Yukizia Point Of ViewPagmulat ng mata ko nakita ko ang puting paligid. Nasaan ako? Bakit puro puti ang nakikita ko?"Aray!" Bumangon ako pero kaagad rin akong napabalik sa pagkakahiga ko dahil sa nahilo ako bigla na para bang umiikot ang paningin ko. Pumikit ako at marahang hinilot ko ang nuo, ano bang nangyayari sa akin? Nang maramdam ko ng medyo ayos na ang pakiramdam ko iminulat ko na ang mata ko at inilibot ko ang paningin ko sa buong silid na kinaruruonan ko, bakit puro puti? Nasa langit na ba ako? May nakita akong isang Ginang na pumasok sa pinto, nasa hospital ba ako? Paano akong napunta rito?Tiningnan ko ang babae na naglalakad papalapit sa akin. Sa tingin ko ay nasa 40's na siya pero mukha pa rin siyang bata dahil sa maganda niyang kasuotan. "Hey! You're awake, how do you feel young lady?" Masuyo niyang tanong sa akin. "Nasaan po ako?" Balik kong tanong sa Ginang. Tinulugan niya akong makaupo sa kama at nilagyan at pinasandal sa headboard."Nasa bahay kita Hija. Ayos lan
Tristan Charles Point Of View "Fuck! Where is fucking she? Damn! Didn't I fucking told you to fucking Guard her?!" I shouted on one of my men! Fuck! She didn't even say something to me when she leave! Fuck! This is our wedding day and where the fuck is she?"B-boss, hindi ko po si Ma'am Yuki nakitang lumabas ngayon," Nakayukong sagot sa 'kin ng tauhan ko.Talagang may gana pa siyang sumagot sa 'kin? Damn it! Where are you, wife? Damn! Kung kailan pa naman ang kasal natin ngayon ka pa naman aalis ng walang sabi."Get fucking out of my fucking sight! Fuck it!" I hold the nose bridge of mine to control my temper. Fuck it!Pag-uwi ko kagabi wala siya sa kwarto, pagising ko wala pa rin? Saan naman siya pupunta? Fuck!Baka kay Stacey. Damn! Bakit ngayon ko lang naisip na wala naman siyang ibang pupuntahan kundi ang kaibigan niya. Tumayo ako sa pagkakaupo ko sa sofa para kunin ang phone ko na nasa kwarto at tatawagan ko
Yukizia Veronica Point Of View"Welcome to Italy, my dearest Zia." Mommy said.Hindi ko alam kung saan ako babaling ng makababa ako ng Van na sinasakyan na 'min ni Mommy galing sa airport. Sa sobrang ganda ay hindi ko na alam kung alin ang pagtutuonan ko ng pansin. Ang ganda ng bahay niya napakalaking garden at sa iisiping sa bahay pa lang ito ni Mommy, papaano pa kaya ang kapag malibot ko ang buong Italy?Well, wala akong planong lumbas ng bahay kung hindi kinakailangan, baka kasi may makakita sa 'kin rito at may makapagsabi pa kay Lolo na nandidito ako, umalis ako para makalimutan ko na si Tristan. Iniisip ko pa lang na sisimulan ko ng kalimutan siya nasasaktan na ako paano pa kaya kapag hindi ko siya nagawang kalimutan?Sinisigaw ng isip ko na kalimutan siya, lalo na kapag naalala ko ang nakita ko ng gabing iyon para akong pinapatay, paulit-ulit sa isip ko ang mga salitang binitawan niya bago kami umuwi ng manila. Pag-uulit-ulit akong nadudurong pero ang puso ko paulit-ulit na pin
Tristan Charles Point Of View *Bogsh* *Blag*"Fuck!" I cused when I recieve a fucking punch from this old man in from of me.Napa-upo ako sa pangisahang sofa dahil sa malakas niya akong sinuntok.I smirked when I taste a blood on my lips na kaagad ko namang pinunasan gamit ang hinlalaki ko.Damn this old man! Fuck! Nakatanggap na ako ng tatlong suntok mula sa mga pinsan ko maliban kay Travis. Hindi ko alam kung bakit ginawa nila iyon sa akin. Mukha na ba akong punching bag sa gwapo kong 'to? At ngayon ano 'to? Puta!"I trust you! Ipinagkatiwala ko sayo ang apo ko, para ingatan at alagaan hindi para saktan mo siya!" Galit na sigaw sa akin ni Tanda at sinuntok niya akong muli sa sikmura.*Bogsh*Inaasahan ko na magagalit siya sa akin pero hindi ko naman inakala na kaya niya akong bugbogin ng ganito, fuck it!Araw ng kasal namin at ito ang natanggap ko? Fuck it! Hindi ako gaganti kay tanda dahil alam kung kasalanan ko ito. Buwisit na buhay 'to! Kung kailan pa ayos na ang lahat ngayon pa
—————Five Years Later—————Tristan Charles Point Of View Nasa opisina ako at busy sa pagtatrabaho. Wala naman akong ibang ginawa kundi ang mag trabaho. Sa loob ng limang taon mas naging busy ako trabaho, dito na ang fucos lalo't na wala naman akong ibang pagkakaabalahan. Ibinaba ko ang ballpen na hawak ako at inikot ko ang swivel chair ko paharap sa glass wall kung saan kitang-kita ang mga building at kalsada rito sa kinauupuan ko.Limang taon na ang nagdaan pero siya pa rin ang hinahanap ko, nasaan na kaya siya? I know. Tapos na ang kasunduan namin ni Tanda dahil isang taon lang 'yon pero hanggang ngayon hindi pa rin ako tumitigil sa paghahanap sa kaniya.Ang galing niyang magtago! Halos lahat na ng bayan rito sa Pilipinas ay napuntahan na ng mga tauhan ko para hanapin siya pero wala ni isang nakakaalam kong nasaan siya. Nang umalis siya sa bahay madilim at umuulan no'n hinanap ko siya sa lahat ng pwede niyang puntahan pero wala e, hindi kaya hindi siya nakaalis sa Villa ko? Walan
Tristan Charles Point Of View Inutusan ko muna ang secretary ko na tumawag ng mag-aayos at magpapalit ng mga bagay na sira sa loob ng opisina ko bago ako umalis pinapaasekaso ko sa secretary ko dahil ayaw kong bumalik na gulo-gulo! Papasok na sana ako sa conference room ng marinig ko silang nag-uusap, siguro gutom na ang mga 'to at ako pa ang topic ng pinag-uusapan nila."Tsk. Ang lungkot ni Charley nu?" Sabi ni Thyne na para bang naawa sa akin."At palagi niyo pang inaasar 'yong tao, ang dami na ngang problema!" Sagot ni Thyme na parang pinangtatanggol ako sa kakambal niya.Hindi ko maintindihan si Thyme. Ang gulo niya, nang makita niya si Yuki hindi maganda ang pakikita nila, ng iniwan ako ni Yuki siya unang sumuntok sa akin dahil sa kagaguhang ginawa ko, galit na galit siya na para bang siya ang ginago ko pero ngayon? Siya pa 'tong nagtatanggol sa akin na para bang naawa siya na hindi naman dapat. Isa pa hindi dapat nila akong pagka-awaan dahil hindi ako pulubi! Higit sa lahat k
Yukizia Veronica Point Of ViewNag-aayos ako ng sarili ko sa salamin, tiningnan ko ang kabuohan ko. I can see difference between me before and now.Before I am just a simple and plain girl with a sweet, happy and softhearted, if someone hurt me I just cried about it, cause I can't do hurt someone. Now? My day was not completed when I don't have an any makeup on my face. Decent and elegance outfit, I'm not a softhearted little girl before. I'm not the Yukizia before. This is the difference between past and present.People changed. It's been a year. I'm a mature enough for my childrens because I am a Mommy.I learn everything to Mommy Veron. She teach me how to fight and be strong. Tinuruan niya akong lumaban, wag magpapaapi sa mga mang-aapi, she help me to forgot everything, but still. When I remember that day I'm still suffering the pain. It's marked on my heart and its hard to forgot.Wala akong ibang ginawa sa loob ng limang taon kundi ang alagaan ang mga anak ko at palakihin sila n
Yukizia Veronica Point Of ViewNo. I'm not ready to go back in the Philippines. Iniisip ko pa lang nababalik ako hindi ko na alam ang gagawin ko pero sa iisiping hahayaan ko lang si Mommy na bumalik ng mag-isa sa Philippines ng walang kasama at may sakit pa? Hindi kaya ng konsensiya ko na may mangyaring masama sa kaniya, marami na siyang naitulong sa akin siguro ito na rin ang tamang oras para makabawi sa lahat ng nagawa niya para sa akin.Pakiramdam ko may iba pa siyang sakit madalas siyang mahilo at palaging patamlay this past few days ang sabi niya pagod lang sa trabaho pero hindi ako naniniwala parang may tinatago pa siya, kung ayaw niyang ipaalam sa akin maybe this is the right time to help here, masyado siyang busy siguro kailangan niya ng pahinga.Nandidito sa Philippines ang based ng work niya this year kaya kailangan niyang umuwi, hindi ako nagdalawang isip na bumalik sa Philippines para tulungan siya. Hindi ako bumalik para balikan ang mga nangya