"Grisia, what happened?"
The dragon blow a wind on the surface, naging yelo ang lupa kasabay ng dahan-dahan nitong pagbaba mula sa paglipad.
Nang makalapag ito ay bumuga ito ulit ng hangin na animoy nanghihingi ng lambing mula kay Kallisto.
It's my first time seeing a real dragon in my whole life, kahit alam kong nasa loob ako ng isang fantasy world ay hindi ko hiniling na makakita ng isang dragon.
"Tell me, what happened? Why did you go back?" Kallisto asked.
Gumalaw-galaw ito na animoy ipinapakita kung ano ang nangyare pero wala talaga akong naiintindihan. Binaling ko ang tingin kay Kallisto at napangiwi ako dahil tila naiintindihan niya ang pinapahiwatig ng Dragon.
Ngumisi ito at matapos ay binalingan ako, kunot-noo akong napatingin sakanya nang bigla ni
"Wizard Magnus! It's been a while!" The wizard who was talking to Baron turn his gaze on me who was walking towards them, I smiled when he welcomed me with a greetings and a smile. "It's been a while Your Majesty. Just a year ago, you were just curious about your purpose of your life but now...you looked very dignified and powerful." Hindi ko napigilan ang matawa dahil sa sinabi nito, he's giving an exaggerated compliment that it's making me flattered. Binaling ko ang tingin kay Baron. "Kung pwede ba ay hihiramin ko muna si Wizard Magnus? May gusto lamang akong sabihin sakanya at kaunting katanungan." Tumango si Baron at yumuko bago iniwan kami. Nang mawala ito ay nawala ang mga ngiti ko at napalitan ng pangamba nang maibaling ko ang tingin kay Wizard Magnus. "What will happen now Wizard Magnus? I already fulfilled my duty as the prophecy. The
Two years of living as Charlotte, a lot happened and everything was a memorable scenarios that I am afraid to lose. Concentrate... Don't falter... Don't lose your thread... That was all I am thinking everytime I am trying to drift. My body stays at one place and my soul drifts into the other place.Everytime I drift even in just a near area, my body aches as if it was shattering. Paulit-ulit kong sinasanay ang sarili ko hanggang sa ang sakit sa katawan ko ay tumigil ngunit lagi na akong inaantok. Minsan ay nagtataka na si Kallisto kung bakit lagi akong inaantok pero nagpapalusot akong kulang lang ako lagi sa tulog tuwing gabi. Sinigurado kong wala siyang alam sa pagsasanay ko. The longer I practice, the more I got all the sickness. From body aching, umabot
One day, 36 hours, 2160 minutes, and 75600 seconds of being unable to talk to him. He didn't let me see him, he locked himself on his room and didn't bother opening the door for me. Hindi ko alam kung bakit siya naging ganon. I tried asking myself, 'where did I go wrong?' I want to make a memorable memories with him before leaving.Pero bakit pinagkakait sa'kin ang mga bagay na gusto ko? Why do I have to suffer more until I lose myself at wala ni isang memorya ang matira sa'kin. Nagdadalawang isip akong katokin ang pinto ng kwartong kinaroroonan niya. Pabalik-balik ang lakad ko sa harap ng pinto hanggang sa sumuko ako at kinatok ito.I tried knocking thrice as I can but there was no response. Kinakabahan sa naisip ay hinawakan ko ang doorknob, hindi ito nakalock kaya minadali kong pumasok at
After a long deep sleep, I found myself being tied to the chair. Hindi bastang-bastang pagkakatali ang ginawa sa'kin dahil kadena mismo ang ginamit upang maitali ako. Nag-iisa ako sa madilim na kwarto. Nakikita ko sa maliit na bintana ang ilaw mula sa buwan, wala ni kandila ang loob ng kwartong kinaroroonan ko. It was dark and suffocating... Nanghihina ang katawan ko dahil sa pagod, ramdam ko din ang pananakit ng katawan ko at pagkahilo. Bago ako napunta dito ay hindi pa ako nakakakain.Rinig ko ang pagpihit ng pinto at narinig ko ang yapak ng sapatos papunta sa'kin. Inangat ko ang ulo ko at ang mukha ng lalaking may ngiti sa labi ang unang nakita ng mga mata ko.
"ampon kalang naman ng papa mo! Baka nga hinalikan mo pa yung paa niya para lang maampon ka." "ew so dirty!""get out from our sight you adopted dirty girl." It was all in their words mocking me for being an adopted. Since I transferred in this school they all bullied me when my brothers told everyone that I am merely an 'adopted child'.Of course I didn't bother giving them any words because I'm already thankful enough that I got to enter a privilege school that will help me in the future. I was born in the orphanage. Lumaki akong walang alam sa mga bagay na kailangang pagtuonan katulad ng pangalan at kaarawan na hindi
Hindi alam ni Kallisto ang gagawin dahil sa katotohanang nalaman niya mula sa kapangyarihan ng espada. Ang babaeng inakala niyang iba ay iisa lang pala, na ang Kehlani na kilala niya ay si Charlotte pala sa kasalukuyang panahon. He was devastated because Charlotte was there when his Mother was drowned in the river. He saw it by the help of the sword itself, she was looking at her mother while drowning and it was like she was the one who pushed his Mother. Hindi niya kinausap si Charlotte at kinulong ang sarili sakanyang kwarto, trying to think that it might not be true. That the sword was just playing his heart and that the curse is still not broken. Ngunit niyakap na siya ng dilim at pinaniwalaang si Charlotte nga ang naging dahilan ng pagkamatay ng kany
"Then what do you call this thing?" "It's a tiara your Majesty, as the empress of our nation you are bestowed with everything." "oh... " I didn't bother speaking again, it might look weird but I do really am curious about everything new to my eyes. From what I can only remember, I am a friend of Lucy... That's all. "may I ask where my husband is?" I asked the man standing near the door, he's wearing a black coat.He turn his gaze on me, "He's in the knights quarter your Majesty." at binaling na ulit ang tingin sa harap nito. I forgot to ask about his name pero hindi ko na tinanong dahil nahihiya na ako. I'm still not comfortable around these people yet they are all co
Hapit ni Kallisto ang bewang ko habang papasok kami sa palasyo kung saan namamalagi ang kanyang ama. He told me that his father wanted to see me, hindi ko man maalala ang itsura nito ay pumayag pa din ako. He said that his father is seriously ill that it might only take a month or maybe less a day for him to live. Nang makapasok kami sa tahimik na kwarto ay nakita ko ang lalakeng namumuti na ang mahabang buhok habang nakahiga sa malaking kama. Napatingin ako kay Kallisto at inalalayan niya ako palapit dito, I saw his eyes slowly opened and our eyes met. Marahan itong napangiti at biglang napaubo, nakaramdam ako ng panlalamig dahil sa sitwasyon nito. "Charlotte my dear. It's really you