Chapter 32: Confession

Pagdating sa bahay nila Zin ay mag didilim na kay agad silang umakyat sa rooftop ng Bahay nila upang panoorin ang sunset at dun buksan ang kanilang mga graduation gift.

"Napaka ganda ng sunset!" Hiyaw agad ni Yenna ng makaakyat at tumakbo pa ito palapit sa railings ng rooftop. "Careful baka madulas ka." Paalala ni Zin at parang wala namang narinig si Yenna.

"I really love the sunset." Bulong nito. "It makes me realized that, even if the light from the sun disappears, the moon will rise to shine and bright with the stars." Naka tingin lang ito sa papalubog na araw.

"Mawala man ang liwanag ng araw, ay may darating na buwan para bigyan liwanag ang dilim na dulot ng pagkawala ng araw." Tumabi si Zin kay Yenna at napatingin naman si Yenna kay Zin.

"You're my sun, Zin. Kahit ilang beses ka lumubog aantayin ko parin ang pag angat mo." Bulong nito habang naka ngiti na naka titig kay Zin. "Kahit mahirap kang tignan okay lang, basta ramdam ko ang init mong taglay na nag bibigay buhay." Sabi niy