Shiro"Faster! Walang pa bagal-bagal! "Walang magpapahinga at lalong walang hihinto sa paghakbang ng mga paa. " Even though it was an open field, Prof. Wyatt's voice thundered throughout the whole place. "Another lap!" he yelled. I felt my feet getting numb as I continued moving. Hinihingal at naka-awang ang aking labi upang maka-kuha ng hangin. Kakaumpisa pa lang ng klase ngunit ito agad ang bumungad sa aming lahat. Kaya pala ang iba kong classmate ay dismayadong dismayado ng makitang pumasok si Prof. dahil alam nila na ito ang ipagagawin niya. Bahagya kong tinaas ang pants na nalalaglag na dahil sa aking pagtakbo. I think I can no longer make it. Ubos na ubos ang energy ko! This... is the reason I'm losing weight!Unti-unti akong humina sa pagtakbo at handa ng mamahinga ngunit biglang sumigaw ulit si Prof. Na ikinagukat ko."50 push ups for those who can't make 20 laps!"
Shiro"Leora..." I uttered. I closed my eyes and opened them again, wondering if I was dreaming or hallucinating. Leora is really awake?! "You're awake!" I said, happily. She giggled and took the apron off. "I'm awake!" Pag-uulit niya. "Na miss ko ang french fries— nakaka pagod pala matulog." I was shocked when I woke up and found Leora in the kitchen. She was finally awake, thank God.Agad ako lumapit sa kaniya at pinag-aralan ang buong katawan.Halos isang linggo na nakaratay sa kama si leora at medyo nangayayat siya. Siguro kailangan ko ng gawin ang mga tinuro ng luto sa akin ni Uno— and Nero. Isang beses rin ako naturuan ni Nero noong unang pagkikita namin sa silid nila.Great, I should make delicious meals for Leora and for her fast recovery. "How was the fear test? Bakit raw inabot ka ng ganon ka tagal?" I ask worriedly.Naglikot ang kaniyang mga mata na n
ShiroPangalawang beses na tumunog ang bell ng school. Dali-dali akong lumabas mula sa abandonadong kwarto at kaliwa't kanan ang aking tingin upang masiguro na walang makaka kita sa akin. Good thing at walang takong ang aking sapatos kaya hindi lumilikha mg ingay tuwing lumalapit sa sahig.Nang makarating ako sa ikatlong palapag ay nasakasalubong ko si proft wyatt na paakyat. I slightly bowed my head and greeted him as a sign of respect. And Prof. Wyatt slowly stopped from walking. "Good morning, proft." Pinagkatitigan niya ako na tila may inaalam sa akin. I was breathing heavily and I felt my heart was pounding so hard. Sabi na nga ba ay hindi babay sa akin."Do not run in the hallway, Ms. Taranza." He said I nodded and was about to leave, but he spoke again. "And by the way... ang ganda ng hair style mo." Nagulat ako sa sinabi niya. Parang gusto mo rin, Sir?Tumango ako at ngumiti, sinukbit ko pa sa
ShiroNo one can tell who you will become if the hatred, fear and madness conquer your whole system. It can wake up the demon sleeping inside your mind and start to get vengeance that can hurt someone, physically and emotionally. Although physical pain can heal, wounds can leave a mark, but emotional pain can be remembered even centuries later. Once a heart gets hurt, it will remember every little detail until it stops beating. They say you need to get rid of the demon inside you, but the truth is you just need to control it. Because people are naturally born evil. I understand Tuazon's situation and I understand him being impulsive at that time. I understand why he wanted Everly gone, but even though I convinced myself that I understood him, it doesn't change the fact that what he did was wrong. May mali si Everly at kailangan niyang pagbayaran iyon ng tama, kailangan niya rin mag dusa at hindi lang kama
Shiro"Sure ka shiro?" Gulat na tanong ni Leora. Tumango ako, inilabas ang card mula sa bulsa at pinakita sa kanila.Hindi sila makapaniwala habang nakatingin sa card na nasa kamay ko."I didn't know who is Athan was, so I kept it. Uh, here." Inabot ko kay Uno ang card at dahan-dahan niya itong kinuha. Mukhang hindi pa siya makapaniwala na nasa akin ang card niya. "Ikaw pala si Athan, nice name." Pilit akong tumawa.Tumango-tango siya sa akin. "Thanks, really, thank you so much. This card has a big responsibility. Hindi ko alam kung ano ang gagawin sa akin ni tanda kung malalaman niya na nawala ito. ""Siguro ingatan mo nalang sa susunod." Paalala ko.Tumango siya sa akin at bahagyang ngumiti bago sila tuluyang umalis kasama si Leora at pinuntahan si Prof wyatt.Kinabukasan ay sabay kaming pumasok ni Leora dahil may gaganapin nana
Shiro Leora and I immediately went to our room after the game. She went silent from the time she saw and ate the doux bread up until now. I don't know what is running through her mind right now, but I hope she's not thinking of some bad stuff. I put my bags on the couch and faced her. She was currently in the kitchen drinking some cold water.I took a step closer to her and folded my arm across my chest."Can you explain it to me now? "Anong nangyari kanina? " curiously asked.She took a deep breath and placed the plastic cup on the table and shrugged. "I don't know... "I really don't know, but" she bit her bottom lip. "This is not the first time I've seen strange things—""You mean, you saw a spirit before? " I asked.Umiling siya habang nanlalaki ang mga mata "Hindi, I-I saw a smoke— a not-so-ordinary-smoke because it looks like I am the only one who can
Shiro Dagsa ng tubig mula sa taon ang dahilan kung bakit nagising ako. Dahan-dahan kong iminulat ang aking mata upang makita kung nasaan ako. Madilim ang lugar ay sa harapan ko ay tila kurtinang tubig na nagsisilbing harang sa akin mula sa labas. Napahawak ako sa aking ulo ng maramdama ang pagkirot nito. Sobrang sakit ng katawan ko at tila pagod na pagod— napabalikwas ako nang bangon at nanlaki ang mata dahil sa naalala. Iginala ko ang aking mata upang hanapin ang paraisong lugar at si hera ngunit madilim at puro bato lang ang nandito. Tila isang kweba sa likod na talon ang kinalalagyan ko ngayon. Dahan-dahan akong tumayo at sinubukang tanawin ang labas ngunit dahil sa lakas ng pagbaksak ng tubig ay liwanag lang ang natatanaw ko. I slowly took a step and started to walked. Kumapit ako sa maliliit na bato sa upang makadaan ako sa gilid nito. Basa ang mga bato kaya mas lalo akong nag dahan-dahan. Malakas ang ragasa ng tubig pailalim at nasisigurado kong mam
ShiroWhen night came, after we finished our dinner, she offered herself to wash the dishes and, since I am the one who cooked our food, I let her. I went to my closet, got a pair of pajamas and entered the bathroom silently. Hindi ako sanay matulog nang hindi naliligo o naghinilamos manlang, at sa mga ilang araw na nakalipas at palagi ko pang nakakalimutan ito.If my mother was here, she would probably scold me for not cleaning myself every night. I paused for a second and closed my eyes. I missed my mother.Kumuha ako ng shampoo at siniguradong masasabunan ang buong buhok ko. Numinipis ito kapag nababasa at sumasaboy naman kapag tuyo ang kulot kong buhok. I kinda miss my mother. Siya kasi ang nagsusuklay sa buhok ko para matuyo bago ako matulog. Pero dahil wala si mama dito, ako na lang ang gumagawa sa sarili ko. Although I kinda used to it, I still long for my mother’s touch.&