Share
Chapter 23
“L-Lionel, anong… anong ginagawa mo rito?” Napalunok ako. Kahit pa subukan kong umatras ay alam kong hindi ako makakawala sa kaniya. At ang mga mata niya… punong-puno iyon ng poot at alam kong kapag sinubukan kong tumakas, sasaktan niya ako.
“I should be the one asking you that. Hindi ba’t ikaw ang nagpumilit na ikasal tayo?” he asked with an angry smirk embedded on his lips. “Kaya bakit ka ngayon tumatakas? Hmm? You put me in hell, so whether you like it or not, you’ll be in hell with me.”
Napasinghap ako. Hindi ko alam kung anong gagawin. Hindi ko alam kung paano siya itataboy. At kung subukan ko man, alam kong hindi siya makikinig.
I just want some time for myself, please… kahit ilang araw lang. Kahit ilang araw lang, Lionel, pakiusap.
Kaugnay na kabanata
Clouds on the Horizon Chapter 24
I gulped. I have to get out of here. Inipon ko ang lakas ng loob ko at mabilisang tinanggal ang seatbelt ko bago ko hinawakan ang pinto ng sasakyan upang buksan iyon at tumalon sa gitna ng daan para lumayo mula sa kaniya. Subalit hindi iyon magbukas! Ayaw magbukas na gaya ng dati!Please, open!“What the fuck are you doing?!” sigaw ni Lionel at bigla akong hinila pabalik sa aking upuan. Mabilis niyang ipinarada sa gilid ang sasakyan at hindi inalintana kahit nasa expressway pa kami.Mabilis niya akong hinawakan at inayos sa pagkakaupo bago isinalpak muli ang seatbelt ko sa tamang lugar. Habol ko ang aking hininga habang ginagawa niya iyon. Hindi pa rin ako susuko. Gusto kong makaalis dito!Muli kong sinubukang abutin ang pintuan at seatbelt subalit hinawakan
Clouds on the Horizon Chapter 25
“How’s Lionel, sweetie?” tanong ni Mommy nang makauwi kami mula sa libing ni Tito Max. Bumuntong hininga ako at nginitian siya.“Maayos na naman po. Paniguradong nasasaktan pa rin siya pero nagkausap naman po kami kanina,” asik ko. Bibisitahin ko na lang si Lionel palagi. Paniguradong nalulungkot iyon nang sobra.“I’m glad you’re getting along very well. Sabi nga ni Lea ay sa iyo lang nagkukwento ang batang iyon kaya maganda kung bibisitahin mo siya.” Tumango ako sa sinabi ng Daddy. Kilala ko si Lionel. Gusto niya palagi ng kasama. Minsan nga magkasama lang kami pero walang nagsasalita.Pero kahit ganoon, sobrang gaan ng pakiramdam.“Speaking of Lea. Anong sabi mo?”
Clouds on the Horizon Chapter 26
Napa buntong hininga na lang ako at saka naupo sa kama. Dalawang linggo na pero hindi ko pa rin alam kung bakit niya ginagawa sa akin ito.Naguguluhan talaga ako. Gusto niya akong mawala subalit ayaw niya akong hayaang lumayo. Pero ang ginawa niya ay ikinulong ako dito na malayo sa kaniya. Minsan naiisip kong baka ginawa niya ito para siguraduhing hindi niya ako muling makikita kahit saan.Masama ang loob na binalingan ko na lang ang pagkain. Kailangan ko raw makain iyon at baka malaman ni Lionel na hindi ako kumakain.Suminghap ako at saka tahimik na kumain na lang. Subalit bago pa ako tuluyang makasubo ng pagkain ay malakas na tumunog ang telepono. Kunot ang noong binalingan ko iyon at nilapitan. Sa dalawang linggo kasi ay hindi pa iyon tumunog kailanman… ngayon lang. It’s odd.
Clouds on the Horizon Chapter 27
Damn you, River!“Bwisit!” Hindi ko napigilang mapasigaw sa inis at saka pinagbuntunan ng galit ang mga inumin. That bastard is really pissing me out earlier! Kung hindi ko lang siya kapatid ay baka nabasag ko na ang mukha niyang siraulo siya.That dumbass is pretending that he didn’t know what happened just so he could ask ridiculous questions in front of Katherine! At kapag naman pipikunin ko siya sa pamamagitan ng pagpapaalala na niligawan ko si Sandra ay binabawian niya naman ako sa pamamagitan ng pakikipaglandian niya kay Charlotte!And what’s pissing me off more is the fact that I am bothered with it! Ano ba ang nangayayari at bakit ganoon na lang ako ka-apektado? I’m not supposed to be this pissed pero sa tuwing naaalala ko kung paano… titigan ni Katherine ang
Clouds on the Horizon Chapter 28
The layers of conflict and disagreement were heavy. My life was a slow-paced story, filled with nothing but problems and heartaches. Dahil sa bagal noon at patong-patong na problema, it felt like torture. Subalit ang magising sa tabi ni Lionel habang yakap niya ako… parang nagiging tama ang lahat. Parang unti-unti kong nakakalimutan ang lahat ng sakit na pinagdaanan ko.Parang nakakalimutan ko lahat ng hirap at takot na pinagdaanan ko dahil sa kaniya.Bumuntong hininga ako at napatingin sa kaniyang kamay na nakapulupot sa akin. Nakatalikod ako sa kaniya at ang kaniyang braso ay nakapulupot sa aking baywang. Ayaw niya akong paalisin kagabi kaya’t… dito na lang ako natulog.Siguro dapat… umalis na ako na ako bago pa siya magising. Kagabi ko pa inihahanda ang sarili ko dahil alam kong sa oras
Clouds on the Horizon Chapter 29
“S-Sigurado ka ba rito?” tanong ko nang makapasok siya sa sasakyan. Paano ba naman kasi ay nagpresenta siyang ayusin ang aming mga gamit bago ako isinakay rito sa kaniyang kotse. He’s very determined to continue this travel plan of his.“Oo naman,” nakangiting aniya. “I’m planning a spontaneous trip. Do you like that?”Kahit hindi pa rin makapaniwala sa asta niya ay tumango ako at saka siya nginitian. Ayos lang naman siguro kung… mag-enjoy ako ng ilang saglit, hindi ba? I'm so used to regrets and disappointments that I’m not scared of it anymore.Kaya kung… magsisisi ako sa huli because I let my guards down for him, at least I tried, right?Pero ang hiling niyang tulungan ko siyang mahalin ak
Clouds on the Horizon Chapter 30
“Kath… Katherine! Please wait for me. Let’s talk!” sinikap kong huwag lingunin si Lionel na patuloy na sumisigaw habang nakasunod sa akin.Kaya sa halip na tumigil, mas binilisan ko ang lakad ko patungo sa hotel room namin habang patuloy na pinapahiran ang mga luhang walang tigil na tumutulo. Hindi ko akalain na magiging ganito kasakit na marinig mula sa kaniya na mahal niya ako. No… it wasn’t for me. The love he’s saying is not for me.At ang hindi ko maintindihan ay kung bakit nasasaktan ako! Muntik ko lang siyang magustuhan noon pero naging malupit na siya bago pa man tuluyang umusbong ang nararamdaman ko kaya… hindi ko inakalang ganito kasakit. I never imagined him telling me he loves me. And I hated that it happened this way.“Katherine! Talk to me,
Clouds on the Horizon Chapter 31
I woke up that morning and with my eyes closed, I quickly turned to the other side of the bed to search for the presence of my wife. However, there was no one there.I groaned and my brows furrowed when I felt the right side of the bed empty. Pikit ang matang kinapa ko iyon subalit wala talagang tao. Shit! Parang tinakasan ako ng antok. I quickly opened my eyes and scanned the whole area but no one was there. Tang ina, nasaan ang asawa ko?!“Katherine?” Damn it, saan siya nagpunta?“Katherine, where are you?”Mabilis kong binuksan ang pintuan ng banyo pero wala rin siya doon! Damn it, damn it!Did she… Did she leave me? Is she that desperate to leave? Is it that bad to become my wife?
Pinakabagong kabanata
