Chapter 97

“Babe.” Tawag ko kay Stacy kasabay ng mahina kong pagkatok sa pinto ng kwarto niya. Nang wala akong natanggap na sagot ay sinubukan ko na lang pihitin ang knob ng pinto at saka marahan itong binuksan.

Pagkabukas ay nakita ko siyang nakaupo sa isang sulok ng kwarto niya habang nakayuko at yakap yakap ang isang unan. Awang awa ako sa kanya sa nakita ko ngayon. Dahan dahan akong lumapit sa kanya. Alam ko na naramdaman niya ang presensya ko sa loob ng kwarto gayunpaman ay hindi niya man lang iniangat ang ulo niya para tingnan ako. Pagkalapit ay napansin ko ang pagbaba at pagtaas ng balikat niya, senyales na umiiyak siya.

“Babe.” Muli kong tawag sa kanya pero hindi pa rin siya tumingin sa akin. Tumayo ako sa tapat niya at pilit na iniangat ang mukha niya nang sa ganoon ay tumingin siya sa akin. Pero ganoon pa rin, ayaw niya pa ring umalis mula sa pagkakayupyop sa unan na hawak niya. Nag aalala na ako, heto na naman siya at umiiyak na na