tinabihan siya ng pinsan niya. "Spill it, Ethan. Don't keep me guessing.""In this place, Shanna?" Aniya. Ni hindi nga sila masyadong magkarinigan.Besides, kung kakausapin niya ito, hindi ngayon na wala pa siyang patunay na may ginagawa itong kalokohan sa pera ng kanyang kompanya."Why not?" Sakto namang may dumaang bar attendant sa gilid nila. "Hey, excuse me, give us a booth, please?""One moment, Ms. Montenegro," tugon ng kinausap nito.He looked at his cousin.Shanna grew up close to him. Sa lahat ng ka
Three days lang siya sa ibang bansa pero pakiramdam ni Ethan, tatlong buwan siyang nawala sa dami agad ng natambak na trabaho niya.Andrea was disappointed na ginawa niya lang probinsya ng Pilipinas ang New York dahil sa balikan lamang na byahe. Pagdating nila ni Felicity roon ay araw na ng birthday ng kanyang ina. Then the day after, umalis na rin sila. Isa pa, bakit naman sila magtatagal doon kung hindi man lang nagawa ni Andrea na ngitian si Felicity kahit na peke lang? His poor girlfriend was very nervous the whole time.May jet lag pa nga si Ethan dahil sa mabilis na paglipat-lipat niya ng time zone. Pero pumasok pa rin siya sa opisina. He was never the person to take a meaningless rest when he had more important works to do. Gano'n ang pagpapayaman. Gano'n iwala ang sarili mula sa mga pangyayaring hindi na niya maba
"Shanna!" Hindi itinago ni Allison ang disappointment sa tinig niya dahil sa sinabi ng kaibigan.Naroon daw si Ethan kasama nito. Pero hindi pa ito pumapasok sa silid niya kasi ihinihingi pa ito sa kanya ni Shanna ng pahintulot."I'm sorry, Ally. Alam ko na nangako ako sa'yo," malumanay na paghingi ni Shanna ng paumanhin. "Pero maniwala ka, you and Ethan need this. You have to let go of the pain in your heart.""Hindi mo naiintindihan!" Mariin niyang sabi. Ayaw niyang magalit kay Shanna. Pero masama ang loob niya dahil hindi nito nirespeto ang kahilingan niyang 'wag ipaalam kay Ethan ang sitwasyon niya. "I have my reasons, Shanna! And they're valid. Now tell me, what would happen next after this? Ayoko ng guluhin ang buhay ni Ethan! I did not hide for so long just to show up to him when I'm about to die...""No, please. Don't always say that, Ally," pakiusap ni Shanna na nauna na namang umiyak kaysa sa kanya.Alam niyang mabuti ang inte
"Pabalik-balik na lang 'yan dito. Kailan mo ba haharapin si Mr. Montenegro?" Yanah asked her.She was referring to Ethan na nasa waiting area ng shelter at nagbabakasali na baka harapin niya ito."Let him be," sagot niya. "Walang humihingi sa kanya na gawin 'yan."Tumalikod siya para bumalik sa silid niya. Lalabas kasi sana siya kanina habang inaalalayan siya ni Yanah. Pero nang makita niya si Ethan, nagbago ang isip niya.Isang linggo matapos ang unang pagbisita nito roon kasama si Shanna, Ethan never missed a day in coming to the shelter. Araw-araw nagbabakasakali ito na haharapin niya ito. But Ally's heart was as hard as stone. Hindi siya nagpapatinag sa desisyon niyang 'wag magpakita kay Ethan.Kahit ang totoo
“Did I scare you?”“Not a bit,” Ethan denied.Nang magising si Ally, nakita niyang sakasubsob sa gilid ng kama niya ang nakatulog nang si Ethan habang hawak-hawak ang isa niyang kamay.He wasn’t kidding. He still loves her. Ramdam naman niya iyon. Kilala niya si Ethan. Hindi ito magsasayang ng oras magpunta roon araw-araw kung hindi siya importante rito. Ito pa rin ang lalaking minahal niya at iniwan two years ago.Iyong Ethan na handang suwayin maging ang mga magulang nito, ‘wag lamang siya mawala sa buhay nito.He was the same man who would move mountains just to be with her. Pero ito rin kasi &l
"I'm sorry, Ethan. I overslept," Felicity apologized to him when she arrived. He stood up and pulled a chair for her then gently planted a kiss on her cheek. "It's fine, Siti," he answered, returning to his seat. "So, why did you move our date to breakfast? You know I'm not a morning person. But don't get me wrong. I am not complaining," she said with a smile. Maybe she was just really curious. Mabagal siyang ngumiti. He was contemplating on his mind how to tell her that he already wanted to end things with her. "I know that smile, Ethan," nawala ang ngiti sa mga labi ng babae. For a moment, Ethan thought she appeared insecure. "