"Here, drink this," wika ni Ate Kim sabay bigay sa akin ng gamot at tubig.
Tahimik kong kinuha ang isang baso ng tubig at ang gamot. May kaunti akong sinat dahil naulanan ako kahapon. Pagkatapos kong mainom ay muli akong bumalik sa paghiga at pumikit.
"Do you want something, Mich?" Mahinang tanong ni Ate.
"Wala," I replied.
Naramdaman kong umalis siya sa pagkakaupo. Narinig ko ang pagbukas at pagsarado ng pinto.
I sighed heavily. Muling pumasok sa isip ko ang nangyari kahapon sa ilalim ng ulan. Aziel kissed me in front of Ate Kim and Rain. After that, I didn't know that I lost my consciousness. Nagising na lang ako at masyado nang malalim ang gabi.
I felt like my world turned upside down. After all the days I kept on thinking that it was her, in the end, it wasn’t. I felt a hallow thing inside my stomach when I met Ate Kim’s eyes. I don’t know what to feel. I am feeling anxious to the fact that it wasn’t her.Pero sino? Kilala niya ‘ko!“Oh, Mich? Ayos ka lang? Bakit ka namumutla?” Tanong niya nang makalapit siya sa akin.Hindi ako nakaimik.Hinawakan niya ang balikat ko at bahagya akong niyugyog.“Hoy, ayos ka lang?”Lumunok ako at binigyan siya ng kaunting ngiti kahit pa ramdam ko ang panginginig ng aking mga kamay.“O-oo naman.”Kumunot ang kanyang noo. “Sure ka? Bakit mukha kang nakakita ng multo? Medyo namumutla ka pa. Ayos ka lang ba talaga?”Sa totoo lang hindi ko alam. Para na ‘kong mababaliw. Kahit ilang beses kong isipin kung sino man itong tao na panay tawag sa akin ay wa
“Handa na ba ‘yong mga gamit mo?” Tanong sa akin ni Ate Kim.Tumango ako at tinali ang mahaba kong buhok. “Yes po.”“Hintayin mo na lang ako sa baba, Mich. Magbabanyo lang ako saglit.”“Okay!” Sigaw ko atsaka sinukbit ang aking backpack. Ilalagay ko na sana sa loob ng bulsa iyong cellphone ko nang makatanggap ako ng mensahe galing kay Aziel.Aziel:Good morning, love. Sunduin kita?Ako:Hindi na kailangan. Magkikita rin naman tayo sa bus, eh.Aziel:Okay po. I miss you na po. :(Umiling ako at natawa. In-off ko ang aking cellphone at nilagay sa aking bulsa bago bumaba papunta sa ground floor.Today is a Saturday and Miss Jean Escalante planned for a team building or more like “gala” with the band members. I can’t hide my excitement knowing that we will go to Sabin Resort. Masaya ako dahil pinayagan ako nina Mama at Papa. At ito rin ang
“You okay, classmate?” Tanong sa akin ni Keith. Inabutan niya ‘ko ng maiinom pero tumanggi ako. I sighed heavily. “Oo naman.” He crinkled his nose. He opened his in-can soft drink and drank it. “You know, there are times that we need to pretend that we are okay. And there are times that we need to be vulnerable. We must acknowledge that we are in pain and we are weak. You said that you’re okay, but your actions say it otherwise.” Sumimangot ako at nilingon ang mga kasamahan na naliligo sa pool. Mula rito ay nakita kong nakaupo sa sulok ng pool si Aziel. Nang mahuli niya ang tingin ko ay agad akong umiwas ng tingin sa kanya at hindi ko sinasadyang mailipat ito kung nasaan man si Rain. Kausap si Miss Jean at Aaliyah. Siguro ay nag-uusap na sila para sa gagawin naming activities mamaya. Sumandal ako sa upuan atsaka lumingon sa kanya. “Hanggang ngayon kasi ay nalilito pa rin ako. Ayaw ko talagang may masaktan.” His brow arched. “Oh, akala ko nakap
Isa isa kaming binigyan ng shot glass ni Roi. Nakangiti siya at mukhang nag-e-enjoy pa sa nangyayari ngayon habang pinagpapasa-pasahan namin ang inumin na tinimpla niya kanina. Nakanguso siyang ginagala ang tingin sa amin habang iniikot-ikot ang kanyang baso.“This question is for. . .”Napalunok ako sa kaba nang dumaan sa akin ang kanyang mga mata. Ang weird ng never have I ever game namin dahil hindi kaming lahat ang sasagot. Hindi ba kapag never have I ever, lahat sasagot? Ngumuso ako at tinitigan ang shot glass na may lamang alak. Siguraduhin lang talaga nila na pagkatapos ng laro ay walang aalis na myembro sa bandang ito.“Seb, never have I ever. . . dated someone older than you?”Nag-angat ako nang tingin at nilingon ang tahimik lang na si Sebastian. Nag-angat siya ng tingin kay Roi at nagkibit balikat.“I have.”Umawang ang labi ko pati na rin ang ibang mga kasama namin. Kahit si Miss ay nanla
I put the little box inside and closed my drawer immediately when I heard a knock on my door. I grabbed my phone and my sling bag before I opened the door. Bumungad sa akin ang iritadong mukha ni Anna. Natawa naman ako atsaka hinila siya palabas ng boarding house. Minsan din talaga ang iksi ng pasensya niya.“Ano na namang problema mo?” Tanong ko.Ngumuso siya. “Ang tagal mo,” aniya at nilahad sa akin ang isang papel.Tumaas ang kilay ko. “Para saan ‘yan?”Nagkibit siya ng balikat. “Galing kay Gwen. Sabi niya ibigay ko raw sa ‘yo. Kanina pa kita tine-text, ah. Bakit di ka nagrereply?”I chuckled. “I changed my number, Anna.”Umawang ang labi niya atsaka hinampas ako. “Walang hiya ka! Bakit hindi mo sinabi sa akin? Kanina pa ‘ko naghihintay sa baba.”Umirap ako. “Pwede mo naman akong ichat, ah!”Kinuha ko muna ang papel atsaka t
Kasalukuyan kong inaayos ang mga gamit na kailangan kong dalhin sa boarding house. Iniisip ko pa kung dadalhin ko ba study table ko o huwag na lang. Maybe I’ll just order a foldable table online. I am occupied on putting my toiletries inside a bag when my phone rang. I stand in front of my circular mirror while tying my long black hair before picking up my phone.My forehead creased when I received an email from him. I sighed before opening his email. My breath became uneven, and my chest started to feel heavy. My emotions were a mixture of sweet and sour the day he left me without a single word. I thought it was all okay. I thought that my choices were right, but it turned out to be my nightmare.Choosing him wasn't right.Choosing him crashed my core.My back fell on my bed. I stared at the ceiling, and all the memories we had flashed like a movie. A lone tear escaped from my eyes, and later on, it became a waterfall. I bit my lower lip and tried
That night, he kept me away from Aziel’s vision. Nagtago kami sa may malaking halaman habang yakap yakap niya ‘ko.“It’s okay. I’m here, Miona,” bulong niya.I can’t say a word. Kahit ilang beses kong punasan ang mga luha ko’y pumapatak pa rin ang mga ito. Alam kong wala kaming relasyon. But seeing him kissing someone else broke my heart. At naiinis na rin ako sa sarili ko kung bakit ko nararamdaman ito. I was so stupid because I pushed him away. At ngayon na may kahalikan siyang iba, mag-iinarte ako ng ganito?!“Rain, let me go,” I whispered.“Ayaw ko.”“Please, let me go. Ayaw kong makita niyang iniiyakan ko siya.”I heard him sighed and loosen his embrace. Pinunasan ko ang aking luha at sinubukan na magpakatatag. I tried so hard. But my tears were traitor. Muli akong niyakap ni Rain nang mahigpit. Kinagat ko ang aking ibabang labi para hindi makagawa ng in
“Naging impulsive ka na rin ba, Maven Keith?” mahina kong tanong sa kanya.May ilang minuto ang lumipas bago niya sinagot ang tanong ko. Nakatitig lang siya sa akin at para bang tinitimbang niya ang kanyang sasabihin.“Sa mundong ito Michelle Raye, hindi ako naniniwala na lahat ng tao hindi dumaan sa pagiging impulsive. But you know what? Being an impulsive is a good thing, too.”Kumunot ang noo ko. “What? Why?”Huminga siya ng malalim at nginuya muna ang kanyang kinakain. “Because you will learn from it. Hindi ba sabi nila, kapag nagkamali tayo doon tayo natututo. Noong mga panahon na naging impulsive tayo, sure naman ako na sa ikalawang pagkakataon hindi na ganoon ang gagawin mo, ‘di ba? You will learn how to be cautious and weigh things first before jumping to a certain situation.”Ako naman ngayon ang napahinga ng malalim. He got a point. Muli kong pinunasan ang luha ko nang pumatak itong mu