Lucas's POV"I don't need her fucking mercy. Nagkakamali siya. Akala siguro ni Iris maiisahan niya ang mga tauhan ko. Hindi niya alam na minamanmanan ang bawat kilos niya."Halos sumabog ako sa sobrang galit dahil sa ginawa ni Iris. Hindi siya marunong tumupad sa usapan. Niloko niya ang mga tauhan ko.Bago pa mangyari ang lahat. Pinabantayan na ni Daniel sa kaniyang mga kasamahan ang bawat kilos ni Iris. At nakita nga nilang humingi si Iris ng tulong mula sa mga awtoridad. Walang kwentang usapana ang naganap. Dahil sa ginawa ni Iris. Mapapahamak ang mga tauhan ko. Napakawalang kwenta niyang kausap."Mautak siya Lucas! Mahirap siyang kalaban. Sisirain at sisirain niya ang mga plano mo. Kaya kung ako sayo! Gumawa ka na ng paraan para mapatasik na siya sa kompanyang ito."Nagusot ang mga kilay ko dahil sa sinabi ni Clara. Pinagmamasdan niya ako habang hindi ako mapakali. Sobrang galit ang nararamdaman ng puso ko.Alam kong nasabi niya iyon dahil gusto lang niya akong protektahan bilang
"Andrie anak!" hindi ko na mapigilan sarili ko. Kumawala na ang mga luha ko. Napahikbi ako sa pag-iyak. Mahigpit kong niyakap si Andrie. Bahagya kong hinaplos ang buhok niya. Nananabik ako na mayakap siya at mahawakan.Ang tagal niyang nawalay sa akin. Sobra akong nag-aalala sa anak ko. Akala ko hindi na kami magkikita ni Andrie. Akala ko hindi ko na siya mayayakap. Nag-uunahan lamang ang mga luha ko sa pagpatak. Tumatakas ito na parang ulan. Napahagulgol ako sa pag-iyak.Humihikbi lamang si Andrie sa balikat ko. Umiiyak rin siya. Ramdam kong sobra siyang nasasaktan. Alam kong nangungulila siya sa pagkawalay sa akin."Akala ko hindi na tayo magkikita anak! Sobrang lungkot ang naramdaman ko nang mawala ka! Hindi ko kakayanin ang mawala ka sa akin." Bumubuhos lamang ang mga luha ko. Natagpuan ko na ang anak ko pero bakit ang lungkot parin? Bakit hindi parin maalis ang sakit sa dibdib ko?Galing ako sa kompanya kanina. Gusto ko na lang i-focus ang sarili ko sa trabaho para makalimot.
"Mommy! I want to jingle."Kakarating lang namin ng kompanya nang maihi si Andrie. Hawak-hawak niya ang kaniyang harapan. Ang cute niya pagmasdan pero nakaramdam ako ng pagkaawa sa kaniya. Masakit na ata ang kaniyang puson!Agad ko siyang sinamahan sa C.R at pinapasok. Hinintay ko na lamang siya sa labas. Hawak ko lamang ang file na dala ko."Wow! Wow! Wow!" Napalingon naman ako kung sino? Doon ko lang nakita na si Clara Mondragon pala. Kakarating lang niya ng C.R area. Alam kong mag-CC.R siya.She is so elegant and precious while handling her priceless handbag. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa.She rolled her eyes secretly at nakita ko 'yon. Oo, maganda siya pero masmaganda ako. Hindi niya kailangan apakan ang pagkatao ko. Nagkakamali siya.Nakakalimutan niya siguro na isa lang siyang sampid sa kompanyang ito. Dahil sa awa kaya nagi siyang member ng kompanya."Have a nice day! Akala ko hindi ka na babalik ng kompanya? Matagal ka kayang nawala! Are you considered yourself as
Lucas's POVPipirmahan ko na sana...But...Bigla kong inurong ang hawak kong ballpen."You can leave this paper with me!" malutong kong sabi.Parang sumabog ang utak ko dahil sa biglang pagbago ng desisyon ko. Hindi ko dapat basta na lang pirmahan ang resignation document na ipinasa ni Iris. Kailangan ko siyang makausap personally.Matapos iwan kami ni Annie. Ang assistant niya. Bahagya naman tumayo si Clara ang asawa ko. Nandito siya sa opisina ko ngayon. Dinampot niya paper sa harapan ko at tiningnan niya ito. Mariin niya pang binuklat ang mga ito para suriin.And..."Bakit hindi mo pinirmahan? Ito na ang pagkakataon mo. I hate this. Kailangan niya nang mawala sa kompanyang ito Lucas."Gusot ang kaniyang mukha dahil sa galit. Alam kong kinamumuhian niya si Iris at ayaw niyang makita ito. Galit ang nasa puso ng asawa ko.Tumayo ako at napalingon sa ibang direction. Kahit galit ang nasa puso ko para kay Iris. Pero kailangan ko parin pag-isipan ang mga gagawin ko. Hindi ko pwedeng pir
Biglang napahinto ang aking mga paa sa paglalakad nang makasalubong ko si Lucas. Gusto ko siyang sugurin dahil sa pag-disapproved niya sa ipinasa kong resignation document.Nanlalaki ang kaniyang mga mata habang nakatingin sa akin. Napalunok siya ng marahan. Ikinagulat niya ang makita ako. Dahil sa mga titig niya ay ramdam kong gusto niya akong durugin. Gusto niya akong sakalin. Galit ang nakikita ko sa kaniyang mga mata.Bumaba ang paningin ko sa dibdib niya dahil hindi ko na kayang makipagtagisan ng titig. Lumakas ang pagtibok ng puso ko.We are standing and speechless to each other. Daig pa namin ang hindi magkakilala sa bawat isa!Alam kong pinagmamasdan ako ni Lucas. Alam kong nakatingin siya sa akin. Alam kong kinamumuhian niya ako.Nanlaki ang mga mata ko nang bigla siyang sumugod papunta sa akin. Sa pagkakataong ito ay napatingin ako sa kaniya.Umiigting ang kaniyang panga dahil sa sobrang galit. Nanlilisik ang kaniyang mga mata. Lumakas ang pagpintig ng puso ko. Nakaramdam ak
"Sa ayaw at gusto mo. Ipapa-DNA test ko si Andrie. Gusto kong malaman ang katotoha....""Hindi mo na kailangan gawin iyon. Wala kang ipapa DNA test Lucas." pagsumbat ko sa kaniya.Kahit pumapatak ang mga luha ko. Galit ang nananalaytay sa dugo ko. Gusto kong maging matapang sa isang pagkakataon pero hindi ko magawa. Ang hina ko pagdating kay Lucas. Siya ang kahinaan ng puso ko.Oo mahal ko parin siya. Hindi ko makalimutan ang mga nangyari sa amin. Matatamis na mga alaala. Mga gabing walang umaawat sa amin. Mga gabing ayaw na naming matapos pa.Mga haplos niyang nagpaparupok sa pagkababae ko. Mga halik niyang hindi ko kayang takasan. Mga titig niyang nakakabaliw. Nagiging malambot ako pagdating sa kaniya. Naialay ko ang lahat lahat. Iyon ang dahilan kung bakit patuloy akong nagpapakatanga. Patuloy akong nagmamahal sa kaniya. Pusong baliw ang mayroon ako sayo Lucas. Pusong nagpapakatanga hanggang ngayon.Bakit hindi ko magawang mag-move on? Bakit mahal parin kita Lucas? Isa lang ang ib
Clara's POV"Hon! I know you are tired! Hinintay kita para sabay na tayong matulog! I miss you!"Kakarating lang ng asawa ko. Tinulungan ko siyang hubarin ang kaniyang coat. Matapos naming hubarin ito ay itinapon niya ito sa sofa.He is so cold. Ang lamig niya kumilos. Pero dati hindi naman siya ganoon? Kahit pagod siya noon ay nagawa niya parin akong pagbigyan. Hindi ko alam kung bakit napakalamig ng asawa ko ngayon! Hinagod ko ang kaniyang pisngi at hinalikan. Pero hindi siya tumugon sa halik ko. Parang wala ito sa kaniya. What happened? Hindi naman siya ganoon? Alam kong kahit pagod na pagod na siya. Hindi siya pumapayag na hindi niya makuha ang gusto niya sa akin."Are you okay?" pag-aalala ko sa kaniya. Hindi man lang niya ako pinansin. Hindi siya kumibo. He still cold in front of me. Parang wala akong asawa. Muli kong hinaplos ang mukha niya. Namiss ko ang asawa ko! I'm pretending that didn't know yet about him. About Iris Montrell.May lungkot sa puso kong nabubuo kanina pa.
Iris's POV"Mommy! I want to go with you! I won't stay here! Please!" pangungulit ni Andrie. Hindi siya mapakali.Gumalaw ang malulumbay niyang mga pilik mata. Lungkot ang bumabalot sa kaniyang mukha.Mariin kong pinisil ang pisngi niya matapos ko itong harapin. Gusto ko sanang hindi ko na siya isama sa kompanya pero ayaw niya.Alam kong nangungulila ang puso niya sa pagkawala sa tabi ko. Kaya gustong gusto niyang sumama sa akin. Ayaw niyang malayo sa tabi ko.Naiintindihan ko iyon. Gusto lang niyang makasama ako dahil sa pagkawala niya sa tabi ko. Gusto lang niyang bawiin ang mga oras na wala ako. I felt his pain! Alam kong masakit! "Why? Why you won't stay here son? Kasama mo naman ang lola mo dito sa mansion, right?" "Yes! but I want to go with you mommy! I want to go there with you! I won't stay here! Please!" Napabuntong hininga si mom sa may gawi namin ni Andrie. Pinapanuod niya lamang kami ng anak ko."Isama mo na siya anak, Iris! Pagbigyan mo na ang apo ko! Minsan lang siya