"Fari babe!" I heard Lunox shouting my name outside my room.
I just rolled my eyes then I continued to fix my uniform in front of the mirror. I tucked-in my white long-sleeve polo in a black high-waisted mini skirt then fixed its black necktie.
"Fari babe!" sigaw ulit ni Lunox nang tuluyang makapasok sa kwarto ko. "Let's go na!"
"Kalmahan mo nga babae!" sabi ko sa kaniya at kinuha ang black blazer na name plate ko at kukumpleto sa uniform ng Vheriah High University.
"Tara!" I just said then I get my bag and headed outside my room.
"Ma, we'll go na!" paalam ko kay Mama nang mamataan siya na nakaupo sa sofa, sipping her coffee while reading some newspaper.
"Take care of yourselves okay? Goodluck on your first day." Then she smiled.
"Yes po Tita Ferlie," Lunox replied. I just smiled and nodded at her.
Ilang minuto na kaming naglalakad ni Lunoxair papuntang VHU since walking distance lang naman 'yon mula sa aming apartment. Hindi naman nakatiis si Lunox na manahimik sa isang tabi kaya siya na ang bumasag sa katahimikan namin.
"Ang tahimik mo naman Fari babe?" saad niya at mariing nakatitig pa sa mukha ko.
"What do you want then? Magsisisigaw ako rito?" I fired back.
"Pwede rin... blockmate mo kaya si Rednax Lavrico," she teased me.
"Whatever Lunoxair!" Ibinaling ko na lang ang atensyon ko sa dinadaanan namin.
Paulit-ulit na lang siya sa pag-asar sa 'kin na kaklase ko nga raw si Rednax Lavrico. Sikat ang mga Lavrico dahil sa kompanya nilang LVO Company na malago sa industriya. Pero hindi naman big deal sa 'kin na blockmate ko siya.
"Does his friends kaya were also enrolled here?" she asked out of nowhere. "You know Rednax, Javin, Vale, Khaleed," she added as she enumerated the four.
I just rolled my eyes.
Bakit ba paulit-ulit siya sa mga 'yon? Ang big deal naman talaga 'ata na rito sila nag-college sa VHU imbis na sa Dylanic Real Academy na nasa kabilang city kung saan talaga sila nakatira.
Javin Moredo is the son of the owner of the Moredo Medical Hospital.
Vale Nadija is the owner's son of the Nadija Fly Airlines.
Khaleed Esgarra came from Esagarra Group of Companies.
Kilala lang naman ang bawat company nila sa Asia, especially the LVO Company which is on the 3rd spot where it's Rednax Lavrico's family. But I heard that the 1st and 2nd companies on the Top 10 Successful Companies list are still anonymous.
Kaya sa kanilang apat ay si Rednax Lavrico ang pinakasikat. Naanunsyo na rin naman kasi na magiging tagapagmana siya ng LVO since ang kaniyang Ate ay isang modelo.
Bakit ko alam ang mga 'yan? Paanong hindi ko malalaman, e, laging laman sila ng mga balita.
"We're here! Omy!" she exclaimed as we reached the university.
Nandito na pala kami. Kung saan-saan na naman napadpad ang utak ko.
"Goodluck and have fun Lunox," I sincerely said to her.
"Of course Fari babe. You too okay?" she replied.
I just smiled and nodded at her then we headed inside until we separated ways.
College of Architecture
Since, wala pa akong kakilala rito, I just directly went to our classroom. Wala rin akong ga'nong kakilala na high school schoolmates ko dati dahil hindi ko talaga ugali na makihalubilo, only Lunox I got to know during that time.
Pero nakikipag-usap naman ako kahit papa'no pero hanggang do'n lang 'yon. Pero 'pag kay Lunox, ewan ko ba sa babaeng 'yon at naging ganito kami kalapit sa isa't-isa.
And to my surprise, halos lahat ay nandito na sa classroom. May mga naghaharutan, hampasan, daldalan at 'yung iba naman ay may mga sariling mundo.
Sinuri ko muna ang mga mukha nila at wala akong blockmate ngayon na kaklase ko dati. Maybe they're in other section?
I just shrugged at the thought.
I looked for a vacant chair. Hindi ko pa alam kung saan uupo dahil magulo pa at kung saan-saan pa pumupunta 'yung mga ka-blockmates ko.
Nagpatuloy ang gano'ng eksena hanggang sa may pumasok mula sa likurang pinto ng classroom. Isang matangkad at maputing lalaki ang naglalakad mula ro'n.
I looked at him for me to know that he's Rednax Lavrico.
I can see some of our blockmates scoffed and did some murmurings but he just ignored them all and walked cooly to a vacant seat at the back.
Ang kaninang ingay at gulo ay napalitan ng isang napakatahimik na paligid simula ng makarating siya.
Pa'no ba namang hindi tatahimik? Nandito lang naman ang pinakasikat na tagapagmana ng LVO Company at blockmate pa namin!
And here I am still standing in the front door! I automatically moved and went to a vacant seat I saw first.
"Sorry, reserved na," a girl said and put her bag on the chair. I just went to the next vacant seat I saw and went there.
"It's occupied Miss," a boy said and when I looked at him, I saw him looked at me from head to foot then he licked his lips as he smirked at me.
What the hell?! You pervert! Kapag ako hindi nakapagpigil... ewan ko na lang! Unang araw pa lang, labasan na agad ng tunay na kulay? Hindi ba pwedeng makipagplastikan muna?
"What's going on here?!" Suddenly a girl appeared. I looked at her but she just rose an eyebrow at me.
"She'll take the seat but I already said that it's occupied." The boy shrugged his shoulders and he winked at me.
The hell! Makati 'ata mata nito, sarap dukutin!
"He already said that it's occupied, so get lost!" the mean girl said and rolled her eyes at me. She went to her seat and the girl behind her followed.
Nagtitimpi akong 'wag sabunutan ang babae, attitude ang isang 'to! Ayoko pa naman sa lahat ay 'yung pinapakitaan ako ng hindi maayos na pakikitungo kahit maayos ko namang kinakausap.
"My seat beside me is unoccupied," a baritone voice echoed.
I looked at the back and Rednax's black tantalizing eyes met mine.
My heart skipped a beat.
Hindi ko alam kung anong mayro'n sa mga mata niya pero hindi agad naalis ang tingin ko ro'n.
"Sit here," he cooly ordered me.
I blinked how many times then I swallowed hard. What happened?
Ang kaninang tahimik na atmosphere ay mas tumahimik pa nang magsalita siya. Para bang may parada ng mga anghel at ang magsalita ay magkakasala, o talagang wala lang silang lakas-loob dahil isang Rednax Lavrico ang narito na kasama nila.
I just shrugged then I went beside him.
"Thank you," I simply said but he didn't replied.
I can see in my peripheral view that the mean girl earlier was staring at me. I stared back at her and rose an eyebrow like what she did to me earlier. She just rolled her eyes and looked away.
I smirked.
Serves you right! Attitude mas'yado!
Maya-maya ay may dumating na ring professor kaya natuon na ang mga atensyon namin sa harap at wala nang nangahas pa na magsalita.
Expected naman kung anong ginagawa sa unang araw ng klase. The introduce yourself part ng bawat isang estudyante. Hindi rin mawawala ang index card at 1x1 picture. Buti na lang ay hindi ko nakakaligtaan 'to.
Pero hindi ako mapakali sa kinauupuan ko. Hindi ko alam kung bakit. Nang napagtanto ko kung bakit bigla akong hindi naging kumportable ay dahil sa isang pares ng mga mata na nakatitig sa 'kin.
Ramdam ko rin ang mabilis na tibok ng puso ko. Kaya buong lakas kong nilingon ang katabi ko na mariing nakatitig sa 'kin.
I was stunned at the moment our eyes locked again. He's staring at me intently and I noticed recognition in his eyes.
Hindi ko kinakaya ang intensidad ng mga titig niya kaya ako na lang ang nag-iwas ng tingin at ibinaling ang atensyon sa kaklaseng nagpapakilala sa harapan.
I can still feel my heart hammering fast.
What was that?
Pero bakit gano'n? Kung makatitig siya ay para bang kilala niya ako?
I mentally shook my head. Imposible mangyari 'yon dahil ngayon ko lang naman siya nakita at nakatabi ng personal.
Hindi ko na namalayan ang mabilis na paglipas ng oras dahil lunch break na pala. Puro pagpapakilala lang ang ipinapagawa pero hindi ko pa rin maiwasan na hindi isipin ang napapansin ko sa lalaki.
"What the hell Farisha Venataxia?! For real?!" Lunox exclaimed as I told her what happened earlier. Maliban nga lang sa nangyaring titigan namin ni Rednax kanina.I just gave her a nod while we're eating our lunch here at the cafeteria."Whatever!"Patuloy lang siya sa pagbibigay malisya sa ginawa ni Rednax kanina kahit wala naman akong pakialam do'n.Bakit ba gano'n? Porket napakitaan lang ng kabaitan ay nabibigyan agad ng malisya. Hindi ba pwedeng sadyang matulungin lang 'yung tao? Kaya marami ang nagiging assumero't assumera dahil sa agad-agad na pagbibigay malisya sa maliliit ng bagay.Napatigil ako sa pag-iisip dahil sa pag-usbong ng ingay sa cafeteria.But later on, a group of men caught my attention since I'm facing the entrance of the cafeteria from my se
"It's good to see you again," he suddenly said and he stared at me intently, with recognition visible in his eyes again."H-Ha?" I uttered confusingly and I even stuttered! "Do I know you?"I saw pain crossed his eyes but he immediately changed it back into a serious one."Nevermind," he just said then he gave me a smile.Pa'no nga kasi mangyayari na kilala niya ako? Unang beses pa lang ang pagkikita namin ngayong araw kaya pa'nong magaganap 'yon?Matapos ang paggamot niya sa 'kin ay sabay kaming bumalik sa classroom. Bakas naman ang mga mapanuring tingin ng mga blockmates ko habang sinusundan nila ang mga galaw namin ni Rednax pero binalewala ko na lang 'yon.Ma-issue lang talaga ang mga isip nila. Kaya hindi na rin ako magtataka kung pag-usapan man nila ako ng lingid sa kaalaman ko.I just shrugged the thought away. Gan'yan naman ang mg
"You did that to Harry?" I asked him."Don't lie to me," he repeated, ignoring my question.Mariin akong napabuntong hininga nang mapagtantong hindi niya muna ako titigilan hangga't hindi ko nasasagot ang tanong niya."Answer me first. You did that?" taas-kilay kong tanong at pinipigilan na hindi mainis."Yes. Now tell me the truth," he quickly answered with his eyes lingered on mine."It's just them again. They blindfolded and dragged me to that old place. They're with five men... and left them with me," saad ko na parang nagsusumbong at nakatitig sa mga mata niya.Hindi ko alam pero parang hinihigop na naman ako ng mga mata niya at ayaw maalis ng titig ko ro'n.Pero sandali? Bakit ba kailangan niya pang malaman? Ano naman ang gagawin niya?"What?!" he exclaimed. "What did they do to you? Did they touched you?!"
"What happened?" Mr. Esperanza asked, the College of Architect Counselor.Napabuntong hininga ako habang nakaupo dito sa loob ng counseling office.Kinabukasan ay ito ang bumungad sa 'kin. Pagkapasok na pagkapasok ko pa lang ay agad na akong ipinatawag sa office pero hindi lang naman ako.So here we are right now... Arabella, Charice, Harry and the five men they're with yesterday."She attacked them Sir," agad na pagsumbong ni Arabella at dinuro pa ako mismo."Opo Sir, kitang-kita namin," Charice seconded her statement.I just rolled my eyes at the two. The audacity of these bitches!"They're the one who started this," I directly said."W-Wala akong kinalaman d'yan!" agad na pagtanggi ni Harry.Nahiya naman ako bigla sa kaniya. Bakit parang bigla na
Mabilis lang na lumipas ang isang buwan bilang freshmen namin sa VHU. Akalain mo 'yon? Isang buwan agad ang lumipas parang kailan lang ay kinakabahan pa kaming pumasok ni Lunox."Set na tayo oh!" Javin exclaimed.Vacant namin ngayon kaya nandito kami sa cafeteria para magpalipas oras. Kasama namin ni Lunox ang feeling F4 dahil free time din naman daw sila ngayong oras.Himala rin kasi na magkakasabay ang mga free time namin, kaya sama-sama kami ngayon.Lunox and I got the chance to be with them because of Rednax. Natigil na rin ang gulo sa pagitan namin nila Arabella. Wala naman talagang gulo kung hindi dahil sa kaniya.Yes, Rednax and I became friends eventually. Pati sila Javin, Khaleed and Vale.I don't know... I just found myself being comfortable whenever Rednax is around me."Uy baka
"Damn you Rednax!" I hissed in front of a mirror here inside my room.Hindi ko alam kung paano pa 'ko nakauwi nang wala sa sarili matapos 'yon!Argh! That was fast! Shit!Nang magsawa kakamura kay Rednax sa salamin ay basta na lang akong humiga sa kama at napatulala sa kisame. I remembered what happened a while ago."Stop," sabi ko nang makabalik ang ulirat ko.I looked at Rednax, amusement was still visible in his eyes. Namumungay ang mga matang nakatitig sa 'kin.I gulped."I need to go home," agad na sabi ko at saka dali-daling tumayo nang hindi nakatingin sa kaniya 'tsaka umalis sa lugar na 'yon."Farisha!" Rednax called me but I didn't looked back. I just did a halfway run to get away from him.Damn! My heart's beating so fast!
"REDNAX?!" I heard Lunox exclaimed.What?Tiningnan ko ang lalaki at nanlaki ang mga mata ko nang makitang si Rednax nga ang 'yon! Tumayo ito mula sa pagkakatumba at pinagpagan ang sarili.Shit!Gusto ko pa sanang lumapit sa kaniya para tulungan siya pero pinigilan ko ang sarili ko. Pinatili ko lang kalmado ang sarili kahit nagsisimula ng magwala ang kaloob-looban ko nang tingnan ko lang siya."Anong ginagawa mo rito?" I calmly asked.Kita ko ang pamumula ng kanyang kaliwang pisngi kung saan ko siya nasipa. Nang hawakan niya ito ay bahagya siyang napangiwi kaya pati ako ay napangiwi sa isipan ko."I just want to talk," he managed to say as if he's not hurting."Ikaw naman kasi Rednax! Bigla-bigla kang sumusulpot! Ayan tuloy!" sunod-sunod na asik sa kaniya ni Lunox."Ano'ng pag-uusapan natin?" kalm
Lulukutin ko na sana 'yung papel kung saan ko iginuhit ang mukha niya nang pigilan niya ang braso ko."What are you doing?" Rednax asked.Nang makita kong nakuha ng atensyon niya ang sketch pad ko ay agad kong itinaob ito para hindi niya makita pero alam kong huli na 'yon.Gamit ang isang niyang kamay ay kinuha niya ang sketch pad. Wala na akong nagawa pa nang makuha niya 'yon dahil hawak niya ang braso ko at mas matangkad siya sa 'kin.He stares at the sketch."Is this..." he trailed off then he looked at me before continuing to ask his question. "Me?" he asked without blinking as he stares at my eyes intently.I looked away because I can't stand staring at his intense eyes. And damn! I can feel my heart starting to race!"O-Of course not!" I denied.Napa