CHAPTER 27

NAGING totoo nga siya sa kanyang mga salita. Pumupunta siya rito upang samahan ako dahil minsan walang tao sa bahay kasi may pinagkaka-abalahan ang mga tao, hindi ko alam kung ano iyon at hindi na rin ako nang-usisa pa. Nagulat ako dahil consecutive there days na siyang nandito, sinabi kong puwede lang siyang bumisita pero halos bawat oras naman siya pumaparito! Dala pa pati ang laptop at dito na rin nagtatrabaho!

"Wala ka bang ibang ginagawa?" Pagkatapos mananghalian ay tinanong ko siya, nasa garden kami. May ginagawa siya sa laptop habang ako ay umiinom ng avocado shake na gawa niya. "Halos hindi ka na umuwi sa bahay mo, ah!" Puna ko.

"Umuuwi naman ako." Aniya at tiningnan ako saglit.

"Umuuwi ka nga pero wala pang biento minutos nandito ka na ulit!" Salubong ang kilay kong sinabi. "Wala kang buhay? Hindi ka nagtatrabaho? Hindi ka na nagtuturo?" Sunud-sunod kong tanong.

Mataman niya akong tiningnan. Umirap ako.

"I am." Tipid niyang sagot. "I could work on my laptop, you don't hav