Chapter 110

“Tired?” Tanong sa akin ni Richard after niya akong halikan sa pisngi. Sinundo niya ako rito sa school.

“Hindi naman.” Matipid kong sagot.

“I guess ay nakatulong ang ginawa nating pagre-review kagabi?” Kumindat pa ang loko habang inaalalayan akong makaupo sa unahan ng kotse.

Hindi ko tuloy maiwasang balikan ang nangyari bago kami nagreview kagabi habang siya ay papasok na ngayon sa loob ng kotse.

“I love you. I don’t know kung parati ko bang nasasabi sa iyo ito pero alam mo naman na thankful ako sa pagdating mo sa buhay ko ‘di ba? Na wala naman akong pinagsisishan sa mga nangyari sa ating dalawa. Kung papipiliin ako at bibigyan ng chance na bumalik sa oras na iyon, pipiliin ko pa rin na sumama sa iyo.” Hindi ko alam kung kaya ko bang maipaliwanag sa kanya kung gaano ang pasasalamat ko sa pagdating niya sa buhay ko, kung gaano siya kahalaga sa buhay ko sa ngayon.