Share
CHAPTER TWENTY FOUR
ALESANDRO’S POV
HINDI KO ALAM… kung ano ang dapat kong maramdaman habang tinitignan ko ang napakagandang litrato ni Dominica na naka-display sa harapan ko, together with a burial jar with her ashes on it.
It's the last night of her funeral… and I don't know what to feel.
Madami ang dunalo, madami ang nagbigay simpatya sa pamilyang Falcon.
But I think I should also get that sympathy, right?
I’m the husband –after all.
Fuck this!
Do I
Kaugnay na kabanata
CRY OF RELEASE CHAPTER TWENTY FIVE
GRETA’S POV“I AM CUMMING, BABY… AHH…”ungol ko sabay kapit sa balikat ni Sandro.Naramdaman ko ang pagsabunot ni Sandro sa akin, mahigpit ito pero imbis sakit ang maramdaman ko ay too much pleasure ang hatid nito sa akin.Ilang pag-indayog ko pa sa ibabaw ni Sandro ay bigla niyang nilabas ang pagkalalaki niya sa loob ko, bago pa man ako labasan.Kaya tinignan ko siya ng masama, “Why? Bakit takot na takot kang labasan sa loob ko Sandro? Anong kinakatakot mo, eh may suot ka namang condom.”Napatingin ito sa gawi ko, sobrang lamig nito ni walang kaemo-emosyon akong maramdaman kundi coldness lang. Umalis ito sa pagkakahiga at tumayo, tinanggal niya ang pagkakalagay ng condom sa kaniyang pagkalalaki at itinapon sa basurahang nandoroon.“Get out of my room, Greta…”tanging sambit lang nito at pumasok na sa k
CRY OF RELEASE CHAPTER TWENTY SIX
DOMINICA’S POVI AM WALKING down the street of Fordwich, the smallest village in England. When I suddenly felt someone was following me… kaya mas hinigpitan ko pa ang pagkakatakip ng balabal sa aking ulo, at sumuot-suot sa kung saan-saang eskinita para mailihis ang kung sino mang sumusunod sa akin. Damn it!Imposible naman sigurong masundan ako rito ng mga mafias ‘di ba? This is the smallest town in England after all, hindi mo nanaising mapadpad dito dahil maliit lamang ito at mangilan-ngilan lang ang tao. Kaya halos lahat ay kilala ko na at kilala na ako… and everyone here knew my story kaya lahat sila rito ay protektado sa akin at sa mga anak ko.Kaya sa halos isa't-kalahating taon kung paninirahan dito ay never kong naramdaman na parang may sumusunod sa akin o kung ano man. But today was different… Tangina talaga, buti na lang at ito ang mga araw na hindi ko kasama ang mga anak ko sa paglabas ng bahay dahil ku
CRY OF RELEASE CHAPTER TWENTY SEVEN
KAHIT ANONG salita ko, pagsipa ko sa kaniya, at pagtataboy –mukhang hindi iyon iniintindi ni Sandro, he keeps on getting closer to me, kaunti na lang at magdadampi na ang labi niya sa labi ko. But I just stay still, hindi ko iniiwas ang mukha ko sa kaniya, nakatingin lang din ako sa mukha niyang unti-unting lumalapit sa akin.Ayaw ko kasing isipin niyang apektado pa rin ako sa kaniyang presensya. But damn it! para naman akong nahihipnotismo sa mga tinging ipinupukol niya sa akin, those deep dark blue eyes, na sobrang familiar pa rin sa akin. Lalo na at sa halos dalawang taong pagtatago at paglayo ko sa buhay niya ay never akong nilubayan ng mga matang iyan –‘cause it’s always part of my dreams at lagi rin itong nasasagi sa aking isipan. Lalo na at nakuha ito ng mga anak ko. Narinig ko na lang ang pagtawa niya ng malakas, kaya bigla akong napa
CRY OF RELEASE CHAPTER TWENTY EIGHT
ALESANDRO'SPOVKAAGAD NAMAN naming narating ang bahay na tinutuluyan ni Dominica, malapit lamang ito sa River Stour, what a beautiful place she had. Kumatok naman ang Town Mayor at nakangiting tumingin ito sa akin na sinuklian ko lang ng pagkakakunot ng aking noo.“You will love them, Mr. Estevan –they are the gems of this town. One of the reasons why I got a deal with you. ‘Cause I know, you are the right person to asked for the safety of our place. For the better future of the youngsters here.”Safety? Kaya ba gusto ng Town Mayor napanghawakanko angFordwich? But I know he already knew my reputation in England, in Britain to be exact. Kayangaitonagpasang lettersahead quarters ng Costa Nostra, asking that he wants to give me the full authority in handling this area in shadows, for the purposed to improve this town at hindi m
CRY OF RELEASE CHAPTER TWENTY NINE
ALESANDRO'SPOVNAALIMPUNGATAN ako nang maramdaman ko ang sobrang sakit ng aking ulo, at pagkaduwal. Tangina! Uupo na sana ako na parang may nakayakap sa akin. Fuck! Kaya bigla akong napaupo galing sa pagkakahiga. And there I saw… the woman I love the most.“Anongnangyari?Bakit?”tanong ko sa aking isipan nang mapansin kong wala pala akong saplot. Damn, anong nangyari?Kaya napatingin ako kay Dominica na mahimbing pa ring natutulog. I want to confirm something that's why I need to see if she's also naked underneath the blanket.Walang malisya ito, I just need to see it –to confirm it. Kaya unti-unti kong hinawakan ang kumot na nakatabing sa kaniyang katawan. Dahan-dahan ko itong ibinaba upang makita ko kung may saplot nga ba si Dominica o wala.Fuck kasi… bakit wala akong matandaan sa nangyari sa amin kagabi. Ang tanging naaalala ko lamang ay ang
CRY OF RELEASE CHAPTER THIRTY
DOMINICA'SPOV“SIGURADO KA bang nasa safe na lugar na ang mga anak ko?” hindi mapakaling tanong ko muli kay Sandro.“Anak natin, Nica… at oo, Pierre just contacted me, safe silang nakarating sa head quarters sa London. Kaso iyak daw ng iyak si Alexandra…”“Sabihin mo kay Pierre na lutuan nila ng pancake with strawberry syrup si Xandra with a glass of milk. While si Xander, just a bread with nutella and also a glass of milk.” Napatingin lamang si Sandro sa akin nang binabanggit ko ang mga iyon.“How did you managed it?”Nakakunot-noong napatingin naman ako rito.“Managed what?”“Taking good care of our twins…”“Anakko sila, Sandro. I should take care of themkahitanongmangyari.&rd
CRY OF RELEASE CHAPTER THIRTY ONE
DOMINICA'SPOV“SO,NAGSISISIKA?”biglang tanong ni Sandro kaya napatingin akong muli sa kaniya.“Huh? What do you mean?”tugon ko rito.“Nagsisisi ka na ba at minahal mo ang isang katulad ko? A dangerous man –a reincarnation of Lucifer, they all said.” Umiling ako at sumagot,“Hindi. I've been in the worst scenario of my life, Sandro. I also knew how cruel this world can be. At hindi na ako magtataka kung bakit sa isang katulad mo ako nagpakatanga, pero okay na rin naman… aba! Magrereklamo pa ba ako? Hindi na ako lugi sa’yo! Guwapo ka na nga, malaki at mahaba pa ang armas na meron ka! Kung alam mo lang kunggaanoakoka-fascinatedin collecting guns since my teenage years, and your Colt 45 revolver there, was the best thing that I want to keep… forever.”
CRY OF RELEASE CHAPTER THIRTY TWO
EXAEL'SPOV“WHAT HAPPENED?”tanong ko kaagad pagkapasok ko sa silid kung saan naroroon sina Dexter at Vanilli. Pero isang unknowing face lang din ang itinugon nila sa akin. Ibig sabihin, wala rin silang kaalam-alam sa mga nangyayari.I am on my business deal in Russia para sa expansion ng Costa Nostra nang makatanggap ako ng sos mula kay Sandro. Kaya kaagad akong lumipad pabalik dito sa England head quarters nang tumawag sina Vanilli at Dexter about sa sos na na-receive rin nila mula kay Sandro. It’s so unusual, as in sobrang limit lang mag-send ng ganung mensahe si Sandro lalo na at mostly, he do his jobs alone, never itong humingi ng tulong –not until today.“NasaanbasiSandro?Fuck!Kinakabahanako, tangina!”biglang sambit naman ni Dexter. Kahit ako rin naman, parang may nangyayaring hindi maganda and I am telling it –w
Pinakabagong kabanata
