CHAPTER 24
Napatagilid ang aking mukha dahil sa lakas ng kaniyang sampal sa aking kaliwang pisngi.
“Oh My God Aicelle! He’s your boss! Baka nakakalimutan mo? Pwedeng pwede kitang ipatanggal dyan sa trabaho mo!” sigaw niya sa akin at ang kaniyang boses lang ang nag eecho sa buong hallway nitong floor na ito.
Ipinikit ko na ang aking mata nang makita ko siya na hihilahin ang aking buhok. Ayoko nang lumaban pa dahil alam ko namang ako ang may mali. Ilang segundo pa bago tuluyang maabot ni Ms. Rhaya ang aking buhok ay naramdaman ko na may humatak sa aking braso at ikinulong niya ako sa kaniyang bisig.
“What the heck are you doing here in my condo, huh!?” galit na sigaw ni Laurence sa kaniya. Tumingin naman ako kay M
It's been a while bb's, sobrang tagal ng update ko. I'm sorryyy, babawi ako sa december if makakaabot 'to ng december sksksks. Sobrang busy talaga sa acads. Btw happy reading babe! -Author, LP. <3
CHAPTER 25 Ilang minuto ang lumipas ay nakayuko lang siya sa aking harap at hindi kumikibo kaya napagpasyahan ko nang ayusin ang mga bagay na nakakalat sa lapag. Mga karton ng laruan at iba pa. Nang matapos ko itong niligpit ay muli akong nagtungo sa kinaroroonan ni Laurence. Nakayuko pa rin ito habang nakasandal sa sofa. “Laurence, kailangan ko nang umalis.” Hindi naman ito kumibo o inangat man ang kaniyang paningin. “Laurence,” muling tawag ko sa kaniya. Sa pagkakataon naman na ito ay inangat na niya ang kaniyang tingin. “S-stay,” mahinang sabi nito na halos bulong na lang ngunit narinig ko pa rin ito kahit gaano pa ito kahina. Napayuko naman ako dahil hindi ko alam kung ano ang aking gagawin sa hinihiling niya. Hindi pwede, hindi ligtas kung mananatili ako ngayon dahil magkakasakitan kaming dalawa… hindi pisikal ngunit masasak
Chapter 26“Salamat sa paghatid. Uh, hindi na pala kita iintayin sa tuwing uuwi ako ah. Alam ko naman namarami kang ginagawa at syempre pagod ka na, ipahinga mo na lang ‘yon kaysa sinduin ako. Mas lalo ka lang mapapagod.” Tinignan ko diretso ang kaniyang mga mata at iniintay ang magiging reaksyon niya.“Aicelle, kaya ko naman. I don’t mind picking you out every day,” he insists.Umiling naman ako sa kaniya at bumuntong hininga. “No, you can’t Laurence. I know you’re already tired because you came from your work. You keep insisting that you’re not tired yet your eyes screaming tiredness.”“I’m fine Aicelle.”“Your rest is more important. I can go home alone; I’m already grown up. I can handle myself.”“I kn
CHAPTER 27Maaga akong umuwi ngayon katulad nang plano. Hanggang ngayon ay busog na busog pa rin ako dahil pinaubos sa akin ni Laurence ang binili niyang family bundle na pagkain. Hindi niya ako tinigilan hanggang hindi ako kumakain halos tatlumpong minuto ang pag sasagutan naming bago niya ako napilit na kumain. Bilib din ako sa kaniya dahil nakaya niya akong pagtiisan nang gano’n katagal.Ngayon ay nasa bahay na ako at nag aayos dahil ngayon lang ako may oras sa mga ganitong gawin dahil madalas ay gumagawa ako nang mga school requirements o minsan ay inuuwi ko ang mga kailangan kong gawin sa Opisina. Ngayon lang talaga ako nagkaroon nang oras para rito.Habang naglilinis ako ay napatingin ako sa pinto dahil may narinig akong mahihinang katok dito. “May tao ba?” malakas na tanong ko. Lumapit ako sa pinto nang kumatok ulit ito at mas malakas naman ngayon. Agad ko
CHAPTER 28“I want us to be official.”“Hoy!”Napakurap-kurap naman ako nang pumitik si Isla sa aking harapan.“Tulala ka dyan, akala ko ba may sasabihin ka sa amin? Kanina pa kami nag iintay rito sa sasabihin mo. Tulala ka lang dyan, wag mong sabihin na nakalimutan mo ‘yang sasabihin mo kundi naku Aicelle, lilipad ‘tong platong hawak ko sa iyo!” inis na sabi ni Isla sa akin habang nakataas ang plato.Napakamot naman ako sa aking batok dahil sa sinabi niya. Oo nga pala, kanina pa sila andito dahil may sasabihin nga ako sa kanila pero ang sabi ko ay kumain muna at mamaya ko na lang sasabihin sa kanila pag tapos kumain.“I want us to be official Aicelle, I can’t handle my feelings anymore. Hindi ako sigurado sa nararamdaman mo sa akin pero ako sigurado ako sa nara
CHAPTER 29 ⚠️: Long Chapter Ahead! Tahimik lang akong kumakain dito habang si Ms. Rhaya ay todo kwento kay Laurence na para bang silang dalawa lang ang tao sa table na ito. “Buti na lang at naisipan kong here na lang mag eat, sabay na tuloy tayong mag eat.” Napairap naman ako dahil sa kaartehan ng boses niya at pinilit ko ang aking sarili na ituon ang aking atensyon sa pagkain. Naku, naiirita lang ako sa boses niya, ipit na ipit. “Are you ok?” bulong sa akin ni Laurence na ngayon ay nasa aking tabi. Tumingin naman ako sa kaniya at bahagya lang na tumango at ipinagpatuloy ang aking pagkain. Napasulyap naman ako kay Ms. Rhaya na ngayon ay tahimik. Nang iangat ko ang aking tingin kay Ms. Rhaya ay nagkasalubong ang mga mata namin dahil mukhang kanina pa ito nakatingin sa akin. Agad naman akong nag iwas ng tingin ng taasan niya ako nang kilay. Rinig ko naman a
CHAPTER 30 Mabilis na lumipad ang panahon, Naging masaya naman ang relasyon naming dalawa. Kami ni Mommy? Bumibisita ako sa kaniya tuwing weekends sa kaniya. Naging maayos ang takbo nang buhay ko ngayon. Nasa bahay ako ngayon ni Laurence at dito ako nag rereview. Katulad nga ng sinabi ko ay napakabilis na lumipas ang panahon at ngayon ay finals na namin kaya todo review ako ngayon. Aaminin ko hindi madali talaga itong part na ‘to sa mga studyante lalo na at malapit na akong tumuntong sa huling taon ng aking pag aaral. “Love.” Napatigil naman ako sa aking ginagawa at lumingon kay Laurence na ngayon ay may dala-dalang isang basong kape. Ibinababa naman niya ang kape sa aking lamesa at lumapit sa akin at h*****k sa aking pisnge. “Good morning,” bati niya sa akin. Ngumiti naman ako sa kaniya at niyakap siya. “Good morning, Love!” masayang sabi ko. “Ang aga niyan ah,” sabi nito habang nakatingin s
CHAPTER 31 Pagod ako ngayong nag lalakad pauwi. Gabi na ngayon, hapon ng mag simula ang exam namin. Habang nag lalakad ay iniisip ko kung nakauwi na ba si Laurence dahil kating-kati na akong makausap siya. Habang nag iintay ng binook kong grab ay binuksan ko muna ang aking twitter account. Habang nag sscroll ay napakunot ang aking noo nang makakita ako ng article kung saan nakita ko Ang pangalan ni Laurence do’n. ‘Falkerath Company new owner, Micael Laurence Falkerath and Model Rhaya Cristaline Schwartz reported dating. Agad kong binuksan ito at binasa. Halos manghina ako habang binabasa ito. Kaya pala… kaya pala lagi siyang ginagabi at walang kibo sa akin. Sunod-sunod na nag patakan ang mga luha ko sa aking. Nasasaktan ako sa nakikita ko, masakit. Is this the reason why he avoiding me? I feel betray. Pilit kong pinipigilan ang aking mga luha na muling gustong pumatak. Nakasakay na ako
Chapter 32Unti-unti kong minulat ang aking mata. Tulala akong nakatingin sa kinsame habang iniisip ang lahat nang nangyari ngayong araw.Did he just break me?Muling nagpatakan ang mga luha mula sa aking mga mata habang inaalala ang mga senaryo na aking nakita kanina. Hindi ko ang alam kung ano ba talaga ang nararamdaman ko ngayon. I really feel disappointed in myself for giving him a second chance. It’s my fault why I'm suffering right now, I have a chance to confront him. I have a chance to avoid this situation but I still choose to be in this situation. I’m freaking disappointed in myself!“Gising ka na pala.” agad akong napatingin sa taong pinanggalingan ng boses na