Share
Chapter 81
MeteorCometsGood morning peopleee
Kaugnay na kabanata
Binihag Ako ng CEO Chapter 82
ZEYM Hindi ako dumiretso ng uwi sa mga Shein. Sa bahay ko mismo ako umuwi. “Are we gonna stay here for awhile mama?” “Yes anak,” Tumingin ako sa likuran at nakita ang dalawang sasakyan na nakasunod sa akin. Lando at Henry. “Mauna ka na sa loob Kua, mama will talk to your titos,” sabi ko. Tumango siya at nauna nga sa loob na pumasok. “Why is he here?” tanong ko kay Lando at nginuso si Henry. “Best friend!” Agad niya akong niyakap pero nilayo ako ni Lando sa kaniya. “Ito naman,” reklamo niya kay Lando at inayos pa niya ang necktie niya na nagulo. “Bakit nandito ka Henry?” tanong ko. Nginisihan niya ako. “Sinasabi ko na nga ba na hindi nawala ang ala-ala mo e,” Inirapan ko siya. “Ahh-I’m here kasi nakita ko ang sasakyan ni best friend number 1 na papunta dito,” aniya sabay tingin kay Lando “Bakit ba kahit konti hindi nagbago iyang itsura mo?” nayayamot na tanong ko. “Bakit? Gwapo pa rin naman ako ah?” sabi niya. “Gwapo? Saan banda?” sabi ko. Natawa siya at natawa na rin ako
Binihag Ako ng CEO Chapter 83
ZEYM “Morious. Biktima ng human trafficking,” ang basa ni Henry sa data na nakuha niya. Tumingin siya agad kay Lando. “What? It was your doing?” tanong ko sa kanilang dalawa. “Sa dami ng mga taong dinala namin sa Spain noon, hindi ko na matandaan kung sino-sino sila,” sabi ni Henry. “Pero hindi ba ang mga taong biktima ni Lucio dati ay inuwi ni Rachelle sa Pinas at binigyan ng pangkabuhayan?” tanong ko “Pero may ibang naibenta sa ibang negosyante na hindi na namin alam kung buhay pa ba o patay na,” Lando Kung ganoon itong Morious na ito ay naibenta sa isang negosyante na siyang may pakay kay Elizabeth? “Sa itsura niya, sa tingin ko ay maganda ang naging buhay ng Morious na ito sa kamay ng napagbentahan sa kaniya,” sabi ko. “Pero sino ang nakabili sa kaniya?” tanong ko. “At bakit si Elizabeth ang puntirya?” “Dahil isang Marin si Elizabeth?” hindi siguradong sabi ni Henry and it makes sense. “Pero bakit nga siya? Alam ng lahat na si Rachelle na ngayon ang may-ari ng yaman ng Ma
Binihag Ako ng CEO Chapter 84
ELIZABETH Nasa isang mall ako, hinihintay ang taong uhaw na uhaw na makilala ako. “Ate, ayos ka lang?” napahawak ako sa earpiece nang marinig sa kabilang linya si Rachelle. “Oo,” “Ate, palapit na sila sa gawi mo,” aniya. “Rachelle, hindi naman alam ni Sico ito, hindi ba?” “Hindi naman ate. I made sure of that,” “Salamat,” Not so long ago, Michelle confessed to me what happened. Nagulat nalang ako nang bigla siyang lumuhod at umiyak sa harapan ko. Only to find out that she was threatened by this rich man na gusto akong makilala. Alam ko na kung bakit biglang nagalit si Kua sa akin. Nagpupuyos ako sa galit matapos kong malaman iyon. Mabuti nalang at nasa kay Zeym na siya, ng sa ganoon, hindi na siya malapitan pa ng mga taong maaaring magpahamak sa kaniya. “Miss Elizabeth,” napatingin ako sa lalaking umupo sa harapan ko, kung hindi ako nagkakamali, ang lalaking ito ay si Morious. “It’s nice to meet you,” “Hindi ako magpaligoy-ligoy pa, nakipagkita ako para sabihing tantanan ni
Binihag Ako ng CEO Chapter 85
ELIZABETH Hinatid nga ako nitong Morious na ito sa bahay. Pero sa kotse palang, dinadaldal na niya ako pero hindi ko siya pinapansin dahil gusto ko siyang suntukin sa ginawa niya kay Kua at kay Michelle. “Alam kong sinumpa mo na ako,” “Oo. No’ng nakaraan pa,” Nakita kong lumabi siya. “I’m sorry,” sabi niya. “Hindi madadala ng sorry niyo ang trauma na binigay niyo sa anak ko. Ako sana ang nilapitan niyo at hindi ang bata. Kung alam mo lang, naggagalaiti ako na patayin kayo.” “Lapitan? Then how can we do that?” aniya sabay nguso sa mga armadong tao na nasa harapan. Sa gitna non, nakita ko si Sico na bitbit si Rit at Rachelle. Sa gilid pa nila, nakita ko si Rico na bitbit si Altou. “Sige nga, tell me… Paano ka namin malalapitan kung ganiyan kahigpit mga bantay mo sa paligid? Saka ka lang naman namin nakausap dahil ikaw ang kusang nakipagkita sa amin,” sabi niya sa akin. Napabuntong hininga ako at lumabas ng sasakyan. “Miss Elizabeth, ang napag-usapan natin. Huwag mo sanang kalim
Binihag Ako ng CEO Chapter 86
ELIZABETH “Mama, oya—" Humiga ako sa puzzle mat at tinabihan ang anak ko. “Namiss mo si kuya, anak?” hinaIikan ko ang noo niya at umibabaw naman siya sa akin. Kami lang dalawa sa bahay and as for Michelle, kahit na nagtapat siya ng ginawa niya, hindi ko siya ulit kaya pang pagkatiwalaan. Walang second chance sa akin kapag anak ko na ang nadadamay. Oras na ginawan mo sila ng mali, tatanggalin ko sila agad sa buhay namin. Hindi ako mangingiming gawin iyon kahit kadugo ko pa. “Oya—mama,” “Mama missed kuya too, Rit,” Wala si Sico ngayon. Nandoon siya trabaho at naiintindihan ko kung hindi siya madalas sa amin dahil nandoon pa si Zeym sa kaniya. Basta, maayos naman kami. Iyon lang ang mahalaga. “Oya,” napatitig ako sa anak ko. Mukhang gaya ko ay miss na rin niya ang kuya niya. Maya-maya pa ay may nag doorbell sa bahay. Kinarga ko si Rit at lumabas kami. Anong oras na ba? Hapon na. Sino namang bibisita sa amin ganitong oras? Pagbukas ko ng pintuan, mukha ni Kua, Zeym, at Henry a
Binihag Ako ng CEO Chapter 87
ELIZABETHWhile Zeym is busy playing with the kids, ako naman ay nilapitan si Henry. Nang sulyapan niya ‘ko, nakita ko ang pagngiti niya.“Kamusta?” tanong ko.“I am fine,” tipid na sagot niya.I am fine. I don’t know why pero hindi ko alam ano ang sunod na itatanong ko para lang makapag-usap kami. Napaisip tuloy ako kung nagkaroon ba ng gap sa pagitan namin.“You look pretty,” napakurap-kurap ako sa sinabi niya.Napakamot siya sa batok niya at nag-iwas nang tingin.“Awkward ba?” natatawang tanong ko.Tumawa rin siya at saka pa humarap sa akin habang nakaupo. Mukhang gaya ko ay hindi rin niya alam paano simulant ang pag-uusap namin.It’s been long since we talk. Maliban sa naging busy ako sa pag-aalaga sa pamilya ko, him alone is busy too.“Para tayong sira. Why we felt this e matagal naman tayong magkakilala na,” sabi ko.“Yeah but it’s really different now,”Ngumiti ako at tumingin sa mga bata. Indeed. Hindi ko lang napapansin siguro pero tama siyang may nagbago nga.“Dati, I ought
Binihag Ako ng CEO Chapter 88
SICO Pagdating ko sa bahay, mukha ni Zeym ang una kong naabutan. Hindi ko alam kung paano ko siya babatiin, dahil bago ako pumunta dito, nasabi na sa akin ni Rico ang lahat. She was crying when I get here. Nakayakap sa kaniya si mama at kapatid kong babae na si Harmonia. Hindi ko tuloy alam paano siya titignan. I truly love her, hindi ko lang alam bakit biglang nawala ang pagmamahal na iyon. Sinubukan kong hawakan at hanapin ang bagay na iyon, hindi ko aakalaing nabigo akong mahanap iyon muli. Walang kulang kay Zeym. She’s perfect. Nagkamali ako kaya nahihiya akong harapin siya. “Hi,” she smiled. “Zeym,” “Si Kua, iniwan ko muna sandali kay Eli.” Ang sabi niya sa akin. “Gustong sumama ni Kua sa akin papuntang Spain pero kailangan ko munang kausapin si Eli doon. Magbabakasyon kaming dalawa ng anak ko.” Nakatitig ako sa mga mata niya, tinitignan ko kung galit ba siya o hindi. I see this coming. Mahal na mahal siya ng anak naming si Kua gaya sa kung paano niya rin ito mahalin. “
Binihag Ako ng CEO Chapter 89
SICO I will sleep this night with peace in heart. Nakahiga sa ibabaw ko si Eli at katabi namin ang dalawang anak namin. “Are you okay now?” tanong niya “Why aren’t you ask something?” “Because I don’t want to force you on telling me the things you’re not ready to share yet,” Naisip ko ang mukha ni Zeym kanina. The fact that Kua is here, alam kong nagkita na sila. “Zeym finally let me go,” ang sabi ko. Hindi siya gumalaw, nanatili lang siyang nakahiga sa dibdib ko. “I feel bad that I caused her so much pain. Hindi ko maiwasan that at the end of the day, ako pa rin pala ang iniisip niya.” “What do you mean?” tanong niya “Magfa-file siya ng annulment.” Napatingin si Eli sa akin, at tinitigan ako sa mga mata. “I asked her anong magagawa ko para makabawi, wala siyang sinabi. Am I cruel to her?” this is bugging me. Matapos akong titigan ni Elizabeth, humiga siyang muli sa dibdib ko. “Sico, if you feel bad, guilty, or what about what happened, it’s all because you’re human. At si
Pinakabagong kabanata
