Chapter Thirty-Five 1.2

Tinapos  ko  muna  ang  tawa  ko  bago  nagsalita,  nakakahiya  naman  kung  nagsasalita  ako  habang  tumatawa  diba?

“Wala  ikaw  kasi  kaya  ko  tinakpan  ang  katawan  ko  dahil  manipis  lang  ang  soot  kong  pantulog  at  isa  pa  wala  ako—never  mind”

Mukang  nakahinga  naman  siya  ng  maluwag  dahil  sa  sinabi  ko  at  tumango.

“Ano  ba  kasing  ginagawa  mo  dito  at  talagang  nasa  kwarto  pa  kita?”

Napaseryoso  naman  siya  dahil  sa  sinabi  ko  kaya  nagtaka  ako.

“Ikaw  pala  ang  nagiisang  anak  ng  mga  Sandoval”

N