Chapter 21

I woke up when the sun hit my face. Napatingin ako sa gilid ko. Nakayakap siya sa akin ng mahigpit, parang ayaw akong pakawalan. His hugs were so warm. I feel like I'm safe when I'm with him. Tinitigan ko ang gwapo niyang mukha at mapait akong napangiti. Dahan-dahan kong inalis ang kamay niya sa baywang ko at hinalikan siya sa noo.

"I've recieved your punishment, baby," bulong ko kasabay ng pagpatak ng luha ko.

Wala akong pinagsisihan dahil mahal ko siya. Pero pamilya ko muna. Mapapahamak lang siya kung idadawit ko siya sa gulo na 'to.

"Mahal kita, Pris." Sa wakas ay nasabi ko rin kahit tulog siya. Hinaplos ko ang noo niya, tulog na tulog siya. "Mahal na mahal kita."

Baka sa tamang panahon pwede na tayo. Baka sa susunod, nasa tamang oras at panahon na tayo. Patawad, hindi pa sa ngayon.

Locked Chapter

Continue to read this book on the APP