CHAPTER 26

[Hevean POV]

Agad akong umuwi sa bahay namin ni Zia at pumasok sa kwarto ko, humiga agad ako sa kama. Hindi ko alam kung saan nag punta si Zia dahil wala siya dito sa bahay.

Unti-unti nanamang pumasok sa isip ko ang nangyari kanina, agad nanamang tumulo ang mga luha sa mga mata ko.

Hindi ko lubos maisip kung bakit ganito ang nangyayari sa buhay ko.

Kung hindi iyon nangyari siguro buhay pa ang mga magulang ko.

'Sana kasama ko pa sila ngayon... hindi sana ako mag isa sa buhay... hindi sana ako nawalan ng mga magulang.'

Paulit ulit na sinasambit ng utak ko.

"Hinding- hindi ko siya mapapatawad."

Ang sakit isipin na ang taong mahal mo ang siyang dahilan kung bakit ka naulila.. kung bakit ka mag isa... kung bakit wala na ang mga taong mahal mo.

"Sana.. hindi ko n-nalang siya nakilala... sana hindi k-ko nalang siya minahal... sana... hindi nalang siya dumating sa buhay ko!!" Hinampas hampas ko ang unan at muli nanamang umiyak.

Andami kong gustong hilingin pero alam kung hindi na maibabal