ALIYAH'S POVHindi ko alam kung paano ko natagalan ang nakakailang na paninitig sa akin ni Reid. Ang tanging alam ko lang ay mabilis ang tibok ng puso ko dahil sa sobrang kaba. He's too close and intense. My body can't seem to function well while he's holding me firmly. Ang mga tuhod ko ay nanghihina. Kaunti na lang ay mabubuwal na ako sa panghihina at takot..."I am here because my parents ordered me to apologize to you..." mariin ang naging boses ko at pagkatapos ay lakas loob siyang tinulak.Sa isang iglap ay nakawala ako sa kanya. Nag-init ang pakiramdam ko doon ah! Galit ko siyang tinitigan samantalang ngumisi ito na para bang basang basa niya ang mga galaw ko."As if you're really going to apologize, Aliyah." He said in a mocking way. "I am surprised to see you here though. You look good."My forehead creased. Is that a compliment or an insult? I pouted my lips and just looked away.That's okay, Aliyah. Ang mahalaga ay nagpunta ka dito kagaya na nga lang ng gustong mangyari ng m
ALIYAH'S POVHinatid ako ni Reid sa labas ng kanilang mansyon. Hapon na at nagpasya na akong umuwi dahil baka may gagawin pang ibang bagay ang lalaking ito.Agad kong nakita si Riley na nakatayo sa gilid ng aming kotse. Nilingon ko si Reid at tipid itong nginitian."I gotta go," sabi ko.Tumango ito at nagpamulsa. "Thanks for visiting.""I needed to.""Alam ko," he smiled playfully.I rolled my eyes. Naglakad ako palapit sa aming kotse habang ramdam ko naman ang pagsunod niya. Binuksan ni Riley ang passenger's seat para sa akin.I turned to face Reid once again. Hindi pa din nawawala ang mapaglarong ngiti sa labi niya. Kunot noo ko itong pinagmasdan."I hope you enjoyed your visit." aniya.Tumaas ang kilay ko. Enjoy? Tinulugan niya ako pagkatapos naming mag-lunch! Halos mamatay ako sa pagkabored sa kwarto niya. Nang magising siya, ito na ang sunod na nangyari. Hindi naman din ako nag-eexpect ng kung ano.I had to come here, as per my parent's request and that's all what I needed to do
ALIYAH'S POVDinala ako ni Reid sa isang lugar kung saan kita ang kalakihan ng syudad— ang mga naggagandahang city lights ay kita mula dito, ang mga nangniningning na bituin at ang bilog at maliwanag na buwan. Umiihip ang malamig na hangin na hinihipan ang aking buhok. I gathered the strands of my hair and tucked it behind my ear.Nilingon ko si Reid na lumabas sa kotse dala ang plastik na may lamang beer . Binuksan niya ang isa at binigay 'yon sa akin."Thanks," I said and stared at the city view once again. Ininuman ko ang bote ng beer. Nagdala iyon ng init sa lalamunan ko pababa sa aking tyan. Kahit papaano ay naibsan ang lamig na nararamdaman ko."Is something bothering you?"I shook my head and smiled bitterly. Wala namang bumabagabag sa akin. Sa tingin ko'y napagod lang talaga ako sa trabaho."I am just tired from the case we've handled today," I shrugged and sighed in defeat. I looked at Reid who's also staring at me. "Legal Stenographer lang ako pero hindi ko maiwasang maapekt
ALIYAH'S POVBanayad na hampas ng mga alon sa naglalakihang mga bato, sariwa't malamig na ihip ng hanging dala ang amoy tubig alat na halimuyak na halos yumayakap sa buo kong katawan, ang mga naglalakihang kulay berdeng burol at mga bahay na gawa sa purong mga brickstone. Mga naunang halimbawa na nagpamangha sa akin nang makarating ako rito sa Batanes.Nilingon ko ang agaw atensyong Tayid Lighthouse mula sa burol kung saan ako nakatayo. Purong puti ito na nadagdagan ng kulay pula sa bandang tuktok. Bumaling ako sa kulay asul na karagatan sa harapan ko. Pakiramdam ko ay dinuduyan ako sa pagiging komportable ko sa lugar na ito.I arrived here yesterday but I didn't have a chance to roam around because my heart was filled with sorrow. I cried endlessly in my hotel room as my issues in life finally made me breakdown.No one knows that I escaped and traveled all the way from Manila to Batanes. I made sure that no one will be able to find me. Masyadong masakit para sa akin ang mga nagiging
ALIYAH'S POVSa sumunod na araw ay excited akong gumising. Mabilis akong naligo at nagbihis ng isang itim na wrap dress at itim na sandals. Dahil wala naman akong gagawin ngayong araw dito sa hotel ay napagkasunduan namin ni Bea na tutulong ako sa paggawa ng mga paso.Kumain muna ako ng breakfast sa buffet diner ng hotel at pagkatapos ay umalis na roon.Mabuti na lang at kaya namang lakarin ang village nila Bea mula sa hotel na tinutuluyan ko. Hindi gaanong maaraw ang umaga pero kahit ganoon ay nagsuot pa din ako ng puting hat."Good morning!" pagbati ko kay Bea nang makarating ako sa tindahan nila.Busy na ito sa pag-aayos ng mga paso samantalang ang Mama naman niya ay may inaasikasong mga customers."Magandang umaga po!" bati ko sa Mama ni Bea.Natutuwa itong lumapit sa akin nang makaalis ang customers niya at binati din ako."Naku, hija! Sigurado ka bang kaya mong maghulma ng clay? Ang ganda ng mga kamay mo! Madudumihan ka!" anang Mama ni Bea."Ma, marunong na 'yan si ate Ali!""Oo
ALIYAH'S POVHindi ako matigil sa pag-iyak nang makarating kami sa hotel room ko. Reid followed me all the way here in my room. Parang sa isang iglap ay nagkamalay tao ako't napag-isip ang mga nangyari kanina lang.I heard him locking the door. Kung normal na gabi lang siguro ito ay naghuramentado na ang puso ko dahil magkasama kami sa iisang kwarto pero dahil kinakain pa din ako ng trauma sa ginawa sa akin ng kasama niya kanina ay mas pinangunahan ako ng galit at pag-iyak."Sino ba 'yon?! Bakit hinayaan mo siyang takutin ako ng gano'n?! Muntik na akong atakehin sa puso sa ginawa niya!" galit kong bulyaw sa kanya nang harapin ko siya.He titled his head while looking at me. Tila hindi natitinag ang pagkarahas ng aura niya kahit na nakikita niyang umiiyak ako dahil sa nangyari! I hate him so much! Subukan niyang kampihan ang lalaking kasama niya't talagang makikita niya ang hinahanap niya sa akin!"It's Vash. I apologize if he scared you that way," simpleng wika niya.Vash? Iyon ba 'yo
ALIYAH'S POVNakasunod ako sa dalawang lalaking nasa harapan ko. Hindi ko na mabilang kung ilang beses akong bumuntong hininga. Kanina lang ay ang saya saya ko dahil nag-eenjoy ako sa paghulma ng mga clay samantalang ngayon ay kinakain na naman ako ng masamang hangin.Nilingon ako ni Reid. His left hand is inside his pants' pocket, ang isang kamay ay hawak ang paperbag laman ang kauna-unahang paso na ginawa namin ni Bea."Malayo pa ba?" tanong ni Reid sa akin at tinanaw ang Tayid Lighthouse."Malapit na," matabang kong sabi at saka nilapagsan sila ni Vash."I'm tired as fuck, bro. Can we just take a rest for a minute or two?" Naririnig kong reklamo ni Vash sa kaibigan niya.Hindi ko napigilan ang pag-ismid. Sino ba naman kasi ang nangulit na puntahan ang lighthouse, 'di ba? This is all Vash's idea and now he has the audacity to complain? Iba!"Magpahinga ka nang maiwan ka," ani Reid mula sa likuran.Sinabayan niya ako sa paglalakad. Humalukipkip ako at tinignan ang huling kalsadang la
ALIYAH'S POVIlang beses akong umirap kay Vash na walang patid ang makahulugang ngiti habang panay ang titig sa akin. I scowled at him at padabog na naupo sa metal na upuan sa waiting area. Napakaaga namin dito sa airport samantalang dalawang oras pa bago kami magboarding!Sumunod ang dalawang lalaki sa akin. Naupo sa likuran ko si Reid samantalang ang walang hiyang si Vash ay talagang tumabi sa akin. Hindi man ako nakatingin sa kanya ay alam kong pareho niya kaming tinitignan ni Reid. He's giving me a maliscious grin that makes me want to slap his face. Kairita!"I'll bet a fucking million, I know something happened in the lighthouse that I didn't know," he boyishly grinned once again.I glared at him angrily. Talaga bang hindi siya titigil, ha? Sumasakit na mata ko sa kakangisi niya! Mariin kong tinikom ang labi ko at humalukipkip. I looked away, trying to activate the remaining patience within my entire being. Baka masampal ko na talaga ang lalaking 'to sa inis."What? Aren't you g